20 maanden regressie/verlatingsangst?

Ja zeker, het gaat nu weer beter bij ons dochtertje van 20 maanden, maar we hebben heel wat op een matras naast haar bedje gelegen tot ze sliep. Zodra we wegliepen, draaide ze zich gelijk om en huilde ze, maar als we er naast gingen liggen, bleef ze liggen.

Ja hier ook. En doorslapen snachts is ook zeldzaam geworden... het is een fase (hoop ik 😬)

Hier ook! Ze valt nu bij ons in bed in slaap, en ik lig ernaast. Zodra ze diep slaapt leg ik haar over… Overdag hier ook niks aan de hand😅

Ik had dit topic eerder moeten maken 🤪 Vanavond sliep ons zoontje zonder dat 1 van ons er bij hoefde te zitten 🥳🥳 Hopelijk houdt hij dit vast 😅😅 Duurt ff 2 weken, maar dan heb je hopelijk wel wat 🤣

Wat lekker!! Fijn voor jullie 🙏🏻

Wat ben ik blij om dit te lezen. Bij ons is het sinds vorige week ook gaande en man wat een verdriet heeft ze. Hopelijk gaat het hier ook snel weer voorbij

Hier al bijna 1,5 maand bezig... hopelijk snel voorbij, want pffffffffffff

Wij hadden dit bij 18 mnd.. drama wat ook ‘s middags werd etc.. giga verlatingsangst! Na een week werd het ook wel wat gedragsmatig en slopen er allerlei extraatjes in (nog een boekje etc etc). Uiteindelijk weer even ‘streng’ avond ritueel gedaan en doorgepakt qua zelf leren slapen en na 1 pittige avond was het weer goed! Heel blij mee :)

Oooohhh neeee wat lang 😱 Hopelijk idd snel voorbij!!!! 🤞🏻

Wij zitten er inmiddels 3 weken in... Valt inmiddels wel weer zelfstandig in slaap, maar alleen als 1 van ons erbij blijft. Ook 's middags. Maar wel veel minder huilen en gillen dan de 1e week. Hopelijk zijn we er snel weer uit!

Hier ging het 2 avonden goed.. Inmiddels moeten we er al weer bij gaan zitten 😮‍💨

Wat heb je dan precies gedaan? 😁

Bij ons ging het echt van de 1 op andere dag dat ie alles bij elkaar gilde en hysterisch. Uiteindelijk deed ie dat zelfs toen hij z’n bed alleen nog maar zag! Hij heeft een week bij ons in bed geslapen (had ie nog nooit gedaan op een enkele ziekte nacht na). Dus wij dachten ook echt dat hij ergens heel erg last van had. Dat was ook wel, want ook tussen ons in werd ie krijsend wakker, maar was ie binnen 1 sec stil als ie m’n arm voelde. Dus toch echt verlatingsangst / sprongetje denk ik.. (waar we nooit eerder last van hadden). Het was toen kerstvakantie en hij ging daarna weer naar de crèche, daar sliep ie gewoon. Dus toen hadden we wel door dat ondanks dat t met sprongetje oid was begonnen, het inmiddels ook beetje gedrag was. Dus afspraak met m’n man; we gaan weer echt even terug naar ons normale ritueel. Geen extra boekjes, niet steeds uit bed halen, in z’n eigen bed slapen en troosten in bed. We hebben hem gecontroleerd laten huilen, en steeds iets langer ertussen gelaten voor we erheen gingen. (Dus na 1 minuut, na.2 minuten..) en dus niet uit bed halen, maar troosten in bed. Mijn man zou de eerste nacht doen en ik de tweede 😬! En ook belangrijk, niet boos worden maar gewoon rustig blijven, zelf ontspannen zijn (ze voelen ook jouw frustratie en moedeloosheid) en uitleggen dat hij mag gaan slapen en dat we morgen weer gaan spelen.. Het enige was… elke keer als m’n man weer naar binnen ging, werd ie weer meer hysterisch! Dus toen er voor gekozen om via de babyfoon tegen hem te praten.. dus even te laten, dan weer door de babyfoon ‘ssst ga maar slapen’ etc. En een ander deuntje op zn babyfoon gezet. We hadden altijd muziekje en nu deden we hartritme. Na een uur krijsen op en af is ie gaan slapen.. dat was tussen 22/23u hij werd om 3u weer wakker toen duurde het een kwartier. Om 5u weer wakker en toen duurde het 5 minuten.. Daarna nooit meer last van gehad.. Voorspelbaarheid zorgt voor veiligheid dus bij ons begon het echt door weer terug naar de basis te gaan (z’n slaapritueel). Want doordat je alles gaat proberen weet hij ook niet waar hij aan toe was. Nu was het gewoon weer duidelijk. Tandenpoetsen en gezicht wassen (of badje), pyjama en slaapzak aan, 2 boekjes en slapen. Nu moet ik wel zeggen dat wij altijd een goede slaper hebben gehad. Dus ze zeggen ook wel dat bij die slaapregressie, als je kindje nooit goed heeft geslapen of zelf in slaap viel, het een stuk lastiger wordt.. Maar goed, dit werkte voor ons. Heel fijn want sindsdien slaapt ie weer in zn eigen bed en altijd door. Een enkele keer wordt ie even wakker omdat ie slokje water wil! En aangezien hij anderhalf maand later grote broer werd, wilden we wel even doorpakken ;-) Hopelijk vinden jullie ook iets wat voor jullie werkt

