Iemand ervaring met geboortetrauma?

Ik ben hier niet bekend mee maar ik hoor het vaker en dat ze naar een homeopaat of osteopaat gaan ( weet niet of ik het goed typ) en dat het erna stukken beter gaat.

Ben je al wel eens naar de osteopaat gegaan? Wij zijn er heengegaan vanwege reflixklachten, maar ze kunnen ook veel met geboortetrauma's.

Je kindje is vast nog heel jong omdat het in deze groep staat. Ik weet dat ze EMDR kunnen toepassen op kindjes van 3 jaar. Psycholoog in het zkh paste dat toe bij iemand die ik ken. Idd zoals al eerder geschreven hoor ik ook osteopaat, homeopaat, cranio-sacraaltherapeut…

Hoop dat je iets vindt dat helpend is

EMDR kan zelfs bij babies gedaan worden!

Ja, osteopaat of chiropractor al geprobeerd?

Osteopaat had hier geen invloed. Inze dochter (nu 1)is ook nog steeds ongelovelijk onrustig en soms ontroostbaar. Een zware zwangerschap en traumatische (kunstmatige) bevalling hebben zeker niet meegeholpen. We hebben ook een verleden met reflux koemelkallergie en verstikkingen. En slapen gaat hier ook zo goed als alleen in onze aanwezigheid. Het is ongelooflijk vermoeiend. Wij zijn nu in behandeling bij een IMH specialist en de optie om emdr te gaan doen ligt op tafel. Kijk of je een verwijzing kan krijgen voor een imh specialist, dan wordt deze vergoed 😉 Ik vind het sowieso fijn dat iemand mee kan kijken met hoe ze functioneert en how we haar kunnen helpen. Succes mama!

Centrum kleine K in Leuven!

Centrum kleine K inderdaad! Binu Singh is een autoriteit op dat vlak, en ze vertrekt ook vanuit de wetenschap. Verder: osteopate Anja Caers post hierover vaak op instagram (daar heet ze Happybabycoach). Verder geen ervaring of tips hier, maar veel moed gewenst!

Wij zijn hiervoor bij een osteopate geweest :-)

Adem-ruimte.nl. Mijn zus is hier geweest met haar zoontje en zij vindt dat deze vrouw echt wonderen heeft verricht. Ze richt zich op verschillende problemen, maar misschien dat ze je kan helpen.

Hoi Ingie91, Normaal gesproken lees ik altijd mee met de topics en reageer ik niet vaak. Maar ik ben zo blij dat je deze topic gestart bent. Ik heb een zoontje van net 1 jaar met een geboortetrauma. Wat ik al vrij snel wist vanaf zijn geboorte. Helaas werd dit niet altijd erkend door artsen. Aureliano is tot 14 weken een huilbaby geweest) Heeft 14 weken lang alleen op mijn borst geslapen. Voordat er uiteindelijk besloten is om hem op te nemen in het ziekenhuis voor verder onderzoek. En om eventueel somatische aandoeningen te kunnen uitsluiten. Na vele ziekenhuis bezoeken en opnames. Nu eindelijk een maand geleden een officiële diagnose "geboortetrauma/PTSS" gekregen. Over 3 weken starten wij met de 1e behandeling van moeder/kind therapie (EMDR). Wij hebben heel veel meegemaakt in 1 jaar tijd. Helaas is het slapen en eten nog steeds een drama. Met name slapen op dit moment. Mocht je vragen hebben mag je mij altijd een berichtje sturen.

Bedankt voor je berichtje. Mag ik vragen hoe jullie hier zo terecht zijn gekomen? Aanhouden bij de huisarts dat er iets is? Of kinderarts? Wij ervaren alleen maar onrust. In tegenstelling tot jou gaat slapen en eten wel goed. Onze zoon heeft vanaf dat hij 3 weken oud is alleen maar gehuild en onrustig geweest. Tot dat hij 6 maanden oud was. Daarna ging het iets beter maar dat kwam voor mijn gevoel ook omdat hij steeds wat meer kan. Hij wil bijvoorbeeld niet op de grond gezet worden en daar spelen. Kan niet even mee op visite zonder alles bij elkaar te krijsen en is zich nog continu aan het overstrekken. Niet in de kinderstoel, buggy op autostoel. Ook wil hij alleen bij mij zijn. Andere mensen mogen hem over het algemeen niet optillen, zonder dat hij volledig overstuur raakt. Het is momenteel zo zwaar!

Wij zijn in het ziekenhuis terecht gekomen nadat hij met 2 weken ademhalings problemen kreeg en zo erg bleef huilen. Ik ben toen naar de huisarts gegaan. Er is veel tijd overheen gegaan nadat er "echt" actie werd ondernomen. Ik ben een paar maanden na de bevalling zelf al gestart met traumatherapie EMDR door mijn horrorbevalling. Nadat ik zelf met 14 weken op instorten stond. Heeft de kinderarts besloten om hem op te nemen in het ziekenhuis. Er is toen vanuit de kinderarts een verzoek naar mijn psycholoog gegaan of zij evt verder onderzoek konden doen naar mijn zoontje rondom het vele huilen. Mijn psycholoog heeft dit doorgezet naar het team in het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Ik kan mij zo goed voorstellen hoe zwaar en pittig het voor jullie is geweest en nog is. Mijn advies zou zijn om de huisarts te benaderen en je zorgen eerlijk op tafel te leggen. En aangeven dat je wilt dat hij doorverwezen wordt. (Ik kan mij voorstellen dat dit niet makkelijk is). Ook omdat er veel artsen zijn die niet geloven in geboortetrauma. Proberen op je strepen te blijven staan voor een doorverwijzing. Voor zover ik weet gebeurt dit wel alleen in Academische Ziekenhuizen. En bij voorkeur naar een kinderziekenhuis. Waar er echt gericht naar het kind wordt gekeken. Ik lees alleen maar herkenning in jouw verhaal. Mijn zoon klampt zich tot de dag van vandaag nog steeds vast aan mij. Wil niks van anderen hebben. Op een afstandje vindt hij leuk. Maar als iemand echt heel dichtbij komt, teveel of te lang contact met hem maakt. Is het krijsen. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik weet hoe zwaar het is! ❤️

