Moeders met ervaring met kind met autisme?

Mag ik vragen wat de signalen waren? Verder snap ik je bezorgdheid maar ik zou nog niet te veel nadenken over ‘wat als’ hij is nog zo jong en autisme kent heel veel verschillende soorten.

Ik heb veel ervaring met kinderen met autisme. Maar volgens mij geven ze pas een diagnose als ze een stuk ouder zijn dus zal er niet teveel van verwachten

Het zijn heeel veel verschillende signalen. Hij is bijvoorbeeld heel snel overprikkeld ( als de dag anders dan normaal gaat of als ik ergens op bezoek ga is hij meestal tot 1 of 2 uur in de nacht alleen maar aan het huilen) en zoekt buiten mij en zij vader (bij papa ook niet altijd) weinig tot geen contact met de mensen in zijn omgeving. de jeugdarts die ons door heeft gestuurd vond ook dat hij heel hoog scoorde op autisme en zelf heb ik de opleiding pedagogisch medewerkster gedaan en daarbij een cursus over kinderen met gedragsproblemen waar bepaald gedrag vandaan komt en zie veel kenmerken ervan. Laten we hopen dat het mee valt vooral omdat we er dan best vroeg bij zijn🤞

Dat was vroeger wel zo ja, want dat zei ik ook tegen de jeugdarts. Maar tegenwoordig is dat niet meer zo erg en ze vinden bij hem de symptomen wel best duidelijk. We zullen afwachten en hopen dat het meevalt.

Ik heb momenteel een kindje op de opvang met symptomen. Zij heeft speciale ondersteuning op de opvang maar een diagnose stellen ze niet. Ze helpen alleen bij de ontwikkeling en ondersteunen waar nodig maar ze plakken er nog geen stempel op

Ik ken alleen een jongen die ouder was en autisme heeft. Heel schuw, mensen niet aan durven te spreken (zelfs niet aankijken). Snel van slag zijn. Maar die is uiteindelijk in de horeca gaan werken en dat ging echt stappen vooruit. Contact leggen met mensen. En die bloeide helemaal op (zelfs op latere leeftijd). Toonde ook echt interesse en vroeg oprecht naar dingen die hij dan onthouden had van mensen. En mensen die dat hebben hebben zoveel kwaliteiten, ze zijn vaak goed in analyseren, ze zijn loyaal, ze hebben talent voor specialisatie omdat ze ergens complete focus voor hebben. Dus ze hebben ook hele mooie karaktereigenschappen. Ze hebben vaak alleen iets meer moeite met het sociale contact, onverwachte veranderingen. Maar ik denk dat als je hier zo vroeg al bij bent dat je juist je kindje superveel handvaten kunt geven zo vroeg in de ontwikkeling. Niet pushen, maar vooral laten zien hoe dingen wel kan. Bewaak grenzen, maar niet betuttelend zijn. Hij heeft uiteindelijk een baan in de ICT en is heel zelfstandig. En bij hem is het pas op laten leeftijd gaan groeien en bloeien. Komt allemaal goed 🤗

Wij weten sinds een maand dat onze dochter 9jaar ass (autisme) heeft. Door veel onderzoeken zijn wij er achter gekomen. Heb altijd gezegd dat er meer was met der, dit zag ik niet helemaal aankomen. Autisme is bij meisjes dan ook moeilijker te achterhalen dan bij jongens. Kan alleen zeggen volg je gevoel en je moederhart

