Niet meer zelf willen slapen

Hooi! Lastig, mijn dochten wil momenteel dat ik elke avond even met haar in de schommelstoel ga zitten. Ik geef haar dan echt even 5/10 min quality time dat ze op schoot ligt met de slaapzak aan en lichten uit (dus helemaal klaar) en dan zingen we nog een liedje oid. En dan zeg ik altijd "mama gaat nog twee liedjes zingen en jij mag er nog 1 uitkiezen en dan hebben we lekker even samen gezeten en daarna gaat Brianna-Maeve (mijn dochter) lekker haar bedje in." En 9 van de 10x accepteert ze dit. Ik heb het een paar keer zonder zitten geprobeerd maar dat is heel hard huilen en drama. Maar is dan echt even tijd neem door samen te zitten gaat ze daarna zonder mokken haar bedje in. Las ook ergens dat ze rond deze leeftijd wat meer behoefte krijgen aan quality time. Geen idee of dit voor jou zal helpen, maar misschien kun je dat proberen 😊 in elk geval succes! 🤗

Misschien een nachtlampje proberen? Lijkt me indd erg vervelend. Onze dochter heeft het ook gehad toen ze ziek was maar daarna wel gelukkig weer af kunnen wennen door toch even 5 min laten huilen. Was een paar dagen toen was het weer klaar.

Heel normaal. Allebei onze meiden hebben deze fase gehad en soms hebben ze nog eens zo'n avond.

Hier echt precies hetzelfde!ik probeer morgen nog even wat uitgebreider te reageren, nu maar eens proberen te slapen... Deze eerste reactie even zodat ik het topic niet kwijtraak 😅

Hoi, Nou helemaal herkenbaar dus, wat je vertelt. Onze dochter is bijna 21 maanden en hier wordt 's middags ook geprotesteerd als ze haar dutje moet gaan doen, maar ik kan meestal wel weggaan. Bij de gastouder gaat ze zonder problemen slapen. 's Avonds drama! Begon ook uit het niets... Inmiddels bijna 3 weken geleden. Ze heeft de eerste week eigenlijk continu bij ons geslapen. De 2e week heb ik haar wel 's avonds naar haar eigen bed gerbracht maar moest ik daar in de stoel blijven zitten tot ze sliep en dan ging ik heel zachtjes weg. Maar ze wordt dan een paar uur later weer wakker en dan krijgen we haar echt niet terug in haar bed... Zo overstuur! Ze ging zelfs overgeven omdat ze zo overstuur was. Dus dan komt ze weer bij ons slapen. En dan is ze soms ook veel aan het spoken en wil continu aan mij zitten en tegen me aan liggen. Er lijkt nu wel weer een kleine verandering te komen. De laatste 2 avonden duurde het namelijk alsmaar langer voordat ze in slaap viel. Ik was het zo zat (ik was om 22 uur nog steeds niet terug beneden). Toen was ik haar kamer uitgelopen (liet nog wel de deur open staan en ik ging gewoon even wat rommelen boven) en toen huilde ze niet. Ze was zelfs gaan liggen na een paar minuten. Gisteravond hetzelfde en toen ben ik uiteindelijk naar beneden gegaan. Toen begon ze eerst wel hard te huilen maar ze ging niet meer overgeven en het was meer gehuil omdat ze haar zin niet kreeg (niet de paniek die ze eerst had). Dus ik had heel even volgehouden en het duurde maar een paar minuten. Toen werd ze stil, ging eerst met haar knuffels spelen en toen is ze gewoon gaan slapen. Eigenlijk dus hetzelfde als in de middag. Wel is ze halverwege de nacht weer bij ons gekomen maar toch vind ik het een belangrijke stap dat ze weer zelf was gaan slapen. Nu ga ik dus vanavond weer eens proberen om gelijk weg te gaan nadat ik haar in bed heb gezet. Heel benieuwd hoe het gaat. Ik had gelezen dat er rond de 18 maanden een piek is in verlatingsangst. En ik merk bij mijn dochtertje ook dat ze momenteel een hele snelle ontwikkeling doormaakt. Dus ik denk wel dat de slaapproblemen daarmee te maken hebben.

