Steuntje in de rug.

Herkenbaar en overkomt elke mama, gelukkig maar zo kunnen we elkaar alemaal begrijpen als moeders zijnde! Goed dat je even een rondje doet. Misschien sowieso me-time inplannen als dit mogelijk is. Bepaalde momenten in de week in volledige rust. Huil het desnoods uit kan enorm lekker zijn. Opvoeden is lastig, communicatie is op deze leeftijd ook enorm lastig en dat zal nog wel even zo blijven. Denk aan jezelf je doet het goed mama!❤️

Yes! Je bent niet alleen hierin. Ik MOET soms ff zonder kind zijn als deze emoties weer eens een hoogtepunt hebben bereikt.

Zeer herkenbaar maar je doet het sowieso super. Ik ben ook aant zien of ik niet wekelijks 2x een uurtje voor mezelf kan inplannen. Denk eraan om naar de fitness te gaan. Ik sport niet graag maar heb het nu plots toch nodig. Gewoon alleen zijn, oortjes in en wat fietsen, lopen, stappen of gewoon daar zitten 🙈😁

Ja, dat gevoel is heel herkenbaar. Goed dat je een rondje gaat lopen en het even aan je partner overlaat.. Dit helpt mij ook altijd wel

Dankjewel voor jullie lieve berichten. Fijn om te lezen dat ik dit niet alleen ervaar 😵‍💫

Ik heb ook al wat rondjes gelopen om wat stoom af te blazen. Heerlijk om soms die deur lekker achter je dicht te laten vallen, dat iedereen maar in z'n eigen sop gaar kookt. Opvoeden is lastig. Soms heb je er een beeld bij wat niet overeenkomt met de dagelijkse praktijk. Dat kan als een tekortkoming voelen. Ik probeer lief te zijn voor mezelf, ik doe mijn best. Meer kan ik niet doen. Oh en ik doe zoveel mogelijk dutjes, dan ben ik fit en kan ik meer hebben/ word ik minder snel chagerijnig ;p

Ik begrijp je heel goed! Hier een pedagogisch medewerker en ik moet het eigenlijk allemaal zo goed weten maar meestal doe ik ook maar wat 🤷🏻‍♀️ Zoontje met driftbuien en niks is goed. Wil nooit getroost worden en soms ben ik helemaal klaar met dat gegil en gejank. Sinds gisteren ga ik er maar een beetje naast zitten zodat ik er toch voor hem kan zijn. Vaak zeg ik het ook hardop ‘ik weet niet wat je wilt en ik zie dat je verdrietig bent, ik ben hier’. Omdat hij nooit getroost wil worden liep ik vaak gewoon weg. Hopen dat hij zich nu wat beter begrepen voelt. Heel goed dat je af en toe wat afstand neemt. Wees niet te streng voor jezelf ❤️

Oh zo herkenbaar lieve mama, soms kun je niet meer van de slaap, gehuil en andere kinder uitbarstingen en breekt het mij ook op. Even met de kindjes naar buiten (liefst fietsen want dan zitten ze lekker rustig in het stoeltje haha) breekt voor mij ook al veel door, dan is hun dynamiek ook anders en verder proberen je eraan over te geven dat je je stinkende best doet. En dat is genoeg. Misschien proberen te accepteren dat wat je allemaal bedacht had voor vandaag er even niet van komt. Ik heb het daar nog altijd moeilijk mee drie jaar later maar misschien troost het je dat de meeste mama’s precies hetzelfde meemaken als ik het hier zo lees. En oh wat doet het zeer als je kindje na een hele dag gedoe en je zo je best gedaan hebt ineens je partner verkiest….. grmbl onverteerbaar boos kon ik soms zijn, alsof het een waarde oordeel was. Je kindje voelt soms ook aan dat je op bent, en kiest hier in huis dan ineens de ander uit. Probeer lief voor jezelf te zijn en ook als je kindje onuitstaanbaar huilend of gillend is, te benoemen, ik zie dat je verdrietig bent maar mama weet niet wat je nu wilt dat ik graag voor je doe. Of wat bij m’n gillend flippende zoontje van bijna drie met woede buien soms werkt…. Praat tegen mama, als je gilt snapt mama niet wat je bedoelt. Dit net zo lang herhalen tot hij zegt wat er is en dan is het vaak snel goed. Ikzelf blijf soms dan achter in verbaasde “jeetje wat een Chucky” modus maargoed, ooit gaat het beter hihi Heel goed gedaan dat je even lekker naar buiten bent gegaan, hoop dat je iig met je partner weer pais en vree hebt, samen praten over dat het een lastige fase is helpt mij soms ook om het in perspectief te zien. En voor de rest wandel en fiets ik wat af hahahaha

🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