Opzien tegen weer ‘moeten’ werken

Mixed feelings! Ene kant wel zin om mensen weer te zien en andere dingen te doen. Maar geen zin in die giga drukke dagen en haar moeten missen.

Ik zie er ook enorm tegen op 😔😔 manlief gaat morgen zen 2e werk week in na 8 weken en ik moet er volgende week ook weer aangeloven helaas 😫

Beetje gemengde gevoelens. Ik heb namelijk echt ontzettend veel zin om weer te beginnen. Maar ga die kleine wel ongelofelijk missen. Ik heb nog tot midden november om me voor te bereiden.

Ook totaal geen zin! Wij vermaken ons ook prima en ik geniet zo van al het knuffelen. Als het kon zou ik zo mijn baan opzeggen en lekker thuis blijven en genieten van onze zoon. Maar helaas zal ik er over drie weken ook aan moeten geloven 😥

Ik begin pas over een weekje of 5, maar ik zie er ook nu al tegenop! Iedereen zei: wacht maar tot je een paar maanden verder bent, dan ben je blij als je weer het huis uit kan en je eigen dingen doen (werken). Dat geloofde ik toen al niet en nog steeds niet haha. Komt misschien ook wel omdat ik mijn werk (en team) niet zo leuk vind. Hoewel de volledige zorg voor onze dochter soms best zwaar is, ben ik er echt nog niet aan toe om dit uit handen te geven. Denk aan oppas, kinderopvang.. het liefst zou ik ook lekker thuisblijven en zelf voor haar blijven zorgen! Maar ik weet dat het wel goed is voor haar ontwikkeling om met andere mensen in contact te komen. @Beeck, probeer extra te genieten van de laatste weken met je meisje! 🥰

Het is dubbel. Aan de ene kant zin om mn collega's weer te zien, zit al 7 maanden thuis, maar aan de andere kant heb ik het wel prima zo samen met de kleine. Geniet echt van hem. Wil eigenlijk stoppen met werken. Maar moet 2 jaar wachten tot dat misschien een optie is.

Ahhh ik vind dit zo moeilijk.. ☹️ Ik heb echt enorm leuk werk en leuke collega’s. Tijdens m’n zwangerschap zei ik ook dat ik niet weg wilde en ze echt ging missen. Nu wil ik niks liever dan gewoon lekker thuis blijven met m’n kleintje en lekker kroelen. In mijn hoofd kan er ook niemand zo goed zorgen voor hem als dat ik doe, dus ik raak ook verdrietig bij de gedachte dat ik hem moet ‘dumpen’ bij de kinderopvang. Heel bang dat als hij verdrietig is, ze hem niet kunnen troosten wegens personeelstekort oid. Lang verhaal kort: sowieso geen zin in 😂

Hier is het dubbel ik geniet ervan om met mijn beide kids thuis te zijn, maar zowel mijn oudste als onze kleine meid nu sinds vorige week (weer)naar de opvang moet ik zeggen dat ik het ook wel lekker vind om weer te gaan werken (ben als sinds februari bij huis)ik kom wel in een bijna volledig nieuw team voor mij maar dat lijkt me ook weer een uitdaging om te gaan doen.

Ik heb ergens wel weer zin om te gaan werken.. maar vind het wel erg moeilijk om haar straks "achter te laten".. Straks mist ze me en kunnen ze haar niet troosten. Ik begin 24 oktober weer.

Ik ga geleidelijk weer beginnen na 1 november en gebruik wat dagen die ik over had extra om er nog wat weekjes achteraan de plakken, waarbij ik 1 werkdag weer aan de slag ga. Beetje wennen voor ons allebei. Ontzettend dankbaar dat dit kan. Zo red ik het met wat extra vakantiedagen tot ze 5,5 maand is! (Ze is overigens een paar dagen na aanvang van mijn verlof geboren, dat scheelt ook dat ik zo lang heb). Dus wisselend zin :-)

Ik heb wel weer zin om te gaan werken, maar ook hier dubbele gevoelens. Ik zit al sinds 28 weken zwangerschap thuis. De kleine man heeft het uiteindelijk tot 38 weken vol gehouden dus na 10 weken rust kwamen de muren op mij af. Dus ben blij als ik dalijk weer wat voor mezelf kan doen. Nu zie ik vooral op tegen het stukje kdv (2 dagen in de week en 2 dagen naar opa/oma's). Dat ik hem dalijk achter moet laten bij mensen die ik eigenlijk niet goed ken 🙈

Ik ben ook aan het aftellen, nog 2 weken verlof en heb ook nog totaal geen zin om te gaan werken. Ik vermaak me nog helemaal prima thuis. Ik ga de eerste maand 3 dagen werken en daarna 4, dus kan wel een beetje wennen (soort van 😄) Mijn eerste werkdag is de papadag van mijn man, dus dat is wel fijn om dan de eerste dag niet gelijk naar het KDV te hoevem

