Ik ben nog geen twee maar roep de hele dag "Nee!"

Heyey, hoe gaat het bij jullie? Hier was het een aantal wk wat rustiger. Maar nu is het echt weer terror. Echt af en toe..

Bij mij is het heel erg, bij andere super lief 😅 Maar het is wetenschappelijk onderzocht dat kinderen bij hun moeder 800x erger zijn dan bij een ander dus ik heb me er ook vaak bij neergelegd dat hij zich zo gedraagt bij mij. Probeer me wel bij nee=nee te houden, ook al is het super moeilijk voor hem want hij blijft soms 30 minuten in z’n driftbui of huilbui hangen.

Te snel op enter gedrukt. Alles is nee. Luier, kleren, uit bed, eten, naar de opvang, douche.. alles is nee en gelijk ook drama. Ik probeer hem wel zoveel mogelijk zelf laten doen maar als hij het van te voren al niet wil, dan is het echt een verschrikkelijk om hem ergens toe te krijgen. Hij wil bij mij alleen maar Peppa kijken 😅 Wat wel goed gaat is hem kleine taken te geven. Zelf smoothie maken, broodje smeren etc. Vaatwasser uitruimen, vuilnis weggooien. Maar ik irriteer me best wel erg aan z’n gezeur 😮‍💨😮‍💨

Oh zo herkenbaar allemaal! Het begon hier ook al wel een maand of 2 geleden, maar het is sinds 2 weken heel extreem. Poeh, vader is ook nog eens een week weg, vermoeiend dit 😮‍💨

Ik vind het ook wel een hele leuke fase. Ze stelt haar grenzen en gaat steeds meer zelf doen. Ik mag haar niet aankleden, anders hoor ik "noooooo", mag er wel bij zitten, maar niet aankijken. Als ik haar die ruimte geef, dan mag ik haar wel helpen als het uiteindelijk niet lukt. Als ze het fout doet bijv. Beentjes door t-shirt, dan zeg ik "nooooo" en dan moet ze hard lachen en begrijpt ze het uiteindelijk wel en is ze dubbel trots dat ze zichzelf heeft aangekleed.

Heyey, hoe gaat het bij jullie? We zitten inmiddels niet meer in de dramatische nee fase maar gewoon simpelweg op alles nee antwoorden. Ook zie ik wel verandering in gedrag. Wat opstandiger en fysiek wat meer grenzen opzoeken. Is hij het er niet mee eens? Komt hij op me afgerend en wilt hij me duwen. Herkennen jullie dit?

Hier gaat het heel erg goed. Wij hebben veel gehad aan de how to talk to kids en jagen verzamelen en opvoeden boeken. Onze zoon kan zich erg goed uitdrukken en dat helpt enorm in onze wederzijdse communicatie. Hij vindt het leuk om zelf dingen te doen en ons te helpen. Heeft een sterk beeld van hoe hij dingen wil doen of gedaan wil hebben. Vaak kunnen we daar goed in meegaan. Daarnaast heeft hij heel behoefte aan voorspelbaarheid en controle en dat proberen we ook te bieden.

Hier ook veel zelf willen doen en bepalen. Het lukt meestal goed om dit op te lossen. Bv twee broeken pakken en vragen: Wil je vandaag deze of deze aan. Maar gisteren opeens een heeeeel heftige driftbui. Heb dit echt nog niet eerder meegemaakt. Ze wilde op de arm maar dat kon niet omdat ik haar broertje van twee maanden in de armen had. Krijsen tot aan kokhalzen toe, wegrennen, op de grond gooien, tegen de muur aanslaan. Heb haar broertje in de box gelegd en ben met haar naar een andere kamer omdat ze zo uit haar doen was. Na 10 minuten zei ze mama arm en omhelsde mij heel erg. Heb haar dan een tijdje in mijn armen gehouden en kon haar daarna moeiteloos naar bed brengen. Het was dus vrij snel opgelost maar ik krijg nog steeds rillingen als ik eraan terug denk. Iemand al zoiets beleefd?

Ups and downs. Ik merk dat goed slapen veel invloed heeft op z’n humeur. Hij is erg bazig en een druk ventje. Wil graag met je rennen, stoeien, verstoppertje spelen en je pakken. We liggen elke keer helemaal in een deuk als hij zegt ‘ik ga je pakken!’, dan komt het er bij hem uit als ‘ik ga kakken!!’ 😂 Hij vraagt wel veel van ons qua aandacht, speelt graag samen, samen eten koken, samen boekjes lezen of liedjes zingen. Hij trekt je gewoon mee!! Of hij begint papa of mama te roepen tot we reageren, dus die fase is ook aangebroken 😅 Je bent wel de hele dag met hem bezig en soms is dat wat vermoeiend. Vooral nu er een tweede komt en ik 33 weken zwanger ben.

Ik snap dat je er zo’n eerste keer van schrikt. Voor wat het helpt: dit klinkt mij totaal niet gek in de oren. Dit heb ik al vaker meegemaakt. Gelukkig zo heftig maar enkele keren maar de afgezwakte variant toch wel bijna elke dag een keer, vooral als hij sochtends nog wat moe is of niet lekker in z’n vel zit. Dan wel meerdere keren per dag. Heel sneu en ik denk dat je goed hebt gehandeld door er echt voor haar te zijn. Ze hebben ons heel hard nodig met al die lastige emoties.

Fijn om te horen. Ons kindje praat nog niet heel veel dus denk dat daar ook wel wat zit.

Merk de laatste dagen dat m’n zoontje uit het niets begint te huilen en ook ontroostbaar is (tot je hem goed kan afleiden). Wil ook niet vertellen wat er aan de hand is. Heel frustrerend!! Vaak is het nee en gelijk huilen en schreeuwen 😖 maar ook echt zonder reden..

Ik vraag mijn dochter: wat wil je graag? En dat helpt bij haar vaak om het huilen te stoppen. Ze zegt trouwens meestal “koekje”, die krijgt ze natuurlijk niet 🤣

Wow ineens begint hij echt een spurt te maken met zijn spraak. Merk gelukkig ook minder frustratie.

Ook die is herkenbaar. Drama koning ten top op het moment.

Hier ook! En ineens huilen bij wegbrengen bij de opvang en is ze weer helemaal druk met haar knuffels. Ze wilt nu ook met knuffels van mij en vaker op schoot zitten.. ook is ze erg moe en slaapt ze veel.. ze zal het wel nodig hebben denk..

Ze wilt *meer* knuffels van mij🤪🤭

Vandaag voor het eerst sinds een maand ofzo zonder drama pyjama aan tandenpoetsen en geen nep tranen bij in bed leggen! Nog een kleine gemoppertje

Met stickertjes plakken