Boos worden

Als ze echt heel stout was dan zette ik haar op de gang(met de knip op de voordeur want anders is ze buiten🤣)ik vertelde dat ik het gedrag wat ze liet zien niet fijn vind en dat ze dat even op de gang mag doen en als ze klaar is dat ze dan klopt op de deur en bij langer dan een minuut doe ik de deur open en vraag ik of ze klaar is. Zegt ze nee dan gaat de deur weer dicht, maar herhaal ik wel dat ze dan nog even door mag gaan en als ze klaar is op de deur klopt. Dan wacht ik (nu ze ouder is) 1.5 minuut als ze niet zelf komt en stel weer de vraag of ze klaar is. En als ze ja zegt benoem ik nog een keer waarom ik haar op de gang heb gezet en benoem ik het gedrag wat ik wel wil zien of wat ze moet gaan doen (opruimen bijv) Dan zegt ze sorry en geven we elkaar een dikke knuffel en kus. Hier werkt het vooral om ruimte te geven aan haar soms uitbarsting. Maar benoem dan ook dan ik en mijn spullen daar niet van stuk hoeven te gaan. Nu begint ze soms met gillen.. zo irritant. Soms loopt ze nu zelf naar de gang doet de deur dicht gaat een minuut gillen en klopt dan op de deur en is ze klaar... het moet er toch op 1 of andere manier uit.. En ik weet dat 'opsluiten' niet altijd goed is, maar in ons geval werkt de afzondering en uit de situatie zijn en gewoon even haar ding kunnen doen erg goed. Maar als ze klopt doe ik ook binnen 2 tellen de deur open en ben ik er voor haar. En als het echt echt niet door de beugel kan gaat ze iets minder lief richting de gang en ben ik wat korter in mijn uitleg waarom ze er naar toe gaat.. nu moet ik ook wel zeggen dat ze dat wel heel goed snapt allemaal, ze zegt zelf ook waarom ze soms op de gang staat. Maar daarna is ze weer helemaal happy, dus wat werkt blijven we doen😉 Oh en als ze wilt slaan en gooien.. als ze wilt slaan pak ik een kussen uit de bank en slaat ze die maar en met gooien geef ik 1 bepaalde knuffel en daar mag ze mee gooien (in de gang) dit vanaf jongs af aan gedaan en gaat prima. Kussen is niet leuk dus slaan doet ze ook niet(meer). Succes mama! Het is echt even uitzoeken wat bij jou werkt.

Persoonlijk ben ik helemaal niet van kinderen achter een deur zetten/op een trap zetten of wat dan ook. Onze peuter gaat soms ook eff helemaal uit zn stekker. Ik probeer vaak gewoon te benoemen dat ik merk dat hij boos is maar dat het nog steeds niet de bedoeling is dat hij dan gaat schreeuwen, zusje/hond pijn doen of iets dergelijks. In geval van zusje of hond pijn doen neem ik hem even bij de hand of pak hem gewoon vast en zet hem op een andere plek in de kamer. Bijvoorbeeld op de bank of juist in de keuken op een stoel en geef aan dat hij even niet op de plek mag komen waar zn zusje of waar de hond is en zet direct een wekker (max 30 sec) en geef aan dat hij bij het aflopen van de wekker weer een nieuwe kans krijgt om te laten zijn dat hij best wel goed kan spelen etc zonder anderen pijn te doen bijvoorbeeld. Met schreeuwen: zodra hij begint met schreeuwen zeg ik 1 keer, ik hoor dat je boos bent, ik snap dat de situatie vervelend is, maar ik ga niet luisteren naar je als je tegen mij schreeuwt. Voorbeeld van een situatie gisteren in de winkel: Ik loop halverwege in de winkel en hij begint over snoepjes pakken. Ik zeg, we hebben thuis nog snoep, dus dat gaan we niet meenemen. Meneer loopt zelf naar de snoepafdeling en komt terug naar mij met een zak snoep. Ik zeg, je kunt de snoep pakken en in je karretje leggen, maar als we straks daar weer langs komen leg je de zak weer terug en als je dat niet doet, doet papa het. Hij wordt boos, zegt wat dwingend, ik wil die snoep. Ik leg nogmaals uit dat snoep meenemen niet de afspraak was en afspraken komen we altijd na (zorg dat dit altijd beide kanten op gebeurd:D). Nu wordt meneer echt boos en schreeuwt tegen me, snoep wel mee!!!. Ik zeg, papa is duidelijk geweest. Ik snap dat het moeilijk is maar de snoep gaat niet mee en als je nu blijft schreeuwen, ga ik niet meer naar je luisteren. Hij schreeuwt nog een paar keer iets in de zin van, ik wil de snoep wel mee. Ik doe gewoon mn verdere boodschappen en zie hem vervolgens op eigen initiatief naar de snoep afdeling lopen, ik loop stiekum achter hem aan en zie dat hij de zak uit zn karretje pakt en op zoek gaat waar deze vandaan kwam om em terug te leggen. In bovenstaande voorbeeld vind ik zelf als vader: ik zorg dat mijn kind weet dat ik hem wel hoor en dat ik weet dat hij boos of verdrietig is en benoem dat. Ondanks dat herhaal ik wel iedere keer de afspraak en blijf ik consequent. Ik merk dat dat echt heel erg zn vruchten afwerpt. Uiteraard gaan niet alle gevallen zoals het gisteren ging, er zijn ook momenten dat ik de snoep zelf terug moet leggen bijvoorbeeld en hij weer boos wordt, maar dat mag dus ook gewoon van me, ik praat dan gewoon weer op dezelfde manier tegen em als hierboven. Ik hoop dat je er iets aan hebt!;)