Onze dochter is 20 maanden en wij zitten elke avond bij haar in de kamer totdat ze slaapt. Ze vind het fijn , en wij vinden het niet erg. Als wij haar neerleggen en weglopen gaat ze ook huilen. Snap het probleem eigenlijk ook niet echt. 🤷🏻‍♀️ Als mijn dochter lekker slaapt en ik moet er een kwartiertje naast zitten , waarom niet ? Ze zijn nog zo klein , en hebben ons nog heel erg nodig. Zal heus niet tot haar 18e naast haar bed moeten zitten. 😅

Ik zou willen dat het bij ons een kwartiertje was. Dan zou ik het probleem ook niet zien 😅

Precies. Maar 1 tot 2 uur, ook midden in de nacht, is geen pretje 😉

Volgens mij staat hierboven 15 minuten

Ik denk dat de andere reacties bedoeld zijn als dat het bij hun een uur of 2 duurt! Ze hebben het dus niet over de TS. En ik snap wel wat je zegt, alleen gaat het soms van 15 min, en even later is het voor je het weet 30 of nog langer. Dit zag ik ook bij mijn zus. Uiteindelijk was het dat ze maar samen in 1 bed eindigde want dat ging makkelijker omdat het anders soms midden in de nacht nog een keer moest. Na 4 jaar is dit eindelijk klaar! Dus idd niet tot zn 18e maar 4 jaar is toch ook best lang! Maar Niks is fout! Als jij er oké mee bent is dat top. Ik heb ervoor gekozen om het te doorbreken (ook omdat het daarvoor heel anders ging dus ik wist dat ie goed zelf kon slapen), en we dus een tweede binnen anderhalf maand erbij kregen…

Hey! Bedankt voor je uitgebreide reactie! Ik herken veel in je verhaal. Ze heeft bij bijna nooit bij ons in bed geslapen (vind ik niet fijn en was niet nodig), maar nu ligt ze sinds dinsdag al bij ons tot ze slaapt. Gecontroleerd laten huilen lijk helaas voor ons niks te doen. Ze is zo ontzettend verdrietig en overstuur. M'n hart breekt. Als ik haar vervolgens troost dan slaakt ze een diepe zucht van opluchting. We zijn op dit moment een beetje radeloos 🙈 Door de babyfoon praten was ook altijd hier de oplossing, maar nu smeekt ze richting de camera. Alsof we weer terug zijn in de newborm-fase haha. Super frustrerend zeg.

Ja dat extreem overstuur was hier ook! Vreselijk.. en daarom had mijn man ook de eerste avond de verantwoordelijkheid! Ik kon het niet aan. Denk ook dat het niet veel langer had moeten duren dan had ik het niet volgehouden. Maar wel blij dat dat is gelukt omdat het daardoor echt sneller over is gegaan! Maar wij hadden ook dus wat ‘druk’ erachter omdat er een tweede kindje aan kwam en ik het echt niet zag zitten dat hij dan nog bij ons zou slapen! Maar hopelijk gaat het bij jullie ook snel weer over.. het is even een fase, maar wel een pittige fase!