Schoonmoeder dementerend? Help!

Ik zou dit eens met schoonvader bespreken geloof ik.. Over hoe hij dit ziet. Zijn er nog broers of zussen van je man? Dan zou hij die ook kunnen peilen.

Jeetje wat ingewikkeld! Hoog tijd voor een gesprek metnz'n vieren. Je schoonouders en jullie en uitten hoe je je voelt. Discutabel of je schoonmoeder dementeert, denk niet dat je dat zo vast kan stellen. Het enige wat je kan doen is met een open en eerlijk gesprek uitten hoe jij je voelt en dat je je zorgen maakt. Daarbij komt de discussie dat het jouw woord is tegen het hare. Dan kan je er nog voor kiezen de communicatie te laten verlopen via je schoonvader. Sterkte!!

Geen idee wat er is met je schoonmoeder.. Maar ik zou snel een kinderdagverblijf bellen, dit is geen gezonde situatie. Als jullie haar minder zien zal er ook minder gebeuren en keert de rust terug in jullie gezin. Sterkte ♥️

Lieve berichten. Dankjewel 🙏 we proberen ook elke keer het uit te praten maar zij wil een welles/nietes spel waarin ik dus de slechterik ben en zij het slachtoffer. En die discussies zijn we nu zat. We hebben al een aantal KDVs gebeld maar de wachtlijst is 13 maanden. We zijn nu op het punt dat ik maar stopt met werken en thuis blijf. We zijn ook bang dat z’n m’n zoontje gaat indoctrineren met rare dingen over mij.

Heb je al eens met je schoonvader alleen gesproken of hij dingen herkent van je idee over dementie? Het kan zijn dat ze samen proberen te verstoppen dat er iets gaande is, dit is een natuurlijke reactie van een echtpaar waar dementie in voorkomt. Als het dementie is kan zij er niets aan doen en hoort de achterdocht er helaas bij. De enige manier waarop je hier achter kunt komen is een bezoek aan de huisarts van haarzelf. Vraag als je dezelfde huisarts hebt anders naar een thuis bezoek van de huisarts. Er zijn organisaties zoals “geriant” die gespecialiseerd zijn in hulp bij dementie. Niet alleen voor de persoon zelf maar ook voor de familie en naasten. Heel veel sterkte gewenst, liefs van iemand met een mama (oma van m’n kindje) met vergevorderde dementie helaas

Haar gedrag is al enige tijd apart maar nu vertoont ze echt ‘kronkels’. Ze is inderdaad heel achterdochtig en wil ook overal bij zijn. Ze doet ook telkens alsof ze iets tekort komt. En ik ben hooggevoelig en hoogsensitief en kan de onrust niet aan. Er is vrijdag niks gebeurt en mijn man was erbij dus we begrijpen niet waar ze het over heeft. Ze praat heel veel hardop en tegen zichzelf. Vooral als ze denkt dat ze alleen is, dan voert ze hele gesprekken met zichzelf. Mijn man heeft haar daar wel eens op betrapt en m’n schoonvader zegt dat ook. Hij weet ook precies wanneer er iets aan de hand is want dan keert ze helemaal in zichzelf. Ze heeft twee jaar geleden heel veel problemen met m’n schoonzus gehad en toen was ik het lievelingetje en het is van de een op de andere dag omgeslagen en nu is zij het lievelingetje en ben ik de lul. Mijn man gaat vandaag bellen met z’n vader. We merken dat dit probleem continu genegeerd wordt door iedereen maar we weten ook dat praten de situatie niet oplost.

Het is ook zo dat als (ik noem maar een naam) Piet tegen haar zegt dat ze een kutwijf is dat ze dan in haar hoofd denkt dat Klaas het heeft gezegd. Dus dan gaat ze Klaas negeren terwijl Klaas niets heeft gedaan.

Heeft ze misschien borderline? Heel lastig, er is in ieder geval in haar hoofd wat aan de hand. Ik zou ook een gesprek met haar huisarts aanvragen.

Zo lastig. Je kan de huisarts bellen. Hebben wij ook gedaan ivm vergelijkbare situatie. Wij hebben ons verhaal aan de huisarts uitgelegd en de huisarts neemt contact op met.. In ons geval doet de huisarts het in het kader van nazorg. Goede communicatie met de mensen om die persoon heen en heel veel geduld. Vooral begin van dementie is zo lastig. Voor de persoon zelf ook heel verwarrend en frustrerend. Hopelijk helpt het gesprek. Blijf je grenzen aangeven en die van de ander respecteren. Sterkte🍀🍀

