Taalachterstand, balen, falen..

Word misschien een lang verhaal maar hoop op herkenning. Ons zoontje loopt achter met taal, zegt een paar woorden, 2 woorden samen maar het is echt minimaal. Hij snapt wel echt alles. Vanmorgen zijn we bij Auris geweest op aanraden van logopedie en opvang. Ze moesten een onderzoek doen maar daarbij moet hij netjes blijven zitten en instructies volgen om een puzzel te maken of een lijn te tekenen. Dit zijn zaken die hem nooit echt hebben geïnteresseerd en hij is heel duidelijk in wat hem niet boeit wil hij niet doen.. wat natuurlijk niet handig is met zo'n onderzoek.. Overal is hij heel zelfstandig aan het spelen, heel fysiek actief maar niet met kleuren, boekjes of puzzels.. hij wil klimmen, spelen, werken. Nu zeg ze dus dat hij misschien te zelfstandig en te druk eigenlijk is wat niet alleen taal maar algemeen leren kan hinderen.. en heeft hij wellicht bredere ondersteuning nodig dan alleen taal proberen erin te stampen zogezegd.. Ik baal hier wel van. Heb ik het niet goed gedaan.. waarom is zo zelfstandig iets negatiefs. Hij begrijpt instructies wel maar het moet zijn interesse zijn.. maar dit zal op school ook nodig zijn om met een groep activiteiten te doen en niet alles alleen willen doen of op zijn eigen manier met iets wil spelen ipv volgens de regels of wat er verwacht wordt van m. Ook zeggen ze dat het moeilijk is om contact te leggen.. ja is hij eenmaal bezig met iets moet je maar wachten, maar hoeveel peuters luisteren in 1x 😅 zelf zoekt hij voor ons gevoel wel echt contact al is het fysiek en niet verbaal. Met andere kinderen wil hij wel echt spelen. Bij de logopedie doe ze voor ons gevoel niet veel hier laat ze hem ook bepalen wat ze gaan doen en als hij het zat is dan samen opruimen en wat anders uitzoeken, als dat dus niet de bedoeling is waarom doe zij dat dan ook zo..? Als het advies is om wel logopedie tr blijven doen zullen we dus wel een andere opzoeken die meer doe en opdrachten geeft ook voor thuis bijvoorbeeld. Het voelt als bevestiging dat ik faal in opvoeden dit gevoel heb ik de laatste maanden al heel erg, zeker sinds de komst van onze 2e zoon.. Zijn er mensen die dit herkenning in hun peuter? Of ook een bepaald traject in zijn ter ondersteuning, misschien meer tips? Dank je🌸