Tweede kindje

Ja hier de keuze gemaakt. Nu bijna 34 weken zwanger. Ik denk dat dat gevoel nooit helemaal weggaat en dus best normaal is

Voor ik zwanger werd was ik er 100% van overtuigd dat ik toch een 2e wilde. Tijdens mijn zwangerschap heb ik heel vaak de twijfel gehad, omdat je toch bang bent dat je eerste zichzelf achtergesteld gaat voelen of dat je even niet meer weet of het wel de juist bedlissing was. Maar onze 2e kleine meid is nu 10 dagen oud en haar grote zus is echt helemaal blij met haar. Ik zou dit persoonlijk echt niet anders gevuld hebben en of willen missen.

Ik had ook zitten twijfelen. Inmiddels een tweede van bijna 6 maanden en geen spijt! Nu voelt mijn gezinnetje compleet.

Dit gevoel zelf nooit gehad. Het beste cadeau wat ik mijn dochter kon geven is tot dusver toch echt wel haar broertje. Het eerste waar ze iedere dag naar vraagt, de eerste die ze begroet, kust en knuffelt. Als we ergens naartoe gaan vraagt ze altijd of haar broertje meegaat. Ze wilt niet zonder hem. Inmiddels is hi j17 weken. Hoe hij op haar reageert is ook om van te smelten

Ik herken je gevoel wel. Hier wel de keuze gemaakt en onze tweede dochter is nu 7 weken. Grote zus (augustus '22) moet nu natuurlijk veel vaker even wachten en vindt dat moeilijk, maar ze is toch wel helemaal verliefd op haar kleine zusje. Andersom zie ik die kleine ook enorm reageren op haar grote zus. Ook denk ik dat het wel goed is voor de oudste om te leren dat niet alles de hele dag alleen maar om haar draait. En ze vindt het duidelijk fijn om niet meer 'alleen' te zijn. Je geeft je oudste kind natuurlijk ook een 'buddy'. Er zijn voor de kinderen denk ik ook neer voordelen dan nadelen aan het niet alleen zijn.

Hier hetzelfde. Nu 24 weken zwanger (hg zwangerschap) dus schuldgevoel dat ik haar nu al niet meer dr aandacht kan geven die ze verdient en dan moet ze straks de aandacht nog delen ook. Voel ik me best vaak schuldig over, maar tegelijkertijd kijk ik naar mijn eigen zus en weet ik hoe mooi een band kan zijn. Dat gun ik mijn dochter en straks zoontje ook als alles goed mag blijven gaan. Denk dus dat je hele normale gedachtes en twijfels hebt die de meerderheid herkent. Netzoals de twijfel die ik soms heb; kan ik echt zoveel houden van een tweede als van een eerste. Maar tegelijkertijd kende ik deze liefde ook nog niet voordat ik mijn dochter had. Ik ga er dus vanuit dat dat straks voor mijn zoon ook zo zal zijn.

Oh dat is zo herkenbaar ja, dat gevoel van kan ik net zoveel van de tweede houden. Bij mijn eerste zwangerschap voelde ik direct een soort van band, de tweede niet, en natuurlijk had ik al een kindje waar ik heel veel van hield. Maar toen hij er was was er net zoveel liefde voor hem als mijn dochter ❤️

Mijn tweede is nu 7 maanden en ze vinden het helemaal gezellig met elkaar! Natuurlijk was het voor de oudste even wennen dat ik in het begin wat meer met de baby was, maar we hebben haar veel betrokken. Vanwege een scheef mondje ben ik gaan kolven ipv live bv en kon mijn oudste 'helpen' met flesje geven of dingen voor mij pakken. Dat vond ze allemaal heel leuk om te doen. En zodra het lukte ging ik ook af en toe weer even met de oudste een stukje fietsen, samen zonder baby de hond uitlaten enzo. En nu spelen ze al veel met elkaar. Dus echt geen spijt! En ik vond de overgang van 1 naar 2 beter dan van 0-1. Was echt prima. Wil er wel 10 maar dat mag niet van mijn man😂 terwijl ik vroeger altijd zei max 1-2 kinderen haha

Mijn oudste zoontje is nu 2 jaar en 4 maanden en mijn jongste zoontje is nu 8 maanden. Het was vooral in het begin af en toe echt even pittig. Maar ik vind het heerlijk met 2 kinderen ze zijn gek op elkaar en ik merk dat de eerste echt geleerd heeft dat hij af en toe even moet wachten en andersom ook. Ik ben super blij met mijn 2 jongens!