wat als je dochter van 15 maanden nogsteeds niet al jou dochter voelt??
Context;
Ik ben zelf 20, bevallen met 18 jaar en vanaf de zwangerschap tot de eerste maand leek alles goed, ik kon de hele wereld aan. Ik heb nooit een roze wolk ervaren omdat het een huilbabytje was. Maar toch alles goed en we deden het samen. Ik woon bij mijn ouders omdat haar verwekker niet in beeld is (vrede met deze zelf gemaakte keuze) en heb steeds meer en sterker het gevoel dat dit niet mijn kindje is…
Bij mij is ze altijd lastig en sagarijnig en bij derest is zo lief en vrolijk, er wordt dan ook altijd erin gewreven dat als ze alleen met mij is geweest ze niet te doen is
Ik ga nooit alleen met haar weg dat vertrouwen heb ik niet in mezelf en niet in haar dat ze gewoon 1x doet wat ze “moet”
Ze voelt steeds minder als mijn kind, ik probeer voor haar te zorgen. Ik kook voor haar maar laat vaak andere haar eten geven, ik doe haar wel in bad ect en ze krijgt altijd schone kleren en schone luiers. Ook na bed en uit bed doe ik zelf
Maar de band is er niet hoe hard ik ook probeer ik val altijd terug in oude gewoontes en gevoelens
Ik ben vorig jaar december met mijn vriend op vakantie geweest en ik kwam na 3 dagen terug en zo lief, zo rustig en vrolijk had ik haar nog nooit gezien echt een engeltje
Ik ben 2 dagen thuis en ik zie weer t zelfde kind als hoe ik weg ging
Ik wordt er gek van, ik wordt er moe van en vooral ik wil op dit moment geen mama meer zijn
En ik heb geen andere keuze en de show must go on maar er moet toch iets aan te veranderen zijn!!? Een psycholoog heb ik het geduld en de tijd niet voor… ik moet op de dagen dat er oppas is werken en m’n opleiding zien af te krijgen
Het mooie idee dat ik had van mama zijn stelt niks meer voor en het is gewoon elke dag overleven op alle kracht die ik niet meer heb