Mijn man heeft vanochtend zijn vader gebeld en die heeft de telefoon op speaker gezet zodat zijn moeder ook mee kon luisteren. Ze had het telkens over een glas water (???!) geen idee 🤷🏻‍♀️ Mijn man heeft aangegeven dat het niet om ‘wie doet wat’ gaat en wou die discussie niet aangaan. Hij heeft aangegeven dat zijn moeder voorlopig niet meer welkom is. Ze is erg geschrokken en mijn schoonvader erg verdrietig. Ze zijn gek op ons zoontje en dat zie ik ook wel. Wij zijn ook onwijs verdrietig. Maar ik trek dit heen en weer gedoe van emoties ook niet. De ene maand ben ik welkom en dan van de een op de andere minuut kan ik niks meer goed doen en krijg ik bizarre verwijten naar m’n hoofd. M’n schoonmoeder gaf aan dat ze wel wou komen praten maar daar hebben we nu ook geen behoefte aan. Ik wil dat ze mij met rust laat. M’n schoonvader was heel boos op haar en zei tegen haar ‘je moet echt stoppen met die rare conclusies trekken!!’ Ik werk met peuters en hiervoor met gehandicapte ouderen en gehandicapte kinderen. Ik heb heel lang personeelszaken gedaan. Ik help graag mensen en kinderen 💗 ik ben geen slecht mens. Ik heb geduld en geef complimenten. Ik laat altijd een blijk van waardering zien. Ik zeg na elke oppasdag dat ik blij met ze ben en bedank ze voor hun goede zorgen. Ze denkt telkens dat ik boos op haar ben terwijl ik in mijn hele doen en laten gewoon nergens uit laat blijken dat ik boos ben, ik ben ook niet boos. Ik ben niet boos op haar ook al ligt er elke 5cm op de vloer een koekje of speeltje. Dat heb ik ook gezegd. Maar ze rent dan door het huis heen vet debiel te doen en gaat zonder gedag te zeggen de deur uit 🤷🏻‍♀️ En dan vervolgens zitten mijn man en ik in tranen om de situatie en de berichten die ze daarna stuurt en de verwijten die ze naar m’n hoofd gooit. En elke keer wil ze ‘praten’…. Ze moet gewoon kappen met dat achterlijke gedrag en dat hebben we al meerdere keren tegen haar gezegd maar het komt niet binnen. Ook als ik zeg dat ik van haar hou, het komt niet binnen. Maar als het dementie is, dan kan ze er niks aan doen maar dit gaat al meer dan vijf jaar lang zo dus… 🤷🏻‍♀️

Lieve mama. Ik merk dat je ondanks dat het je veel doet. Je bent je bijna aan het verantwoorden dat je een goed mens bent. Dat hoeft echt niet! Zoals ik je verhaal lees heeft deze vrouw hulp nodig. Ik ben geen psycholoog, maar wel lang in de psychiatrie gewerkt. Zou het mogelijk zijn dat je schoonmoeder psychotisch is? Heeft ze daar een verleden in? Omdat je praat over in haarzelf praten, achterdocht etc. Wellicht een professional inschakelen? Succes en doe wat voor jou/jullie goed voelt!

Lief dat je reageert. Pfff ik begin gewoon aan mezelf te twijfelen vandaar 🥺 Ik weet dat de familie het al heel lang heeft over hulp zoeken, mijn schoonmoeder wil dat wel maar gaat dan 1x naar zo’n zweverig persoon die je ‘reinigt’ ofzo of doet een yoga les en denkt daarmee dan dat ze geholpen is. 🙁 tsja… of dat werkt 🤷 Echte hulp zoekt ze niet, ook al is het haar eerder al eens aangeraden. Maar m’n man gaat nog een keer met ze praten en nogmaals vertellen dat ze hulp moet/kan zoeken.

Lastig zeg. Ik ben geen arts maar mijn eerste indruk zou zijn dat er een ander onderliggend probleem is. Bij dementie zie je vaak dat ze problemen krijgen met simpelen handelingen, vergissingen maken met tijd en/of plaats, spullen kwijtraken, slecht inschattingsvermogen. Bij haar lijkt het meer op de persoon te gaan en dan in dit geval jou. Als ik het leest voelt ze zich misschien niet meer belangrijk en probeert nu op een vreemde manier die aandacht terug te eisen. Twijfel niet aan jezelf. Denk ook vooral aan jezelf. Het mag niet ten koste gaan van jullie. Misschien een gesprek met schoonvader of haar huisarts aangaan en je zorgen uitten en vragen hoe je dit aan kunt vliegen zodat jullie hier samen uitkomen