Klinkt wel alsof jullie dochter een beetje de baas is zo.. Ze mogen best weten dat dit soort 'eisen' niet oke zijn en dat jullie als ouders hier niet in mee gaan. En daar mag ze ook best even boos om zijn. Wat ik zou doen is mijn dochter op haar niveau enigszins uitleggen dat het tijd is om te gaan slapen en dat papa en mama 1x het muziekje aandoen en weggaan. Nu jullie naast haar hebben gezeten gaat ze hoe dan ook kwaad zijn. Je kan de zachte manieren proberen, wij hebben onze dochter wel laten huilen. Zeker als zo'n gekke eis erin geslopen is zoals alle knuffels aanraken en terugleggen (deed mijn dochter). Dit ritueel werd langer en langer. Uiteindelijk gezegd dat we dat niet doen en dat ze moet slapen. Ze heeft 10 minuutjes gehuild, wij even getroost en weer weg. Meestal is het huilen dan wel klaar, soms niet. Je moet zelf doen waar je je prettig bij voelt, maar soms is hard zijn even het beste. Ze lopen er geen schade door op.

Dank voor jullie reacties, het voelt nu inderdaad alsof zij de baas speelt met haar eisen, en dat we toch de confrontatie moeten gaan opzoeken want dit is niet meer te doen (typ ik vanuit de stoel naast het bed, terwijl ik zelf nog niet heb gegeten…) ok ik ga het drama dan maar aan vanaf morgen 💪🏼

Wij hebben dit ook gehad en na een aantal dagen werd ik er echt gek van, had ook het idee dat het gewoonte aan het worden was en met verlatingsangst te maken had. Uiteindelijk hebben we er voor gekozen er niet meer bij te gaan zitten maar te zeggen van “ga maar lekker liggen, je bent niet alleen, mama en papa zijn er gewoon”. Dit hebben we echt iets van 15-20 keer op een avond gedaan, dus even er naartoe, hem toespreken, aaien, sussen. En dan weer weg. We zijn tot in de nacht bezig geweest maar de dag erna was het eigenlijk prima. 😅

Mijn zoontje van 21 maanden wilt dus bij ons in bed slapen. We hebben van alles geprobeerd, overdag slaapt hij prima in zijn eigen bedje. Maar zodra hij in de avond naar bed moet, vertikt hij het om in zijn eigen bedje te slapen! Hij kan zo 1,5 tot 2uur volhouden met huilen/krijsen. Wanneer we hem in onze bed leggen, slaapt hij met 10 minuten en is er niks aan de hand. We zetten hem daarna wel over in zijn bedje, maar dan word hij met 30 min weer wakker. We hebben nu zijn bedje naast ons bed gezet, om te kijken of dat helpt maar ook dat werkt niet.

Zo herkenbaar dit, me zoontje geeft ook over van het huilen. Hij is dan zo overstuur..

Hier lijkt het ergste er weer van af met deze slaapregressie (want denk dat dat het gewoon is). Dutjes overdag gaan weer de goede kant op (minder protest en langer slapen). En in de avonden ook weer wat sneller gaan slapen en minder heftig overstuur. Ik las in een andere reactie over de 'quality time '. Dat is inderdaad ook iets wat ik hier merk. Ze wil na het boekje en flesje nog even knuffelen voor ze haar bed in gaat. Afgelopen nacht heeft ze voor het eerst weer doorgeslapen in haar eigen bed. Alleen ik durf nog niet te vroeg te juichen want ze had vanavond verhoging dus misschien slaapt ze nu weer beter/dieper doordat ze ziek wordt en haar lichaam de slaap extra hard nodig heeft...

Hier is het wisselend. Wij hebben een week gedoe gehad met naar bed gaan. Wij hebben wel gecontroleerd laten huilen: eerst 3 min wachten, dan 5, dan 7 etc. Hier werkte dat echt goed. Ze is ook geen baby meer, dus ze weet nu heel goed wat ze moet doen om iets voor elkaar te krijgen. Wel eist ze een muziekje als ze gaat slapen. Ik heb 1 keer naast haar gezeten maar merk dat dat niet goed werkt en dat ze dat dan okk gaat "eisen". Dus ben er ook direct mee gestopt.