‘Jaloers’ / moeite met andere zwangeren

Ik begrijp jou gevoel wel. Ergens wil ik ook graag een tweede, en als er dan iemand zwanger is denk ik ik zou ook wel graag willen. Maar probeer voor jezelf te denken, als het anders om was geweest had je ook graag gewild dat de mensen blij zijn voor jou. Wij kunnen niet verder op dit moment, we zitten vast in een appartement met 2 slaapkamers waarvan 1 erg kleine waar mijn dochter nu in slaapt. We komen nergens voor in aanmerking, sociaal huur niet, vrije sector komt nooit iets vrij en kopen lukt ons niet.. daarnaast zit ik nog steeds thuis met bekkeninstabiliteit, in een traject voor hopelijk een omscholing en weer aan het werk te komen en een traject om af te vallen. Al met al dus helemaal niet het moment om aan een 2e te beginnen. Ik voel mij daar ook down en verdrietig over, ik wil wel maar alle factoren om mij heen, in mijn leven houden mij daar in tegen. Nu de winter begint is het ook wel erger moet ik zeggen, de dagen zijn lang en donker, je kunt niet naar buiten het is nat en koud. Dus het voelt nu ook een beetje opgesloten. Mijn moeder zegt altijd alles gebeurd met een reden, dus ik heb de hoop dat het leven zich straks weer keert. ❤️

Je verhaal is heel herkenbaar, en ik denk ook voor vele anderen. Hier baalde ik ook flink wanneer er weer iemand zwanger was van onze bekenden. Vandaar de stap gezet om voor een 2e kindje te gaan. Je lichaam en geest geven het goed aan wanneer je hier klaar voor bent. En daarbij, er is mij verteld. Een kindje dragen en krijgen, daar is geen geschikt moment voor. Je zou altijd aanpassingen moeten doen en een hoop regelen. Is het dan nu of over 2 jaar? Je kunt het maar gehad hebben 😜 Intussen ben ik 7 weekjes zwanger en heb geen moment spijt gehad.

Ik herken het gevoel wel, maar dan net even anders. Ik zou heel graag weer zwanger willen zijn. Ik vond het heerlijk (ja, zelfs met de eerste 16 weken constante misselijkheid), maar mijn man wil geen 2e. We zijn dol gelukkig met onze kleine draak (nu 17 maanden), maar we hebben ook veel slaap problemen met hem en dat breekt wel op. Ik twijfel zelf of ik dat allemaal nog een keer wil doormaken, maar al het andere is ook zó fantastisch dat ik toch wel wil. Maar goed, back to topic, ja ik ben ook jaloers op al die zwangerschaps aankondigingen...

Wanneer is de goede tijd? Zo lastig is dat. Ik ben nu zwanger en bij de andere 2 + deze een hg zwangerschap en deze is echt het heftigst van alle 3. We hebben heel lang na gedacht of we een 3e wilden mede vanwege de hg, maar de wens was enorm sterk. Ja het is heftig met 2 kids en zelf weinig tot niets kunnen. Aan de andere kant is het maar tijdelijk en komen we vanzelf in rustiger vaarwater 😊 veel sterkte en succes met je keuze!

Ja ik ben ook wel jaloers op bekenden die nu zwanger worden.. Zelf heb ik 3 bonuskids en 1 zoontje en ik wil heel graag weer zwanger worden😍 Ik zit nu nog steeds in de ziektewet (spoor 2 traject) omdat ik naast bekkeninstabiliteit ook een heupoperatie ben ondergaan. Ik word binnenkort 31, en ik voel de klok ook al enorm tikken🙈 dat komt natuurlijk ook door mijn man, die ook niet heel lang meer wil wachten.. Ik ben sinds augustus van de anticonceptie af en het komt wanneer het komt. Ik denk maar zo: wanneer is het wel de juiste tijd? Volgens mij nooit😅

