Hoi allemaal, ik ga nu toch maar een topic openen en om tips vragen want merk dat mijn zoontje naar bed brengen mij steeds vaker frustreert en dan word ik boos op hem wat ik niet wil en wat al helemaal niet bijdragen aan het in slaap vallen.
Context:
Hij wordt in juli 3 jaar, is altijd lastige slaper geweest vanaf geboorte en sliep pas met 2 jaar de eerste nacht door. Sindsdien wisselende periodes gehad qua slapen: van nachten goed slapen, 2-3 x per nacht wakker worden, snachts naar ons bed komen en alleen nog maar willen slapen in ons grote bed tot aan snachts wakker worden met een huilbui en ontroostbaar zijn en helemaal nergens willen slapen en eindigen in de woonkamer op de bank.
Het ging een maand of 3 goed toen hij 2 jaar was tot hij uit zn ledikant klom en we over moesten naar een peuterbed. Toen kwam hij om de haverklap uit bed. Ik ben nu hoogzwanger en met het oog op de komst van de kleine heb ik de afgelopen 2 maanden enorm mn best gedaan om hem zelfstandig te leren slapen omdat we tot dan nog naast zn bedje zaten tot hij in slaap viel omdat ie er anders meteen weer uit kwam.
Stap 1 was een stoel bij de deur zodat hij de kamer niet uit kan maar we uit het zicht zijn. Hij loopt dan vaak nog veel de kamer rond, trekt laatjes open, speelt, zingt, doet van alles en na een tijdje wordt ie moe en begeleid ik m naar bed tot ie in slaap valt. Dit inslaapritueel duurt soms 3 kwartier maar meestal 1,5 - 2 uur. Voordeel: als we het zo doen en hij valt in slaap zonder dat ie ons ziet wordt hij snachts niet meer wakker dus dat is een hele grote plus. Nadeel: we blijven hangen in deze stap omdat het heel lang duurt voordat ie eindelijk op bed gaat liggen en daarvoor vaak van alles uit de kast trekt waardoor mijn geduld opraakt (ook omdat ik dan ook gwn moe ben eind van de dag).
De bedoeling was dat stap 2 zou zijn stoel buiten de kamer maar nog wel voor de deur. En stap 3 in de woonkamer gaan zitten en hem steeds terugsturen als ie uit bed stapt. Maar zo ver ben ik dus nog niet gekomen omdat hij nu al vaak anderhalf uur van alles uithaalt in de kamer waar ik bij zit. Dus de kamer uit gaan betekent dar hij me direct volgt en dat ik niet kan zien wat ie doet (zoals alle ladekasten overhoop gooien )
Ik merk dat ik er moedeloos van begin te worden, ik ben over 2 weken uitgerekend en denk dat steeds hoe moet dit straks met een newborn en een peuter die zoveel tijd en energie kost om in slaap te krijgen?!
Ik breng hem trouwens rond half 8 naar bed en sinds een maand of 2 doet hij geen dutjes meer thuis omdat alle pogingen hiertoe structureel mislukten. Gekke is wel dat als ik met hem onderweg naar huis ben in de auto rond het middaguur tussen 3 en 5 dat hij bijna altijd in slaap valt al is het een kort ritje van een kwartier. Laatst viel hij serieus in slaap achterop de fiets!! Dus hij lijkt eind van de middag vaak wel heel moe te zijn maar eerder op de dag krijg ik hem met geen mogelijkheid in slaap en met zijn bedtijd savonds is het ook elke keer feest.
Heeft iemand nog tips wat ik zou kunnen proberen om de inslaaptijd in te korten en om het zelfstandig inslapen te bevorderen (dus op bed leggen en de kamer uit kunnen lopen).
Hij heeft al een vast bedritueel (tandenpoetsen, verschonen, slaapzak aan, boekje lezen).
Geen tips
Hier zoontje al van vorige zomer last voor zelfstandig in slaap te vallen
Én door te slapen 😔😔
Nu me zn zus erbij nog meer uitputtend.
Dikke knuffel hopelijk vind je iets dat helpt
Hier vanalles geprobeerd en tot hier toe zonder succes
Heb al 2x eerder een slaapcoach ingeschakeld, was in een andere fase toen de slaapproblemen er andere uitzagen. Maar die coaches zijn niet goedkoop dus voor mij voor nu een te hoge financiele drempel om weer een coach in te schakelen. Wellicht heeft iemand hier nog tips die ik nog niet heb geprobeerd