Hoi, onze oudste dochter heeft ass. We kregen de diagnose toen ze 4 jaar was. Het is lang erg moeilijk gegaan. Vooral toen ze van school thuis kwam, en de hele dag rondom zich sociale situaties niet begreep, moest alles eruit. Met grote agressiebuien tot gevolg. Ondertussen is ze 17 en uitgegroeid tot n zalige jonge dame. Onze zoon is 1,5 en hij wordt nu ook aangemeld bij het Centrum Ontwikkelingsstoornissen. We herkennen bij hem ook erg veel signalen. Zo maakt hij geen oogcontact, brabbelt nog niet, speelt amper of heel steriotiep ( balletje draaien, uren aan n stuk), reageert niet op zn naam... Ik ben zelf begeleidster bij personen met n beperking dus herken de signalen misschien net te snel... Laatst vertelden we de grote zus dat haar broer waarschijnlijk net zoals haar autisme heeft. Haar reactie :" da s toch niet erg mama, jij ziet mij toch ook graag zoals ik ben." Dat raakte me toen enorm en zo probeer ik er ook in te staan. Mijn kids zijn allen mijn oogappels, het ass pakken we er bij en hoort net zoveel bij hen als de flaporen die ze van mijn man (uiteraard) mee kregen...

Ja zo sta ik er ook in, het is mijn kind hij is mijn wereld, hij is gewoon ons speciaal kindje. Mag ik vragen nadat jou dochter de ‘stempel’ autisme kreeg en daarna daar naar gehandeld werd ging het toen wel beter op school of was het nog steeds moeilijk? En je zoontje nu gaat hij naar een oppas of naar de opvang? Hier is hij altijd bij mij omdat hij echt niet zonder mij kan, zelfs niet bij mijn moeder of andere familie.. ( hij blijft huilen tot spugen toe en paniek tot ik terug kom zelfs na 2 uur en gaat dan savond s pas rond middernacht over later slapen na uren gehuild te hebben ook al zit hij bij mij, niks helpt dan )soms al als er een vriendin van mij op bezoek komt of mijn moeder bijv. Kan dit al te veel voor hem zijn sommige dagen was dat bij jullie ook zo?

Ik lees even mee met je verhaal. Wat ik zo lees herken ik veel van onze zoon. Ik heb ook een hele tijd gedacht dat hij autisme zou hebben. Echter is mij ook verteld dat dit vaak op een latere leeftijd pas echt gediagnosticeerd word. Kan er een trauma meespelen? Bij ons is dit nu wel het geval en we zien hem langzaam aan een ander kind worden. Hij gaat nu EMDR krijgen dus ben benieuwd wat dat nog gaat doen.

Hoi, Ik heb lang gewerkt op een soort kinderdagverblijf maar dan voor kinderen met onder andere autisme. Dat is zo fijn, kleine groepjes en speciale begeleiding. Kindjes leren dan al heel veel voordat ze naar ( regulier of speciaal) basisonderwijs gaan. Zo proberen ze de kindjes goed voor te bereiden en te voorkomen dat ze een achterstand oplopen. Er zijn veel van dit soort groepen in het land hoor. Fijn als je er op tijd bij bent juist. Dat de diagnose niet gegeven wordt op zo'n jonge leeftijd klopt wel. Maar de behandeling kan er wel op gericht zijn als alle kenmerken in die richting wijzen.

Hoi, onze dochter is gewoon onderwijs blijven volgen tot op dr 14de. Ik vond de lagere school de hel. Hoe vaak ik de opmerking kreeg : maar mevrouw, op school loopt alles prima, het is thuis dat ze ontploft. Misschien heeft u zelf hulp nodig?" Wetende dat zij op school zich zo inhield, van alle sociale zaken geen hol snapte en dan alles eruit moest laten. Nu zit ze op n school voor buitengewoon onderwijs, wel normale niveau en gaat t veel beter. Mijn zoontje heeft ook n eetprobleemen is omwille van zijn sonde geweigerd in de creche. Mocht van dag op dag niet meer gaan... Hier eerder andersom. Al zou ik hem straks bij de onbekende buren zetten, het lijkt hem niets te doen. We zien dat hij net iets meer naar mij trekt, maar das heel weinig. Vind dat soms heel pijnlijk. Wanneer ik thuis kom van t werk , lijkt hij heel onverschillig. Willen of niet, ik knuffel hem dan toch te pletter, maar vaak duwt hij me weg