Ik begrijp dit heel erg goed. 2e zwangerschap was super zwaar door mijn bekken en herstelde na de bevalling amper. Heb erg veel spijt gehad dat ik niet eerst mijn lijf ben gaan versterken voor we weer gingen proberen. Zit net 2 jaar tussen de eerste en tweede. Voelde me een slechte moeder voor beide. De wens voor de derde was er altijd al, maar we durfden het niet aan. Als iemand om mij heen zei zwanger te zijn was ik super blij voor de ander maar thuis toch geregeld een traantje gelaten. Uiteindelijk besloten het bij 2 te houden. Spullen weg. Je raadt het al… zwanger. Maar deze keer had ik én veel geleerd wat wel en niet werkte voor mijn bekken én er zat veel meer leeftijdsverschil tussen (bijna 4 jaar tussen de tweede en derde) én mijn core was veel sterker. Buik en rugspieren goed getraind, wandelen kon ik steeds beter vol houden. Zwangerschap is heel goed verlopen (relatief voor mijn lijf). Veel kunnen blijven bewegen en pijn viel goed te doen. Ik ben vaak degene die zegt: luister naar je hart en dan vindt het wel een weg. Maar in dit geval denk ik dat je jezelf en je gezin echt een plezier doet even te wachten.

Gevoelig onderwerp, heb zelf een kinderwens maar manlief niet meer, heb 2 puberende bonusboys en dochter van 10 en samen hebben we een zoontje van nu ruim 16maanden. Hele dagen spookt de wens for mn hoofd, helaas is mijn man echt definitief. Hierdoor voelt het alsof ik een keus moet maken om samen te blijven, maar het gevoel ebt niet weg, help, iemand tips

Ik snap je helemaal, ik heb een man met al kinderen en moest maar hopen dat hij ook met mij een gezin wilde, en dan ook nog beide op leeftijd zijn. maar 35 is niet het einde van de wereld hoor. Ik zelf ben bijna 42 en heb vlak voor m’n 39e en toen ik 40 was kort op elkaar twee kindjes gekregen. Jezelf de tijd geven sterker te worden en soort van superfit je tweede zwangerschap aan te gaan maakt je draagtijd maar ook het herstel beter te doen voor jezelf. Ik zou willen dat ik dat beter had kunnen doen, maar ook van mijn route kom je er wel weer bovenop. Het duurt alleen iets langer. Ik snap je vrees voor de rolstoel en pijn maar tel het eens uit voor jezelf in weken die je moet incalculeren als misschien minder mobiel, dan is het “slechts” 10wk. Verder is er veel mogelijk om je bekken en core sterker te maken, vooraf, en nu heb je meer kennis hoe je je lichaam kunt ontlasten die laatste tijd. (Niet sjouwen, zo min mogelijk traplopen etc) misschien geeft dat je iets meer vertrouwen in je lichaam. Verder zou je kunnen bespreken met je verloskundige of je je bekken zou kunnen ontzien door een briefje voor minder werken te vragen (soort van tijdelijke ziektewet voor een paar uur of dat je geen zwaar lichamelijk werk meer mag doen). Mocht je bevalling een risico zijn voor je bekken, zou je je ook eens kunnen verdiepen in een gentle sectio. Als dat voor jou het risico op permanente schade beperkt, denk er eens rustig over na. Er zijn veel meningen over maar velen gingen je voor. Je hebt dan alleen een lang herstel na de geboorte, maar die pijn gaat ook weg. Duurt echt langer dan de 6wk die men roept, maar daar kom je overheen, beloofd. Uiteindelijk is een blije mama de beste mama nu en later. hoe dat voor jou uitpakt is persoonlijk, maar kies ajb een route naar je kinderwens die je gelukkig maakt, maar ook houdt voor langere tijd/de rest van je leven. Dat ene jaar meer of minder qua leeftijd of die enkele weken ziekteverlof om je lichaam te sparen tov permanente schade maakt dan niet zoveel meer uit misschien? Heel veel liefs

Bedankt voor jullie lieve reacties ❤️ genoeg om over na te denken en ik wil zelf ook fit genoeg zijn (mentaal en fysiek) om te kunnen genieten van een eventueel tweede zwangerschap. ☺️ We doen nog even rustig aan 😉