Piek verlatingsangst 18m / slaapregressie

Oh oh, zijn we net die laatste sprong uit, dient zich het volgende aan. Is dit herkenbaar voor jullie en hoe gaan jullie hiermee om? Onze dochter wordt 14 feb 18 maanden en lijkt haar piek in verlatingsangst bereikt te hebben. Dit had ze eerst totaal niet, maar nu wordt ze snachts hysterisch huilend wakker en roept ze om mama. Nog nooit meegemaakt hoe ze te keer gaat. We hebben als eens een slaaptraining gedaan en over het algemeen is ze een goede slaper. Maar wanneer ze nu wakker wordt in de nacht is er geen houden aan. Het enige wat ze wil is mama. Nu haar twee keer bij ons in bed gelegd omdat we het niet meer weten. maar heel eerlijk, we willen haar eigenlijk in haar eigen bed en niet tussen ons in. Want wij slapen hierdoor beide slecht en aangezien er een broertje op komst is half februari ook totaal niet handig . Iemand zoiets al meegemaakt? Gaat het ook weer over? Hoe troosten jullie je kind als hij/zij zo hysterisch gaat huilen en om je roept? Troosten aan bed werkt hier nog niet, ze gaat telkens terug staan, nog harder huilen en klampt zich aan mijn hand vast. Als papa troost is het ook alleen maar mama