3 Reacties
2 maanden geleden
Wij hebben dit ook gehad (juli-sept). Wij zijn in samenspraak met een arts een aanpak begonnen waarvan ik niet verwacht had dat het zou werken. Zij was heel duidelijk: overdag ben je volledig emotioneel beschikbaar, maar de nacht is om te slapen.
Omdat we na 3 jr slecht slapen wel toe waren aan een nieuwe aanpak, zijn we ermee gestart; we gaan naar haar toe, troosten een minuutje en zeggen daarna dat we weer naar ons eigen bed gaan. Ook als ze nog huilt.
Dit was de eerste 2-3 dagen terror. Ik voelde me zo schuldig. We hebben er in de ochtend dan ook vaak met haar even over gesproken. Maar na een week zagen we een enorm verschil en nu slaapt ze volledig door en vindt ze slapen nog leuk ook!
Als we nu in de nacht naar haar toe gaan en daarna aangeven weer naar bed te gaan zegt ze zelf: welterusten!
De arts zei: jullie houden haar wakker door er zo aan toe te geven, daardoor zorgen jullie ervoor dat ze oververmoeid raakt. Grenzen stellen = veiligheid bieden. Niet laten merken dat je twijfelt, biedt ook veiligheid. Jij als ouder weet wat het beste is, niet je kind.
Hopelijk heb je hier iets aan :)














