Herkenning bij strijd twee jarige?

Daar ben ik weer.. Soms vragen mijn man en ik ons af.. zijn wij te makkelijk? Bij elke handeling is het al een jaar lang strijd. Ondertussen zou ons kind het toch een keertje moeten snappen 🤷🏻‍♀️ Aan tafel, luier verschonen, aankleden, jas aan, schoenen aan etc. Niks gaat vrijwillig. Wij zijn niet streng en willen dat hij uit zichzelf naar ons toekomt maar dat gebeurt dus niet. Vervolgens gaan wij met hem aan de slag (bijvoorbeeld kleren aantrekken) maar hij is er zelf met z’n gedachte echt niet bij. Hij wil weglopen of spelen of boekje pakken etc. Door het gestoei met deze acties gaat het vaak mis. Hij stoot z’n hoofd of valt… het is altijd drama 😖 Het is voor ons echt een irritatie punt want als hij ‘gewoon luisterde/mee werkt’ dan gebeuren deze ongelukken niet. Nu zitten we bij elke actie met een huilend kind dat dus steeds minder meewerkt.. Hebben jullie dit ook? Hoe gaan jullie hiermee om? Wij geven geen straf, we proberen het echt met woorden aan z’n verstand te brengen maar hij trekt continu z’n eigen plan. Wat voor consequenties hebben jullie?