Help a mommy out

Ik wil niet gemeen overkomen en vind het jammer dat je je zo voelt. Maar kinderen zijn heel gevoelig en ik denk dat je terug krijgt wat jij erin stopt, en zij jouw energie overneemt. Jou dochter voelt waarschijnlijk aan wat jij voor haar voelt... Misschien toch handig om met een professioneel iemand hierover te praten. Ik zal er in ieder geval alles aan doen om te zorgen dat de band beter wordt. Of even diep graven waar deze gevoelens vandaan komen. Misschien veranderd jouw houding tegenover haar wel en die van haar weer naar jou toe. Leuke dingen doen, naar ballorig/monkey town, kinderboerderij. Dingen doen die jullie doen lachen. Ik wens je veel succes.

Jeetje niet leuk als je dit voelt en nog steeds zo voelt. Heb niet echt tips maar ik denk toch echt dat je hier hulp voor moet gaan zoeken om dit wel te verwerken en een band te kunnen krijgen met je dochter. Ik heb zelf postpartum depressie gehad en maakte mij heel erg zorgen over de hechting tussen mij en mijn dochter. Ik ben hiervoor toen een traject ingegaan Infant Mental Health traject. Kregen we een behandelaar die thuis kwam en wanneer het jou uitkomt. Misschien een tip. Heeft ons heel erg geholpen! En voor mij! Heel erg dapper trouwens om dit zo te delen! Hoop echt en geloof zeker dat dit wel goedkomt. Mag me altijd een berichtje sturen. Liefs 🫶🏽

Ten eerste, knap dat je dit deelt ❤️ Maar tips heb ik helaas niet. Je zal echt professionele hulp moeten zoeken. Kunnen je ouders niet even oppassen als je een afspraak zou maken? Gezien je nog thuis woont. Of je huidige vriend? Het hoeft niet veel tijd in beslag te nemen om een psycholoog of een praktijkondersteuner te bezoeken. Het is voor je dochter natuurlijk van belang dat ze een band met jou heeft en het zou zonde zijn als jij later spijt krijgt dat je misschien afstand hebt genomen. Dus probeer toch die tijd ervoor te plannen en kijk of je sociale netwerk je hier ook bij kan ondersteunen. Hopelijk komt het gevoel weer terug ❤️

Kinderen voelen echt aan hoe jij je voelt en gaan zich daar ook naar gedragen. Onze oudste moest bij mij in het begin (voor mijn gevoel) altijd huilen met verschonen en omkleden. Maar ik was hier ook heel onzeker bij en door het gehuil werd ik alleen onzekerder. Op een gegeven moment was ik niet meer zo onzeker en huilde hij ook niet meer bij verschonen en omkleden. Toen ik een burnout had luisterden de oudste 2 kinderen, voor mijn gevoel, totaal niet naar me. Waren ze steeds vervelend etc. En zodra ik me beter voelde gedroegen ze zich ook beter. Een kindje voelt denk ik wel aan of het gewenst is of niet. En dat lijkt me ook dat een kind dat niet vergeet. Voor de band met jouw kindje lijkt het me beter om hulp te zoeken. Ik zou ook niet weten hoe je het anders zou moeten oplossen. Je kunt haar moeilijk door jouw ouders op laten voeden lijkt me. En heb je misschien geen depressie of een burnout dat je je zo voelt?

Wat lief en fijn dat je jou eigen ervaringen delen dat geeft me al t gevoel niet alleen te zijn. De depressie en burn out heb ik wel gehad maar mezelf hieruit geworsteld om t zo te zeggen Soms heb ik t idee dat ze door mijn ouders opvoed wordt maar dit is niet de bedoeling

Eerlijk en respectvol is nooit gemeen🩷 Ik wil indd heel graag dat de band beter wordt we zijn pas na PeeWee gegaan een soort monkeytown/ balorig t moment daar is heel leuk ze is heel onzeker wel maar vind t na mijn idee wel leuk Tot we in de auto komen en ze begint te schreeuwen en krijsen als ik niet meteen t gene geef wat ze wilt hebben en dan heb ik zoiets vond je t wel leuk Dankje🩷🩷

Goed dat jullie zulke dingen ondernemen! Als ze onzeker is misschien wat meer aanmoedigen? Veel zeggen van goed zo! En in je handen klappen! Daar worden ze echt zelfverzekerder van. En tuurlijk zullen babies/kinderen wel eens hun momenten hebben, zeker deze leeftijd leren ze echt hun eigen willetje kennen en dat testen ze ook uit. Wat bij ons hielp in de auto is een grotere autostoel en naar voren kijken. En lief structuur aanbieden. Hopelijk kom je eruit! Succes 😘

Wij hebben indd ook de grote stoel na voren en ineens is t auto rijden makkelijker gelukkig!! Dankje🩷

Vind het heel knap dat je je verhaal hier deelt! Heb je al eens overwogen om een afspraak bij de praktijkondersteuner van de huisarts te maken? Ik keek er enorm tegenop, maar voelt echt wel fijn dat iemand neutraal is, naar je luistert en misschien wat handvaten kan geven. Hoeft ook niet perce wekelijks, maar wanneer jij het fijn vindt. Een kleintje heeft veel impact op je leven en veranderd continu. Het is oke dat het even niet gaat zoals je wilt, niemand is perfect.

Mijn huisarts heeft dit helaas niet maar indd misschien dat als t niet wekelijks is t wel gaat Ik vind t vooral een mega hoge drempel om professionele hulp te zoeken (t grappige is dat ik in de zorg werk 😅) De onderste zin is echt helpend dankje🩷🩷