Gender teleurstelling.

Ik had het toevallig vandaag een echo laten maken op de 9 maanden beurs en er daar achter gekomen dat het een jongen is natuurlijk wel blij met een kindje maar ik wilde zo graag een meisje en zag al allemaal leuke meiden dingen en had al helemaal een naam voor een meid. Was ook echt teleurgesteld voelde alsof me droom idd klapte. Maar wie weet mocht er ooit een 2de komen krijg ik misschien wel een dochter.

Ja ik heb dus ook al 15 jaar de naam voor mijn meisje. Maar helaas.. ik snap je gevoel heel goed. Ik vind het niet fijn voor jou dat je dit gevoel herkent, maat ik vind het wel fijn dat ik niet de enige ben 😅

Herkenbaar, wij waren echt een aantal dagen teleurgesteld dat we een zoontje krijgen omdat we zo een sterke wens hebben voor in ieder geval een dochter ooit te krijgen. We zijn ook heel blij met een zoontje maar we hoopte op de eerste een dochter zodat die "druk" weg was en die wens sowieso vervuld zou worden. Ondertussen voelen we ons ook echt blij met het mannetje, maar het heeft wel even geduurd en wat shoppen ervoor heeft ook geholpen. Toch soms lastig om schattige meisjes spullen te zien, maar geen verdriet meer. Een paar dagen huilen, balen en praten erover was echt belangrijk voor ons. En ja voelde ons er zeker lullig bij, zeker gezien de mensen in onze omgeving die door medische trajecten heen moeten gaan voor überhaupt een kindje en zitten wij te balen van het geslacht van ons gezonde baby. Maar het is misschien voor mensen ondenkbaar, maar voor ons is geen dochter uiteindelijk hebben gelijk aan een niet volledig gevulde kinderwens. We denken zelf over adoptie van een dochter later op het moment, maar dat kan nog wijzigen met tijd.

Ik herken dit ook. Bij mijn eerste jongen had ik dit gevoel ook. Echt moeten schakelen en het beeld van een dochter los moeten laten. Wat mij hielp is lekker shoppen voor de baby (ik kwam er al snel achter dat dat voor jongens ook echt heel leuk is) en proberen mee te genieten van de meisjes in je omgeving. Na een paar dagen/weken was ik wel echt aan het idee gewend en toen de kleine man er was bleek het cliché uiteraard helemaal waar. Het maakt niet uit. Je houdt zielsveel van je kindje. Mijn tweede bleek weer een jongen en geloof het of niet, dit keer helemaal niet teleurgesteld. Ik was er ook al helemaal op ingesteld. Nu zwanger van de derde en stiekem wel echt de hoop op een meisje want waarschijnlijk ons laatste kindje. Alleen die hoop en de opmerkingen uit men omgeving maakte al dat ik me schuldig voelde naar dit kindje. Donderdag 20 weken echo gehad en dit keer blijkt het een meisje te zijn. Kortom, je mag het uiteraard voelen en is ook niet gek. Het staat los van je liefde voor dit kindje en je zal ook dit jongetje fantastisch vinden! Dat je je droom wat los moet laten zal makkelijker worden en soms ren momentje niet. En dat mag ook. En zolang je niet zeker weet dat het je laatste kindje is, kan het misschien ooit nog wel komen☺️

Ik herken zo wat je zegt, jeetje. Ik hoopte ook zo dat mijn eerste een meisje zou zijn, dan kon ik altijd nog een tweede aan gaan. Ik heb nu meteen gezegd tegen mijn vriend niet nog een keer zwanger te willen worden, de kans op weer een jongen en weer dat verdriet zou ik echt niet aankunnen. Het voelt inderdaad als een niet volledig vervulde kinderwens. Wat heb je dat goed omschreven. Bedankt voor je reactie!

Jaloersheid om mensen met dochters lichtjes. Waar ik zelf overigens merkte moeite mee te hebben was dat mensen zeiden ow leuk een jongen en niemand (tot vandaag mn vader ❤️) die eigenlijk vroeg hoe ik me erbij voelde. En dat ik ook het gevoel had dat je een voorkeur mag hebben, voor mij is het "je mag blij zijn dat het gezond is" vanzelfsprekend en vind het dan ook kneiter irritant als mensen dit nodig vinden om te benoemen. Alsof als je dit niet zegt je verkeerd bezig bent >.> (Denk ik soms zelfs uit irritatie "misschien is het juist van jou verkeerd dat het niet zo vanzelfsprekend is dat je het moet uitspreken" of denkt dat dit niet voor ons vanzelfsprekend is als belangrijkste.)

Dankjewel voor je lieve bericht! Wat jij zegt voel ik ook zeker. Ik hou nu al zielsveel van dit mannetje gelukkig. En kleertjes zijn inderdaad ook zo leuk, ik ga er dan ook echt zo'n lekker binkie van maken met vintage stijl kleren en houthakkersblousjes haha. Wat fijn dat jij 2 ventjes en nu ook een meisje mag krijgen, gefeliciteerd!!

Dankjewel ❤️ Het doet me goed dat wij niet de enige zijn die ons zo voelen! En inderdaad wij zouden ook zo erg balen als de 2e dan een zoontje is of "erger" een tweeling zoontje want dan gingen we ook niet een 4e adopteren of nog eens proberen. Heel stom maar dat zijn gedachten die in je omgaan om jezelf te willen beschermen.