Wil hier nog even iets aan toevoegen. Ik denk dat als je je kind in dezelfde ruimte apart zet dat je in verbinding blijft met je kind en dat dat niet meer het geval is wanneer je je kind achter een deur zet. Daarom ben ik daar geen fan van. Ik geloof zeker dat er momenten zijn dat ik dat ook nog wel een keer ga doen, maar het zal een uitzondering zijn waarin een situatie bijvoorbeeld gevaarlijk wordt of iets dergelijks, we praten dan misschien over 2 keer in het jaar. Voel je vrij om hier op te reageren. Ik sta overal open voor:)

Wij doen een beetje combinatie van beide, als ze boos is dan meegaan in emotie, even laten uitrazen op de grond en zachtjes tegen haar praten, gang werkt averechts. Meestal is de oorzaak moe, honger, ongemak of een combinatie van deze drie. Dus dat proberen we eerst op te lossen. Gaat ze mensen pijn doen/gooien met spullen dan zijn we strenger. En geven we gelijk een waarschuwing, gooien is zelf oprapen/opruimen. Nog een keer pijn doen of niet oprapen is even op de gang (glazen deur) nadenken, dat is 10-30 seconden. Ze duwt hem zelf weer open als ze er klaar voor is en dan maken we het goed. Maar het is lastig! Deze buien merk ik zijn vaak naar kdv dag of als ze de hele tijd in de stroom mee moet. Eigenlijk is het een roep om aandacht. Meeste van wat we doen/helpt bij ons komt uit jagen verzamelen opvoeden/how2talk2kids en hier dus ons eigen sausje overheen. Succes!

Boos zijn mag, daar stoor ik me echt niet aan en kan ik altijd rustig onder blijven maar een ander pijn doen, gooien met spullen of met opzet kapot maken is echt over de streep. In dat geval mag mijn zoon even gaan zitten bij de deur ( wel in de huiskamer ) tot hij weer gedaald is in zijn emotie. Daarna bespreek ik het met hem en knuffelen we het uit. Hij kan nog niet praten dus het is voor nu een eenweg communicatie en kijken welke emotie hij daarbij heeft. Maar bespreken waarom een kind even stilgezet wordt vindt ik erg belangrijk. Dan leert hij ook waarom ik hem appart zette.

Wil nog wel benoemen dat dit nauwelijks voorkomt.. 1x per maand ongeveer. Totaal heeft ze nu pas 7x denk ik op de gang gestaan voor 'straf.. het gillen wel vaker maar doet ze ook uit zichzelf dat ze dan naar de gang of als we boven zijn naar een andere kamer loopt..