Hallo iedereen,
Ik ben er zojuist achter gekomen dat ik zwanger ben van de 3e. De wens voor een derde kindje was er, maar dit is wel eerder dan gepland. Ik ben blij dat een 3e kindje ons gegund is. Ik ben door de anticonceptie heen zwanger geraakt, dus dit is heel onverwachts.
Ik heb een zoontje van bijna 3,5 en een dochter van 1,5. Ik heb dan straks 3 kinderen onder de 4. Los daarvan waren mijn eerste twee zwangerschappen heel moeilijk. Lees: veel duizelig(zelfs flauwvallen), veel misselijk, vaak overgeven( bij 1e tot 4 maanden bij 2e tot einde zwangerschap), bij beiden zwangerschapsdiabetes (met pillen/insuline) en bij beiden paar kilo's afgevallen. Dit is ook precies de reden waarom ik denk: hoe ga ik dit straks doen? En hoe ga ik ( en mijn man) voor de andere 2 kunnen zorgen als het straks weer zo slecht met mij gaat?
Nu komt de zorg van de kinderen eigenlijk voor 80/85% op mij neer en het huishouden voor 100% bijna. Mijn man werkt veel. Als hij thuis is doet hij wel veel met de kids. Zo nodig kan mijn moeder/schoonmoeder ook wel bijspringen maar dat gaat ook niet altijd.
Zijn er anderen die in een soortgelijke sitatie hebben gezeten? Hoe hebben jullie dit ervaren?
En dan komt er nog eens bij dat ik per 1 oktober weer aan het werk ga; na er 4 jaar tussenuit te zijn geweest. Het voelde alsof ik weer mijn leven kon oppakken en wat meer tijd voor mezelf zou hebben. Nu gaat dat ook niet zoals ik voor ogen had. Het voelt ook niet helemaal eerlijk om de zwangerschap voor mijn werkgever te verbergen. Ik denk dat het mij haast niet gaat lukken om te werken, omdat ik zoals bovengenoemd nou eenmaal hele moeilijke zwangerschappen heb.
Lang verhaal kort: iemand tips/advies?
Bedankt voor je tijd :)