Moeilijke eter of toch wat anders aan de hand?

Ik denk dat jullie de topics over het slechte eten van mijn dochter (bijna twee nu) inmiddels wel kennen maar ik weet momenteel echt niet meer wat te doen…. 😵‍💫 Zal een lang verhaal worden dus lees het vooral niet als je er geen interesse in hebt. Ik hoop gewoon op een paar tips of herkenning… Wij zijn al bij het cb, diëtist en inmiddels al een paar keer bij een preverbale logopedist geweest, dit leek in het begin z’n vruchten af te werpen (ze eet sindsdien brood en heel soms avondeten) maar het is weer helemaal k*t nu. Maar echt, van voor af aan weer heb ik het idee. Ik ben in staat haar gewoon helemaal niks meer te geven want alles wijst ze af of is gewoon echt een strijd. Het is een hele pittige dame die precies weet wat ze wel en vooral ook niet wilt. Zelf was ik een gigantische peuterpuber dus dat krijg ik natuurlijk terug 🙃 ze zeggen: twee is nee. Maar bij deze meid begon dat al met 7(!) maanden. Compleet alle flessen weigeren etc. Ze was/is nu ziek, heel erg verkouden, hoesten en soms wat verhoging. Nu blijkt sinds gisteren dat ze aan beide oren een oorontsteking heeft waarvan 1 gigantische loopoor. Ik heb hier druppels voor gekregen dus hopelijk gaat dat snel beter. Uiteraard, als je oorpijn hebt is slikken etc pijnlijk dus ik begrijp nu enigszins wel waar het gedrag van de afgelopen 4 dagen vandaan kwam. Neemt niet weg dat we, lijkt het, weer van voor af gaan beginnen. In de ochtend neemt ze met heel veel moeite haar ontbijt (een breaker) maar vaak maar voor de helft (denk 100 gram) of soms helemaal niet. Brood als ontbijt wilt ze niet. Knijpfruit tussendoor is nu al een week een no go, dus zij krijgt geen fruit binnen. Op de opvang krijgen de andere kindjes het wel maar dan eet ze het ook niet, likt er hooguit aan of speelt er mee. Fruit ook al middels smoothies geprobeerd, maar alles is “vies”. Lunch: heeft ze zowaar gisteren op de opvang brood gegeten en vandaag ook 1 boterham over de dag. Maar vaak is het bij voorbaat al “nee” en “vies”. Vanmiddag op de verjaardag van mijn oma een paar chipjes en een koekje (natuurlijk..) en een blokje kaas. Avond eten? Absoluut niet. Ook op voorhand al “nee” en “vies”. Resultaat: ze gaat al bijna een week zonder avond eten naar bed. Af en toe neemt ze nog wel een toetje (klein danoontje of een knijpkwarkje). Op de opvang eet ze nog minder want daar wilt ze dus het verse fruit überhaupt niet en krijgt ze (soms) een cracker. Brood gaat er daar vaak wel in, minimaal 1 sneetje. Groente (komkommer, paprika, tomaat etc) tussendoor in de middag eet ze ook niet dus krijgt ze (soms) nog een cracker of rijstwafel oid. Het enige wat ze dan dus eet is met geluk haar hele breaker als ontbijt, brood in de middag, een cracker of rijstwafel en met geluk haar avondeten met toetje. Ik begin de strijd op te geven…..het hele gebeuren rondom eten überhaupt is nu al om precies te zijn 15 maanden (!) aan de gang. Hè-le-maal klaar mee. Als ze naar de opvang is geweest (nu 3 dagen, straks 4) red ik het bijna niet om te koken en samen aan tafel te eten, wat resulteert in dat zij dus apart eet. Alles behalve handig nu in deze situatie natuurlijk. Maar gezien de tijd red ik het haast niet…ze slaapt soms slecht/kort of helemaal niet, wat betekent dat zij echt om 18.00 maximaal 18.30 al naar boven moet (aangezien het hele bed ritueel ook al zo een half uur duurt.. en het vaak ook minimaal een half uur duurt voor zij überhaupt in slaap valt!). Als ik dit rek en wel voor samen eten zorg, is zij of te moe om te eten of zij gaat in de nacht ontzettend spoken. Ik zit gewoon echt in een vicieuze cirkel. Ze is ons ook ontzettend aan het uittesten hebben wij in de gaten. Als ze zonder eten naar bed gaat, gaat ze in bed huilen om eten. Als we haar uiteindelijk dan wat geven met de afspraak dat ze het écht op eet, doet ze dat alsnog niet. Puur testen en tijdrekken dus. Overdag idem dito maar dan wel telkens om koek vragen. Op een gegeven moment denk je, ik geef het maar gewoon wel want dan heeft ze in elk geval iets binnen…anders zit ik er vannacht weer mee en ik slaap al sinds november geen nacht normaal (snurkende partner en dochter op en af wat mee aan de hand: sprongen, regressies, ziektes). Mijn idee is om alles maar weer verplicht aan tafel te doen en als ze afwijst heeft ze pech. Haar ontbijt mag ze van mij wel op de bank doen en haar tussendoortje in de middag ook, maar de rest dan maar verplicht aan tafel.. Maar goed, m’n gedachten gaan alle kanten op dat ik ook gewoon niet meer weet wat wijsheid is. Groetjes, Een hele vermoeide en gestresste mama