Mijn netwerk weet al 20 jaar van mijn verlangen naar een meisje, dus iedereen vraagt me al een paar dagen hoe het met me gaat. Mijn familie en vrienden zijn geweldig wat dat betreft gelukkig. Ik mag lachen

Ho.. ik mag lachen en huilen tegelijk. Maar een voorkeur zijn inderdaad best wat meer genormaliseerd mogen worden!

Ik had dit bij de eerste niet zo erg, maar bij de 2e was ik wel enorm teleurgesteld, dat het weer een jongen wordt. Ondertussen ben ik wel aan het idee gewend en zal ik net zoveel van dit kindje houden zoals mijn eerste. We twijfelden eerst nog wel of we hierna nog 1 zouden willen, maar doordat dit een jongen is, is de keuze wel zeker. We hopen dat we dan net zo’n geluk als jouw hebben, dat we dan ook een meisje krijgen :) fijn om hier te lezen dat het helemaal niet erg is, om toch teleurgesteld te zijn.

Ik ben denk ik een van de weinige vrouwen ben die echt een voorkeur had voor een jongetje en toen werd het een meisje de eerste dag kon ik het niet geloven ik zag mijzelf totaal niet met een meisje. Ik was snel genoeg aan het idee gewend en ik vind het nu helemaal fantastisch. 😍

Zelf nooit voorkeur gehad maar snap echt dat als je al die tijd een beeld hebt geschetst en het anders uitpakt dat wel een teleurstelling kan zijn en dat mag ook. Vind ook niet dat je je schuldig hoeft te voelen oid, je gaat sowieso onwijs veel van je kindje houden ongeacht het geslacht en aan je berichtje te lezen doe je dat ook al. Dat je jaloerse gevoelens ervaart vind ik dan ook wel normaal, je had het zelf ook graag gewild. Anyway, lang verhaal kort; Hopelijk kom je er gauw "over heen" zodat je er wel van kan gaan genieten. Wees niet te streng voor je zelf, je mag je zo voelen en je mag op je eigen manier verwerken en als mensen er geen begrip voor willen tonen is dat hun te kort koming. Dikke knuffel 💜

Ik lieg bedenk ik mij niet, bij mijn eerste zeker weten wel voorkeur gehad en heb zijn naam al sinds ik 11 ben ofzo 🤭 Weet zeker dat ik mij net zo had gevoelt als het dus anders was geweest

Ik heb drie jongens. En bij de tweede en derde enorm de teleurstelling gevoeld dat het "weer" geen meisje was. Ook echt gehuild er om. Nu zwanger van de vierde en bij de geslachts echo gezegd dat ik enorm bang was voor weer een teleurstelling. De echoscopiste zei me toen dat ze dat snapte en dat dat natuurlijk ook mag. Ik hou zielsveel van mijn zoons. Zou ze niet anders willen. Plus ze zijn enorm lief voor mij. Ze zijn 14 &11 en 1,5. Maar bij de echo blijk ik nu zwanger van een meisje! 🥰💜 Natuurlijk enorm blij en kan het bijna niet geloven. Maar vind het ook spannend na al die jongens een meisje haha. Ik snap je heel goed!

Ik heb dit andersom. Ik heb een dochter en ben nu weer in verwachting van een dochter. Had zo graag een zoon gewild. We houden het bij twee kinderen dus ik heb echt afscheid moeten nemen van het idee dat ik ooit een zoon ga krijgen. En inderdaad jaloers op mensen die wel een zoon krijgen/hebben. Maar dat staat inderdaad wel compleet los van dit meisje. Ik ben ontzettend blij met mijn dochter en de dame in mijn buik. Ik zie er ook wel voordelen van, kunnen ze lekker samen tutten en puberen 🥰

Ik had bij ons eerste kindje ook een groter verlangen om een zoontje te krijgen. Dit bleek ook zo te zijn! Nu zwanger van de 2e en bij de bekendmaking van de zwangerschap zei de rest om me heen “nu zou je wel een dochter willen he”, of “het zou leuk zijn als het nu een meisje is” Ik moet zeggen dat ik nu helemaal geen voorkeur had naar een bepaald geslacht omdat je nu weet dat je ongeacht wat het is, er zoveel van houdt dat het helemaal niks uit maakt! Wij verwachten nu ons 2e zoontje en ook bij deze bekendmaking kregen we meteen de vraag of we niet teleurgesteld waren. “Nu komt er vast nog een 3e of niet?” Ongezouten meningen van anderen doen me niet zoveel. Het is zeker niet erg om een voorkeur te hebben. We zijn mensen! Dan maar hopen op leuke schoondochters (of schoonzonen)😊

Geef jezelf wat tijd om aan het idee te wennen 😉 verder heb ik alleen de dingen te zeggen die je niet wilt horen omdat ik dat oprecht belangrijker vindt dus dat zal ik niet doen 🙃 maar het is niet gek als je moet omschakelen na lang een bepaald beeld gehad te hebben

Exact dit!

Ja heel herkenbaar!! Maar inmiddels weet ik al een week of 6 dat ik een 3e zoon krijg en heb ik het helemaal een plekje gegeven. En zoals jij zegt niks ten nadele van m'n lieve zoontje in m'n buik. Maar het is meer dat dit waarschijnlijk mijn laatste zwangerschap is en ik mezelf altijd al moeder van een meisje zag. En dit echt voelde als een deur die dicht ging en dat die droom en dat gevoel dus niet klopte. Het voelde echt een beetje als rouwen. Ik had ook echt al allemaal meisjeskleding in verschillende winkelmandjes klaarstaan om te bestellen. Dus was best gek om dat allemaal te moeten verwijden