Spijt van sterilisatie

Ik ken het gevoel van andere dingen in mijn leven die niet meer terug zullen komen. Ik heb het heel lang heel moeilijk gehad met die gevoelens. Ik hoop dat je het snel een plekje kan geven❤❤❤

Hi Natascha, herken je helemaal 🌹hier hetzelfde gekozen om tijdens de sectio te doen. Toen de gynaecoloog het in het voortraject voorstelde was ik eerst verontwaardigd maar vond het na even nadenken wel een goed idee. Ik ben erin meegegaan, maar Ik heb het er ook heel lang heel moeilijk mee gehad, en momenteel nog steeds met vlagen. Ik merk wel dat ik hormonaal nog niet zo heel erg in balans ben, misschien helpt dat ook niet mee. Verstandelijk benoem ik dezelfde voordelen als die jij noemt idd (ik had van elke vorm van anticonceptie wel last dus dit was verstandelijk de beste keuze voor mijn lichaam), alleen emotioneel heb ik het soms nog heel moeilijk omdat ik altijd gehoord heb van artsen dat ik weinig kans op kindjes zou hebben, me dit een hoop ellende gekost heeft, en nu met m’n man hebben we enorm vlot twee kindjes mogen krijgen op 38 en 40. Ik voel me poep verwend dat ik mama mocht worden, mijn lichaam deed eeeeeeindelijk wat ik al zo lang zo graag wilde en dan laat ik het tijdens een operatie voor logistiek gemak en handig etcetera alsnog stukmaken. Dat heeft heel lang tegenstrijdig gevoeld. Ik besef me met 41 ook hier, en m’n man heeft al 2 kids uit een eerdere relatie dat we met 4 totaal en “op leeftijd” echt wel compleet zijn, maar ik ervaar zelf een soort gevoel van rouw en nooit meer de keuze mogen hebben. Nooit meer zwanger, nooit meer getrappel in je buik, of zown heerlijke kleine hummel in je armen (ze worden zow snel groot). Ik probeer het te plaatsen en een plekje te geven, maar ik blijf het een vorm van rouwen vinden. Ik sta achter m’n keuze maar hij maakt me ook verdrietig. Lieve mama geniet van je grote kadootjes in het leven, ik wens je heel veel troost en zonnestralen op je pad. Ik zou willen dat ik je kon vertellen of het gevoel minder wordt, dat kan ik nog niet omdat we even kort geleden dit hebben gedaan en dezelfde kleine kindjes hebben, maar schrijf me gerust terug als je daar behoefte aan hebt. Ik heb een tijd geaarzeld om een soortgelijk topic te starten, ben dankbaar te lezen dat jij dat wel durfde. Veel liefs

Liefste schat. Tot een week geleden wist ik niet van het bestaan af van dit bericht. En het blijft toch nog wel een stuk in mijn hoofd spelen. Communicatie is eigenlijk van ons beiden nooit onze sterkste kant geweest. En het aan te nemen wat een ander denkt heeft ons gebracht waar we nu staan. Het is een grote wake-up call voor ons beiden. Ook al weet je dat nu al ondertussen, langs mijn kant is er altijd nog een kinderwens geweest. Ons huis is wel groot genoeg, de liefde die we hebben kunnen we nog met een extra mondje delen. En hoe we dit in de toekomst oplossen via IVF, Pleegzorg...het maakt me niet uit. Ik zal altijd achter jou en ons staan. Ik weet dat het risico recht evenredig gaat met onze leeftijd, daarom is het misschien zo een zware beslissing om te nemen. Ik wou dit toch even kwijt hier. Jouw ventje en partner in crime. Koen