Hoi,
Mijn eerste berichtje hier, mijn dochter van bijna 3 gaat over 2 maanden naar een ander kdv.
Dit omdat op haar huidige kdv veel veranderingen zijn en wij merken dat zij steeds minder zichzelf is.
Eerst ging ze rennend naar binnen met een lach op haar gezicht, nu is ze thuis al aan het huilen en wil ze absoluut niet naar binnen.
Tenzij haar vriendje Sam er is, dan wil ze uiteindelijk naar binnen gaan.
Er is veel verandering en spanning op het kdv er gaan meerdere leidsters weg en ze is heel vaak (zonder overleg) halverwege de dag naar een andere groep gezet omdat zij een makkelijk kind is.
Nu vraagt ze thuis al of ze wel naar haar eigen groep gaat en of ze echt niet naar de andere groep hoeft.
Wij hebben meerdere keren aangegeven dat de makkelijkheid er wel vanaf is en dat we niet willen dat ze steeds van groep veranderd, pas nadat wij echt boos geworden zijn is dit gestopt maar voor ons gevoel is dit te laat, ze is niet meer haar vrolijke zelf.
Wij gaven aan bij onze dochter dat ze binnenkort naar een ander schooltje gaat en haar eerste vraag terug was of ze dan wel bij haar vriendje Sam zit.
Wij hebben aangegeven dat dit niet zo is maar dat ze wel met haar buurjongetje kan spelen daar (die zit op haar nieuwe opvang) en haar reactie was meteen: dat wil ik niet! ik wil met Sam spelen! Ik vind Sam zo lief…
Zelfs als Sam een paar weken op vakantie is blijft ze naar hem vragen ook thuis in het weekend.
Mijn hart breekt hiervan en ik twijfel enorm of dit wel een goede keus is.
Ik ga zelf over 1 maand een dag minder werken waardoor ze nog maar 1 dag naar het kdv hoeft inplaats van 2 dus mijn hoop was dat de overgang minder erg zou zijn maar nu ik haar zo verdrietig zag weet ik niet of dit de juiste oplossing is misschien overdrijf ik maar het zit me helemaal niet lekker.. is er iemand die hier ervaring mee heeft?