Rick is nu 10 weken en hij huilt erg veel. Vandaag is hij voor het eerst een paar uurtjes wezen wennen bij de kinderopvang. Ik zie niet op tegen weer werken, maar ik heb er ook geen zin in. Ik ga straks 2 dagen werken en het is dus lekker om er even uit te zijn, maar doordat ik een dag minder ga werken veranderen mijn werkzaamheden. Ook is de sfeer veranderd nu er iemand bij gekomen is en ( en dat vind ik het ergste ) ik heb helemaal niks gehoord van mijn collega’s. Ik heb ze geappt toen hij geboren was met een foto, ik ben een keer langs geweest maar nee ik hoor helemaal niks. Ik werk bij een bedrijf met alleen maar mannen en ik krijg de zelfde behandeling als de mannen wanneer hun vader worden.

Dit had ik geschreven kunnen hebben. Ik voel me exact zo en zei dit ook over mn werk en collegas!

Ook zooooo geen zin! Ik zou half oktober moeten beginnen, maar heb lekker 9 weken tegen 70% verlof er achteraan geplakt. Zó fijn!! Vooral nu met het slechte weer, heerlijk knuffelen en luie dagen op bed. Met het mooie weer waren we vooral buiten en op het terras, dus dit is extra genieten nu 🥰🥰

Ik sta er ook erg dubbel in. Vanmorgen moest ik naar de tandarts en heb mijn zoon voor het eerst "achter moeten laten" bij zijn opa en oma. Vooraf gezegd dat ik het heel moeilijk vind dus ze waren best respectvol maar zij vonden het natuurlijk geweldig dat hij er was. Dat gaf me al een heel dubbel gevoel, want hormonen haha Ik was maar ruim anderhalf uur weg, maar had hem zo gemist! Hij lag lekker te slapen, maar eenmaal thuis heeft hij het op eek krijsen gezet want honger, moe en een beetje overprikkeld. Ik heb zo hard met hem meegehuild, nog nooit meegemaakt. Samen geknuffeld en nu slaapt hij lekker naast me! Volgende week 2 wenochtenden bij de kdv en 4 oktober moet ik weer werken. Ik zie er ZO tegenop! Wat nou als dit bij elke wendag is, dat hij (en ik) zo moet huilen? Ik moet al bijna weer huilen als ik eraan denk😭

Ik ben nog 6 weken vrij, vind dat heerlijk maar zie niet op tegen t einde. Weer na moeten denken, andere gesprekken voeren en andere mensen om me heen lijkt me ook heel fijn! Mijn dochter al een paar keer bij familie gelaten omdat ik weg moest en daar totaal geen problemen mee

Ik kijk er wel weer naar uit eerlijk gezegd! Maar ik begin heeel geleidelijk. In oktober 1.5 dag per week, in november 2.5 dag per week, in december pas weer 4 dagen per week. Zo kan ik makkelijk reïntegreren en kan ik wennen aan even weg van m’n lieve meisje. Kinderopvang starten wij pas in december en ik werk de helft van m’n tijd ook thuis. Dan kan ik even een kus geven als ik het niet meer trek

Ik ook echt totaal geen zin…. Ga 1 nov weer aan het werk maar kijk er ontzettend tegenop. Ook omdat alles dan zo gehaast moet en ik niet meer gewoon haar ritme kan volgen. Het is wel heel fijn dat mijn vriend de hele maand november verlof heeft opgenomen. Zo hoef ik haar nog niet naar de opvang te brengen en weet ik dat ze veilig thuis is. Dat maakt de drempel om weer te gaan werken minder hoog. Maar voor mijn bevalling was ik echt een workaholic, nu zou ik zo huis moeder kunnen worden 😂

Ik moet ook 1nov weer aan de slag… ook totaal nog geen zin in haha. Twijfel om de 9 weken extra verlof er achteraan te plakken maar de zitten enorm te sprinten om personeel bij ons dus dat zal me niet in dank afgenomen worden haha En dat “workaholic turned stay-at-home-mom” gevoel ken ik ook maar al te goed haha 🫣😂 Voordat de oudste geboren werd had ik een super gave baan waarbij ik heel veel op reis was en stond ik aan het hoofd van afdeling van 30+ personeel verspreid over de hele wereld en na de komst van de oudste ben ik overgestapt naar een administratieve functie voor 24 uur in de week bij een lokaal kantoor. Haha en ik moet eerlijk zeggen; het is me de tijd met m’n dochters MEER dan waard 😍 Mijn tijd komt wel weer als ze iets ouder zijn!