Hallo allemaal,
Ik vind het belangrijk om beschikbaar te zijn voor mijn dreumes. Ik merk dat ik het lastig vind om hier, in combinatie met bezoek, een balans in te vinden. Wanneer er bezoek binnen komt hangt hij heel erg aan mij. Hij wil opgetild worden en op schoot. Hier geef ik aan toe, zodat hij kan wennen aan de situatie en na een tijdje ontspant hij en gaat hij lekker spelen. Hij kan goed zelf spelen. Tussendoor komt hij wel eens een knuffel halen of zoekt hij wat aandacht, waar ik uiteraard op reageer. Ook ga ik tussendoor naar hem om even te knuffelen of kort samen te spelen. Ik denk dus dat dit best prima gaat. Daarnaast krijgt hij ook van het bezoek voldoende aandacht.
Toch heb ik achteraf vaak een naar gevoel. Het gevoel dat ik niet echt met hem geweest ben, maar ook het gevoel dat ik niet echt met mijn bezoek geweest ben. En naderhand heb ik vaak een schuldgevoel en houdt de vraag of ik er wel voldoende voor hem ben geweest me bezig.
Is dit herkenbaar voor jullie? Hoe gaan jullie er mee om?
Liefs
Je doet het juist heel goed, maar je wilt nog meer geven, waardoor je je zo voelt. Laat het los, je bent geweldig!
Ergens is ook de grens (wees niet te streng voor jezelf), we kunnen veel, maar blijven ook maar een mens.