Mijn kind is niet aanhankelijk aan mij (mama)

Hoi mama's. Mijn kind is nu 15 maanden oud. Hij heeft 3 meters. 1 meter daarvan was bij mijn bevalling aanwezig, omdat ik toen alleenstaande mama was. Nu sinds een lang tijdje kan ik precies niet goed banden met mijn baby/kind. Gisteren is hij weer bij de meter geweest die bij mijn bevalling was, zoals elke dinsdag. Bij het thuis komen komt hij nooit naar mij. En lijkt het alsof hij niet blij is om bij (mij) mama terug te zijn. Iedere keer als hij haar ziet verdwijnen, brult en schreeuwt hij alles bij elkaar. En een lang tijdje. Hij lijkt dan ook ontroostbaar. En ik kan gelijk niks meer goed doen. Het breekt echt mijn hart dat hij niks van mij moet weten. Mijn partner werd gisteren zo boos, omdat de klein zo aant huilen was na het vertrek van zijn meter. En omdat hij precies "mamamamama" zei tijdens zijn huilen en krijsen. Mijn vriend kon het niet aanzien dat mijn kind zijn eigen moeder zelfs niet moest hebben. "Je moeder zit hier potverdikke" zei hij. Ik weet echt niet wat ik misdoe in mijn opvoeding tegenover mijn kind. Wat doe ik toch verkeerd? Ik doe er juist alles aan om hem altijd te proberen gelukkig maken. Maar het botst altijd terug in mijn gezicht. En dat doet mij zoveel pijn 😢 Ik steek zoveel tijd in hem. Ik speel met hem. Ik hou me met hem bezig. Ga ermee op stap. Maar hij lijkt zo ondankbaar te zijn tegenover mij. Ik snap het echt niet wat ik misdoe 😢 zijn er mama's die ook in zo een situatie zitten? Of weten hoe ik hiermee moet omgaan? Ik ben echt ten einde raad. Ik hoop dan altijd dat hij later wel zal beseffen wat ik allemaal voor hem doe. En dat het hier echt niet zo slecht is. Want hij mag best veel van ons. Als het zijn zinnetje niet is. Word hij ook echt enorm koppig en brult dan ook alles bij elkaar. Tis echt een karakterkoppie aan het worden. Maar hij stelt mij toch iedere keer opnieuw, enorm op de proef, heb ik zo de indruk. Ik heb echt het gevoel dat ik iets misdoe. Of aan het falen ben in mijn opvoeding 😪 Zijn er mensen die dit herkennen?