Overlijden van familie

Gecondoleerd! Toen mijn schoonmoeder overleed was de oudste 2. We hebben boekjes gelezen (oma pluis oa, kan wel kijken welke boekjes nog meer) en we namen haar mee naar oma’s huis. Daar lag ze opgebaard. Dochter pakte een stoel, aaide oma’s mooie krullen. Samen gevoeld, oma is koud, lacht niet meer, praat niet meer. Zo kon ze het ervaren. Uitgelegd dat haar lijf het niet meer deed. Oma erg ziek was, niet ziek zoals wij. Dan worden we weer beter. Haar lijf deed het niet meer. Samen een tekening gemaakt die mee ging in de kist. Ze is niet bij de uitvaart geweest, ze sliep op dat moment. Toen opa overleed was de middelste 3. Die is wel bij de uitvaart geweest. Er was oppas zodat wij ook ruimte hadden voor de uitvaart en ons verdriet. Ze zat veel bij me met haar pop en had ook stiften en papier. Dartelde soms even weg maar dat was prima, daar was de ruimte voor. Beetje hetzelfde aangepakt qua uitleg. Zelf vind ik het een meerwaarde om hem mee te nemen. Zeker als ze zo close waren. Ze leren nu vooral met ervaren. Denk wel dat als je haar meeneemt het goed is aan familie uit te leggen dat je niet kan verwachten dat hij blijft zitten. Dat hij een kindje is. Misschien is er iemand die minder nauw verwant is die bij onrust even met hem naar een andere ruimte kan?

Er is een boekje van Nijntje over oma Pluis die overleden is. Bij onze bieb is die (wrs vanwege het onderwerp?) nooit uitgeleend. Zijn jullie van het voorlezen? Misschien zijn boekjes over doodgaan een goede plek om te starten?