Wie hebben er een tweede kindje onderhand bij?

Zolang dat tweede kindje een baby is, is het nog relatief simpel. Als het tweede kindje gaat lopen wordt het wat uitdagender. Omdat de eerste eigenlijk nog niet zelfstandig genoeg is. Nu zijn ze 2 en 4, dan gaan ze echt met elkaar spelen en wordt het weer wat makkelijker, alhoewel dat ook zijn uitdagingen kent. De oudste mag nu zelf naar de speeltuin lopen of naar een vriendinnetje in de straat.

Dit gevoel ook lang gehad, maar nu (5 weken) zwanger van de tweede. Ondanks dat we het heerlijk hebben met elkaar wilde ik ook niet teveel tijd tussen de twee kindjes. Ik scheel zelf 5 jaar met mijn broer en heb dit altijd als 'teveel' ervaren. We zaten altijd in een andere fase van ons leven. Mijn kindjes zullen nu 3 jaar schelen, wat mij prachtig lijkt. De oudste gaat het toch wel wat bewust mee maken en is al zelfstandig genoeg zodat ik mijn handen vrij heb voor een baby. Maar toch ik snap je gevoel heel goed hoor. Soms denk ik; doe ik hem (oudste) niet te kort straks... Maar ik denk dat hij een super trotse broer gaat worden 😊

Ik heb nu een tweede van 4 maandjes oud. Het is soms best pittig met 2 kindjes die veel van je vragen, maar ik kan zo van ze genieten. Ik heb echt wel momenten dat ik denk waar ben ik nou aan begonnen, maar ik ben zo blij met mijn 2 kleintjes. Het is wel anders natuurlijk en zoeken naareen ritme maar voor mij zijn de voordelen veel sterker dan de nadelen. Ik ben iig super blij met mijn tweede erbij :)

Ik heb een tweede van nu 5 maanden en bevalt heel goed! Ben bevallen toen de oudste 1 jaar en 9 maanden was en alles verliep eigenlijk heel soepel. Ze was er heel snel aan gewend dat er een baby bij is gekomen. Vindt het leuk om te helpen en ze speelt nu graag met haar zusje. Ze brengt speeltjes, geeft de speen als het nodig is en helpt met flesje geven😊 ik had het niet anders gewild! En qua spullen komt het ook prima uit. Mijn oudste is een paar weken voordat mijn jongste in het ledikant moest, naar een peuterbedje gegaan en ze kan mooi meewandelen naast de kinderwagen als we weg gaan of de hond uitlaten. Ik vind het zo leuk dat het al kriebelt voor een derde, maar daar wachten we nog even mee haha

Ik wist altijd al dat ik graag twee kindjes wilde. Dus ook al ben ik uit elkaar met mijn ex vriendin, toch ervoor gekozen om (met dezelfde donor) te gaan voor een tweede. De jongste is nu een maand oud en we hebben inmiddels een fijn ritme. Ik heb het geluk dat de tweede heel makkelijk is, weinig huilt en goede nachten maakt. Ook best makkelijk zelf in slaap valt. Vooral de eerste dagen toen de kraamzorg weg was, was pittig voor de oudste. Want hij kreeg natuurlijk minder aandacht en door bekkeninstabiliteit/herstel bevalling kon ik nog niet echt op pad gaan. Toen was het wel heel pittig met driftbuien van hem.. 😬 Maar hij is ook erg lief als grote broer. Het valt mij gelukkig mee en ben blij de keuze re hebben gemaakt . Ze doen samen het middag dutje en ze liggen beiden tussen 19.00 en 20.00 in bed.

Wij hebben ook al een 2de van ondertussen 8 maanden. Het was heel kort even wennen, maar voor we het wisten was het ritme er en was onze grote jongen er ook al aan gewend. Zo leuk om ze samen bezig te zien.

Hier ook een tweede van inmiddels bijna 6 maanden. Het was enorm pittig maar het was het zoooo waard!!

Hier ook de tweede van bijna 6 maanden nu. Het is met momenten zeker pittig, maar ik vind het zo leuk! Bovendien fijn dat ze 's middags nog samen een dutje doen 🤪 haha en 's avonds hebben ze dezelfde bedtijd. Ideaal hoor. De oudste laat baby wel wat met rust en ze moet ook niet aan hem komen, maar hij is tegelijkertijd ook heel lief voor haar en bekommert zich echt om haar. Ik zou niet anders hebben gewild 🥰

Ik zit ook in deze groep met een baby van bijna 6 maanden nu. Het is vooral zoeken naar hoe je zaken combineert. Een baby op bed leggen en een rondrennende peuter is een uitdaging. Borstvoeding geven idem. Vervelende jaloezie is hier beperkt gebleven door wat technieken toe te passen. Onze jongens zijn gek op elkaar en stoeien en knuffelen al wat af. Heel leuk 🥰 Verder heeft peuter gewoon zijn eigen ritme behouden. En baby past zich soms aan maar doet dan dutjes onderweg in de kinderwagen, s-middags tegelijkertijd in bed. Als je met je partner bent dan ben je bijna altijd allebei bezig (ieder een kind), waar je voorheen nog wel eens tijd had voor jezelf.

