Aan bed/bank vastgeplakt

Geef jezelf wat credits, wees trots op jezelf. Het is echt niet makkelijk. De rest komt wel weer 💪🏻

I feel you! Ik heb het ook. Het is 1 grote zwijnenstal hier en kan alleen maar plat liggen van de vermoeidheid en misselijkheid. Ik denk dat ik toch maar ga starten met emesafene. Heb het nog liggen van de vorige zwangerschap. Arts vermoed dat ik droge HG heb. Bij alle zwangerschappen liep ik te kokken gedurende de dag en kreeg geen hap naar binnen.

Wat vreselijk ik heb momenteel hetzelfde echt een dramaaa , hoe gaat het nu??

Hier ook steeds beroerder. Ben sinds eergisteren niet meer beneden geweest. Lig alleen nog in bed. Voel me echt vreselijk. M’n man is heel lief en zorgzaam. Brengt eten, zorgt dat ik genoeg drink, heeft de slaapkamer versiert zodat ik toch nog het kerst gevoel heb (kerstboom staat beneden maar lukt gewoon niet uit bed te komen). Zo lief en mooi ook dat hij zo zijn best voor mij doet. Probeer het maar de accepteren en op die manier positief te benaderen. En ondanks dat het best lastig is om voor me te laten zorgen merk ik ook dat hij het fijn vindt in ieder geval iets te kunnen betekenen. Maar manmanman wat heb ik zwanger zijn onderschat en wat kan je je beroerd voelen.

I feeel you! Ik ben ook echt zo moe en dan ook nog fulltime werken. Pffff. Blijkt dat ik een extreme tekort aan vit D heb uit de bloeduitslagen. Dus nu 20mg inslikken. Hopelijk zal het helpen😓

Uhg same meis ik wil alleen het huis uit als het echt moet en hier ook met de dag beroerder en vermoei🤢

Oh dat denk ik wel dat dat helpt, had m'n zusje ook en die voelde zich ook heel depri erbij en daarna niet meer!

Ik heb hetzelfde. Nu 6.2 weken zwanger en extreem misselijk. Sinds de afgelopen twee dagen komt al mijn eten en drinken eruit. Heb nog niks binnen kunnen houden en moet plat blijven liggen om het overgeven een beetje onder controle te hebben. Ik heb dit mijn eerste zwangerschap ook gehad tot en met week 18 en was vergeten hoe erg het ook alweer was😅voel me zo belabberd en ook onrustig.

Och echt ik hoop zo voor jullie meiden dat jullie er sneller vanaf zijn dan 18weken. Rust lekker uit 🌸🌸

Wat een lieverd is jouw man 💙

Ik heb het dus ook al 2x gehad bij eerdere zwangerschappen en gelukkig vergeet je het dus toch weer.. net als de pijn van je bevalling. Want nu denk ik echt van oh my God hoe houd ik dit vol.. en dit doe ik nooit meer. Maar toen we besloten voor een derde gingen, had ik dit niet meer zo op m'n netvlies. Het is het wel waard natuurlijk, maar man man wat zwaar als je er midden in zit.

Ik had dit dus ook, slikte vitamines met omega 3 ect. En met 11±4 erachter gekomen dat het een tweeling is. Gelijk begonnen met ijzer tabletten en extra calcium nu een week later voel ik me eindelijk weer redelijk fit en slaap ik niet meer 16/18 uit per dag 😟

Haha ja dat klopt ❤️🥰

Ik ben bij de HA geweest en ga toch starten met medicatie. Hopelijk gaat dit wat doen…. Wordt steeds erger. Ben benieuwd

Een moeder gaf bij de tip om een difusser neer te zetten met lavendelolie. Die zat aan zware medicatie en met de difusser was de misselijkheid voorbij.

Hoe reageert jullie werk? Heb mij toch ziek moeten melden aangezien ik 15 x op een dag overgeef en alleen plat kan liggen. Laat staan dat ik dus een uur moet auto rijden en 11 uur per dag moet werken op een groep vol met kinderen. Manager reageerde geïrriteerd en maakt zich vooral veel zorgen om haar planning. Vraagt elke twee dagen of de medicatie al werkt en ik denk te kunnen komen, want ja als ik er niet ben dan moeten er groepen dicht ivm personeels tekort. Voel me dan weer schuldig, maar vind het ook erg hard om mij zo te pushen terwijl ik in deze situatie zit. Ik spuug liever ook niet 15 x op een dag en wil ook wat ondernemen..

Oh damn meis ik hoop het ook voor jou 🌸

Uhg ik begrijp je heeeelemaal. Vorige week ook wat dagen thuis gebleven en ze waren ook niet bepaald enthousiast maar wat moeten we anders? Ik denk nu liever even aan mezelf en de kleine. Ik zou idd ook liever dingen ondernemen nu maarja, Denk soms ook maar zo dat werk niet volledig geeft om mij en mijn welzijn maar wel om hun bedrijf en dat staat niet boven mijn gezondheid.

Precies dat denk ik dan ook maar. Maar voelt wel naar. Ik werk al maanden voor hun extra lange dagen zonder bedankje en nu heb ik dit en krijg ik zo een reactie. Ik heb ook nog een dreumes rond rennen van 23 maanden dus daar ren ik sommige dagen ook achteraan met een emmer in me hand😭😅. Gelukkig is mijn vader met pensioen en komt mij af en toe helpen. 🙏

Ik heb een nieuwe baan en vorige week einde proeftijd gesprek. Was allemaal positief. Maar daarna werd ik zo beroerd dat ik niet meer kon werken. Dus durfde het echt niet te vertellen. Net contract gekregen en proeftijd door… eerste werkdag daarna direct ziek en vanaf dat moment niet meer kunnen werken. De dagen daarvoor voelde ik me ook al slecht maar kon ik nog wel wat maar nu is het niet meer te verbergen. Werk in de GGZ dus voel me ook mega schuldig over trajecten die dan stil komen te liggen (zeker met de wachtlijsten) Heb het eergisteren dus toch maar eerlijk vertelt aan mijn manager (een man dus vond het zo spannend). Heb ook gezegd dat ik het spannend vond en me super schuldig voel vanwege het net aangenomen zijn en de kans te krijgen hier wat op te zetten dus dat ik ook echt m’n best doe zo veel mogelijk op te pakken. En dat ik dus ook ga starten met medicatie. En sorry sorry sorry. Maar ik kreeg echt een super fijne reactie. Hij was heel erg enthousiast en blij voor me en gaf aan dat ik alle tijd kan nemen die ik nodig heb om te zoeken naar een balans en voor mezelf te zorgen. Dus zelf kijken welke dagen, hoeveel uur en wanneer ik die uren inzet, vanuit huis. En hij wilde niet dat ik zou piekeren of me schuldig zou voelen maar vooral dat ik voor mezelf zou zorgen. Zo kan het dus ook. Hoe jouw manager reageert is niet helpend en niet motiverend. En jij vraagt hier ook niet om je zo te voelen……. En dan ook nog een schuldgevoel aanpraten wat naar zeg. Misschien toch eens in gesprek gaan over wat het met jou doet?