Altijd verwend geweest met het doorslapen vanaf ongeveer 3 maanden.
Sinds +-13 maanden gebroken nachten, nu bijna 15 maanden en het lijkt alleen maar erger te worden. Schrikt wakker en is ontroostbaar. Soms een fles om te troosten, dan lijkt ze honger te hebben (of is het gewenning)
Vaste tijden (structuur), wel/geen avond fles, wel/geen nachtlampje, dikkere/dunnere slaapzak, muziekje.. voor ons gevoel hebben we op dit moment alles geprobeerd.
Oorpijn, tandpijn, sporngetje het wisselt elkaar ook wel lekker af 🤔
Daarnaast ga je twijfelen aan het feit of je het wel goed doet allemaal..
Is dit slapregressie?
Hebben jullie nog nieuwe ideeën?
Mijn dank is groot🙏