Wij hebben een kindje van juli 22 en een dochtertje van januari 24. In het begin was het best zwaar. Ik dacht toen geregeld “ waar waren we druk mee met alleen Rick”. Rick die is net een paar dagen voor de geboorte van onze dochter gaan lopen dus het waren allemaal nieuwe fases. Toen onze dochter een half jaar was zijn we verhuisd, overleed mijn schoonmoeder en kreeg mijn man de diagnose ptss. Hij zit nu volop in een traject hiervoor. Het was/ is een pittige periode voor ons, maar de kinderen hebben het zo leuk samen. Eva die kruipt/ tijgert en ik heb nu redelijk een dagritme. Rick wordt tegen 6 uur wakker. Die neem ik dan mee naar beneden. Hij mag dan met een creackertje voor de tv Bing kijken. 7 uur wordt Eva wakker en drinkt ze uit mijn borst. 8 uur gaan we aan tafel zitten en dan ontbijten. 9/ half 10 gaat Eva naar bed tot 10. Ik ga dan even alleen met Rick spelen of hij mag lekker een koekje eten voor de tv. Wanneer Eva uit bed is gaan we wat fruit eten. De laatste tijd lopen we vaak daarna naar de supermarkt en delen ze samen een croissantje in de duo buggy. 12 uur breng ik eerst Eva naar bed en daarna Rick. Ze slapen tot half 3/3 uur. Ze mogen dan nog weer wat fruit of groente en daarna gaan we wat leuks doen. 5 uur eten. 7 uur gaan ze naar bed

Hier nu een baby van 8 weken erbij naast de 2jarige. Inderdaad even opnieuw zoeken, zeker die eerste jaren denk ik. De alle eerste dag alleen met twee kinderen was de hel en dacht ik ‘waar ben ik aan begonnen, ik heb spijt’ maar nu zijn er ook zeker al geniet momenten als ik met de kids alleen ben. Maar ik hou ook de verre toekomst in gedachte, het zal vast anders en hopelijk makkelijker zijn als ze bijv. 6 en 8 zijn. Dan ben ik de hectiek van nu vast ook weer vergeten. En ben zelf zo blij met m’n zus en broer dat ik dat m’n kinderen ook gun.

Ik ben nu zwanger van de 3e. Ik vond de 2e een stuk makkelijker dan de 1e, vooral om dat je al veel meer weet en veel minder onzeker. Nu zijn ze allebei best makkelijk, dus die 3e, doen we er gewoon bij! Zal soms vast aanpoten zijn, maar straks alleen maar meer gezelligheid.

Hier een zoontje van 2 (juli ‘22) en een dochter van bijna 3 maanden (augustus ‘24) Ik heb vooral in het begin wel is gedacht “waar zijn we aan begonnen???”, was echt veel vergeten van de babytijd qua slaaptekort en opstarten bv en was een heftige bevalling waar ik lang van bij moest komen (in de nacht spoedkeizersnede na al 2 dagen weeën/slecht slapen) Maar ik denk nu al steeds vaker: “ik wil nog wel 10 babies” haha. Er komt steeds meer ritme in de bv (fijn!) en dat lachje van de baby ook naar haar grote broer en hoe hij met alles omgaat en dol is op zijn zusje dat is heel leuk!! Het is zoeken naar een nieuw ritme en balans, maar met de tijd komt dat zeker :)

En toevallig vind ik afgelopen dagen zwaar door vermoeidheid, maar zou haar voor geen goud willen missen. Vind het zo heerlijk dat ze er beide zijn. Zijn je twijfels vooral praktisch? En hoe denkt je man erover (als deze er is)?

Hier een tweede van bijna 6 weken. Een makkelijk ventje maar ik vind het tekort aan slaap echt pittig! En ook de combinatie met een energieke peuter die ook aandacht wil. Ik denk nu ook vaak... Waarom vond ik 1 baby zwaar?!

Dat denk ik ook vaak dat het met 1 kindje echt makkelijk was eigenlijk 🙈

Haha herkenbaar. Als ik nu 1 kind heb ipv 2 is zo chill😂 aan de andere kant entertainen ze elkaar nu ook veel nu de jongste 6 maanden is

Hier 2 dochters, 1 is van 1 juli '22 en de ander is van 17 juli '23. Ik had het niet anders willen doen, wat hebben ze veel aan elkaar, en je zat er al zo goed in dat het allemaal vanzelf sprekend is! Heerlijke stel meiden bij elkaar 🥰

Het is suuuuuuper pittig en suuuuuuper mooi! Hier een dochter van 9-7-22 en een zoontje van 5-4-24. Nu er iets meer interactie tussen hun tweeen is wordt het makkelijker en beter. Ook het laatste dutje van de dag gaat er langzaam af waardoor je weer iets vrijer wordt met je dagindeling. Vond de eerste drie maanden echt onwijs zwaar. Zoontje sliep beroerd en heeft kma, heel zielig enzo. Maar jeeeeeemig ik heb echt dagen gehad dat ik moest kiezen wie ik als eerste troostte en de ander stond te schreeuwen en ik voor m’n gevoel 100x op een dag tegen mijn dochter moest zeggen: even wachten lieverd, mama is even met je broertje bezig. Mijn hart brak elke keer. MAAR als ze elkaar knuffelen, en naar elkaar lachen. En op hun manier al echt een band aan het vormen zijn, voel je die moederliefde ècht keer twee. En ik dacht dat het niet kon, maar het kon echt! Het is retezwaar, maar het is het ZO waard!!

Wij hebben sinds 5.5 week ons tweede zoontje mogen verwelkomen. Qua ritme vind ik het wel echt nog zoeken, de nachten zijn natuurlijk gewoon hartstikke ruk haha, maar we beginnen er weer iets meer grip op te krijgen, leren de baby beter kennen en onze oudste went er ook inmiddels meer aan. Zeker als de oudste (nu af en toe) bij de kleine kijkt of hem aait of een handje geeft denk ik echt: gelukkig dat we er twee hebben, dan ben ik die nachtvoedingen zo weer vergeten.