Bedankt voor je bericht. Lief dat je met mij mee wil denken. Ik heb vaak ook het gevoel dat ze graag de aandacht van haar zoon wil. En dat ze misschien niet wil inzien dat hij nu een eigen gezin heeft. Ze geeft mij de schuld dat ze haar zoon nooit mag zien en dat ze niet met elkaar mogen praten terwijl ik juist wil dat hij voldoende met haar afspreekt om de rust te bewaren en voorheen lukte dat ook maar we hebben het met ons zoontje erg druk. Normaal gesproken kon m’n man de boel sussen en als hij dan even met haar ging lunchen dan deed ze daarna weer normaal. Ik denk dus dat ze uiteindelijk de aandacht terug wil die ze niet krijgt. Kat in het nauw maakt rare sprongen zeg maar. Ze heeft ook allemaal plannetjes in haar hoofd hoe bepaalde dingen moeten lopen en ze doet soms ook dingen met voorbedachte rade. Ik maak geen grap maar ze doet soms dingen express om vervolgens iets voor elkaar te krijgen. Ze kan heel sluw zijn alleen ik zie daar dwars doorheen. Erg vermoeiend persoon 😅 Voorlopig is ze niet meer welkom en de vaste oppasdagen gaan ook niet meer door. We willen ons nu even op elkaar richten en ons gezin. 🥰

Iedereen onwijs bedankt voor jullie lieve berichten en het meedenken met mij. Ik denk dat ik erachter ben. Ze kan haar zoon niet loslaten en wil gewoon meer aandacht van hem. En toen ik vrijdag thuis kwam zaten ze net aan tafel en baalde ze waarschijnlijk dat ik er al was. En vervolgens jaagt ze zichzelf weg om daarna een slachtoffer te gaan spelen bij m’n man. Ze wil gewoon aandacht van haar zoon, that’s it. Helaas op een hele vreemde manier. Daar mag ze wel even hulp bij zoeken. Pffff ik ga slapen, ben kapot! Wat een gepieker en gedoe! 🤪 bel het busje 🚐 Jullie zijn schatten! Bedankt voor jullie berichten 🥰🥰🥰 heeft mij echt geholpen! Thanks!!!!!

Herkenbaar, mijn vriendin ervaart precies hetzelfde. Aangeven bij de huisartsm

Ohjee dat is wel iets anders ja. Enorm knap dat jullie gebeld hebben. Ik hoop dat het allemaal snel mag bijdraaien, dit is voor niemand van jullie een fijne situatie zo. Sterkte hoor ☀️

Ik denk niet meer dat het echt goed gaat komen. Mijn man wil niet meer dat ze komen oppassen en wil er eigenlijk ook niet over praten. Ik snap het wel want het gaat altijd over z’n moeder. Zelfs als zijn vrienden langs komen dan passeert ze de Revu. Ze is namelijk best wel apart. Ze hebben nu op whatsapp hun profiel foto verandert. Dat was eerst met m’n zoontje en nu niet meer 🤷 geen idee waarom maar het zal wel. Niet belangrijk maar wel apart. Alsof m’n zoontje niet meer bestaat. Ik wil geen ruzie of iets dergelijks en het liefst dat alles weer goed komt maar ik ga ook niet telkens m’n grenzen verleggen om vervolgens opnieuw gekwetst te worden. Het voelt gewoon als liefdesverdriet zo pijnlijk. Ik heb onwijze slapeloosheid en ben nog steeds verschrikkelijk verdrietig. Pieker me suf.

Aan de andere kant ben ik blij dat m’n man voor mij is opgekomen en stappen heeft ondernomen. Misschien moet ik het zo maar zien. Ons gezin is het belangrijkste 🥰

Mijn man heeft met z’n vader gesproken maar dat is niet goed gegaan. Ze zijn er niet uitgekomen. Ze zijn boos dat we deze stap hebben gemaakt. Zijn vader (mijn schoonvader) zegt dat het niet allemaal aan m’n schoonmoeder kan liggen. Hij zei o.a. dat ik ook niet de makkelijkste ben en/of ik niet kan doen alsof m’n neus bloed want ik ben jong en kan nog veranderen en zij is oud. Ik kan heus wel doen alsof ze gek is maar niet als ze mij de schuld geeft van dingen die er niet zijn of niet zijn gebeurt 🤷 Ik lig al enige dagen snachts wakker en slaap heel slecht. Ook overdag heb ik last van paniek aanvallen en hartkloppingen. Durf m’n huis bijna niet uit en tussen mij en m’n man is het ook niet gezellig meer. Ik huil veel, drink meer alcohol en om te slapen gebruik ik soms slaappillen (homeopathisch), ik heb geen echte 😅 Heb nu de HA ingeschakeld voor hulp voor mijzelf. Hoorde dat m’n schoonzus ook al in therapie zat vanwege haar…