Dit verhaal is helaas zo herkenbaar. Wij zijn via het ziekenhuis met de imh specialist (ouder kind therapeut) in aanraking gekomen. Dit kan ook via een verwijzing van de huisarts! Google er eens op vaak staat op de site van de therapeut hoe je een verwijzing kan krijgen. En wat het eventueel gaat kosten zonder. Sterkte mama's!

Het is eigenlijk ook best verdrietig en eenzaam hoeveel ouders hier doorheen gaan met hun kindjes en daar niet altijd de (juiste) hulp bij krijgen. Dank je wel! Ik ga eens kijken op de site. Mag ik vragen of jullie al een behandeling hebben gehad? En zo ja, hoe is dat verlopen? Hoe gaat het nu met jou en je kindje? Heel veel sterkte! Ik hoop dat wij mama's elkaar af en toe hier wat kracht bij kunnen zetten.

Dat is inderdaad zo, je ziet gelukkig wel steeds vaker dat het niet alleen maar een roze wolk is maar het mag wel iets meer uit de taboe hoek getrokken worden. Ik heb de tijd echt vooruit gekeken, vooral als mensen zeiden ooo geniet ervan nu ze zo klein is. Dan dacht ik nou heerlijk 😖 Wij hebben nu meerdere afspraken al gehad zodat de therapeute ons leert kennen en zo kan vinden waar en hoe te behandelen. We zullen waarschijnlijk na de vakantie met kinder emdr beginnen (ik ben zelf ook met emdr bezig ivm bevalling en periode erna) ik ben heel benieuwd hoe dat gaat uitpakken. Ik hoop vooral dat er wat rust komt, en dat ze ook wat meer vertrouwen krijgt in andere verzorgers dan dat ze nu alleen aan mij hangt. 😉 Het is hier wel al iets rustiger qwa huilen en onrust maar mevrouw kan ook (voor haar eindelijk) lopen ik denk dat dat ook wel wat frustratie weg heeft gehaald, slapen is nog steeds naast mij maar ze hoeft niet meer om de 3 kwartier vastgehouden te worden🥳. Maar even alleen de keuken of wc induiken zit er nu nog niet in🫤

Gelukkig wel! Ook al gun ik een ieder die mooie roze wolk. Maar die is niet vanzelfsprekend helaas! Klinkt zo herkenbaar. Een ieder bedoelt het vaak goed. Maar vaak hebben mensen geen idee waar je doorheen gaat. Gelukkig zijn er ook prachtige momenten van haar ontwikkeling, ondanks de zware tijden. Voor jullie dus ook best spannend! Heel goed dat jezelf ook gestart bent met EMDR. Ik hoop dat de komende tijd er wat meer rust komt voor jou en je dochtertje. En dat de behandeling iets voor jullie kan betekenen. Wij starten over 3 weken. Ik vind het best spannend. Vooral hoe mijn zoontje erop zal reageren, maar ook ik zelf. Maar ik kan mij niet voorstellen dat het heftiger zal zijn, dan waar we het afgelopen jaar doorheen zijn gegaan. Nemen jullie de tijd en leef van dag tot dag. Elk mooi moment/stap is mooi meegenomen 💖

Hoe gaat het met jullie? Wij hebben inmiddels een afspraak bij een manueel therapeut, zijn in behandeling bij een EMDR specialist en volgende week maandag komt de orthopedagoog lang op huisbezoek. Er begint eigenlijk iets van hulp te komen. Hopelijk gaat het ons helpen.

Hoi Ingie, Ik zag je topic voorbij komen in de andere groep. Moest ineens denken dat ik niet meer had gereageerd door alle drukte. Hoe gaat het nu met jou en de kleine man? Wij zijn inmiddels 2 weken geleden gestart met EMDR (verhalen methode). Aureliano volgt nu 1x per week een traject. Ik moet zeggen dat het allemaal best zwaar is, niet alleenvoor mij. Maar ook voor hem. Hij reageerde tijdens de therapie heel heftig (daar was de psycholoog best blij mee, omdat we nu weten dat we op het juiste spoor zitten) Het is best moeilijk om dit zo typen, omdat het op dit moment met Aureliano best zwaar gaat. Met name nu ineens het inslapen en hij vervalt weer in het gedrag van slecht eten. Maar als ik de psycholoog moet geloven, gaat het allemaal wel beter worden. Omdat we nu precies weten op welke trauma's hij reageert. Zijn jullie al gestart met een traject?