De klaagmuur 😑

Je haalt de woorden uit me mond. Echt vreselijk, hier ook een ventje totaal niet wil luisteren. Vooral heel vaak heel hard nee schreeuwen tegen mij, mega frustrerend

Oke eigenlijk moet ik niet klagen, maar wist niet waar anders te plaatsen. Zojuist hoor ik dat peuter wakker is van zijn dutje Ik: hai mannie! Hij: hai Ik: oh je blijft liggen, ben je nog moe? Hij: ja Ik: wil je nog slapen dan? Hij: ja Ik: zal ik weer weggaan? Hij: ja Ik: oke, slaaplekker! Hij: slaaplekker! En gaat weer slapen 😅 Ik ben flabbergasted hahahaha

Heel bekend, wil niet echt klagen maar af en toe wel een moment van pffff niet dit 🙈. Als hij niet wil luisteren zeg ik regelmatig, zitten er bananen in je oren? Tegenwoordig loopt hij weg of gaat door en roept: banaan in oor! 😅🤦🏼‍♀️

Hier ook een mannetje wat slecht luistert. Echt grenzen op zoeken. En heel erg van de “ MIJ!!!!”

Mijn man (met PTSS, suïcidale gedachtes en rouwend om zijn pas overleden moeder) is nu voor een aantal dagen naar zijn vader in Duitsland. Ik ben alleen met de kinderen en hoor praktisch niks van hem. Op zich heel fijn hoor, maar hij is er al een paar dagen en ik wil weten hoe het met hem gaat. Zijn vader geeft hem wel vaker het idee dat hij niet geliefd is, dus ik wil weten wat er in hem om gaat. Al xou het even 1x op een dag “ schat het gaat goed met me. Maak je geen zorgen” zijn. Ik maak me best wel zorgen terwijl ik ook weet dat ik hem moet laten gaan en dat ik niet meer kan doen dan de ruimte geven die hij nodig heeft

Herkenbaar, het leven met (inmiddels 2) kids brengt me heel veel en maakt me vaak erg gelukkig, maar soms denk ik met weemoed terug aan dingen die ik voorheen (veel makkelijker) wel deed. Ook al weet ik dat sommige dingen echt weer terugkomen, kan ik daar soms verdrietig van zijn. Vooral als ik heel moe ben.