Hoi lieve mama’s,
Ons zoontje bijt en knijpt sinds hij 10 maanden is. Eerst was dit om aan te geven dat hij moe was, een poepbroek had of honger had. Nu (inmiddels 15 maanden) sinds een maand bijt en knijpt hij steeds meer. Ook wanneer ik geen reden kan bedenken. Soms lijkt het frustratie, omdat iets niet mag of lukt maar ook daarbuiten. Misschien is het aandacht. Maar dit geef ik hem naar mijn idee voldoende. Ik werk op dit moment niet en ik probeer goed om zijn behoeftes in te spelen. Niet te drukke of rustige dagen zeg maar. Ik merk dat ik er erg onzeker van wordt en het mij soms ook raakt. Ik heb veel geduld, maar hierbij soms niet. Ik merk dat ik nu, savonds in bed, al denk aan het knijpen en bijten morgen en bang ben dat het nog lang blijft of nog erger word. Stom hè! Ik weet dat het ook ontdekken is en dat hij zich nog helemaal niet kan inleven. Zijn er mama’s die dit herkennen? Deze onzekerheid of misschien manieren die werkte bij jullie? En wanneer werd het minder bij jullie?
Dingen die ik afgelopen maanden geprobeerd heb:
- afleiden
- zachtjes aaien en voordoen wat aaien is
- zeggen dat het niet mag en uitbeelden wat het mogelijk kan zijn
- hard au zeggen en aangeven dat het niet fijn is.
- negeren
(Combinatie hiervan)
Alvast bedankt!