Ik wil weg bij mijn partner (tips voor onderdak?)

Wat vervelend vooral in z’n periode, veel sterkte en succes. Misschien particulier huren, zo hoef je niet heel te wachten. Het is wel iets duurder dan sociale huurwoningen.

Moeder en kind huis

Dankje! Helaas is particulier huren veel te duur. Ik werk deeltijd omdat ik nog een hbo opleiding volg (volgend jaar studeer ik als het goed is af). Maar daardoor heb ik ook studiekosten en omdat ik deeltijds werk niet zoveel inkomsten.

Misschien kun je urgentie aanvragen? Idk, neem contact op met de woningbouw

Wat vraagjes hoor.. Is het huis van jullie samen? Zijn jullie ook getrouwd? Is er sprake van mishandeling? Misschien bij de gemeente aankloppen en vragen wat de mogelijkheden zijn.

Wat onwijs vervelend zeker in deze periode! 😔 Je kan eventueel kijken of je bij jullie in de gemeente op een camping mag wonen eventueel tijdelijk. Heb zelf ook 1,5 jaar in een chalet gewoond en mijn ouders wonen er nu ook in 1.

Idd moeder en kind huis. Kijk waar er bij jou in de buurt een is. Maar hoe ging het bij jullie eerste kindje dan? In welke zin laat hij je niet herstellen? Wat wilt hij dat je doet dan?

Heb je deze gevoelens al besproken met je partner? Ik heb even vluchtig door je andere topics gelezen, het lijkt al langer te spelen toch? Maar heb je dit nooit bij jullie 1e kindje ervaren? Zijn het misschien de hormonen waardoor het nu "escaleert"? Moeder en kind huis lijkt inderdaad wel een mogelijkheid.

Dat wil ik alsnog gaan proberen, maar begreep wel dat dit al niet meer onder urgentie valt omdat ik immers nu wel een dak boven mijn hoofd heb alleen dan wel samen met hem. Maar proberen kan altijd.

Ja wij hebben samen het huis gekocht. We hebben een samenlevingscontract maar niet getrouwd. Nee gelukkig is er geen sprake van mishandeling Dat ga ik doen dankjewel!

Ja ik baal hier ook enorm van had mij dit ook heel anders voorgesteld. Maar hij is tijdens mijn tweede zwangerschap zo egoïstisch geworden.. Dankjewel voor de tip! Ik ga eens kijken of er hier 1 in de buurt zit

Ik vind een moeder en kind huis erg spannend omdat ze zich dan ook gaan ‘bemoeien’ met mijn kids. Het enige wat ik nodig heb is onderdak en wil absoluut niet in beeld zijn bij jeugdzorg omdat ik gezien al het nieuws erg bang ben om mijn kindjes kwijt te raken. Als ik onderdak zou hebben is eigenlijk het probleem al opgelost. Ik denk dat ik hem heb verwend na de komst van de eerste. Toen was ik na 2 weekjes volledig hersteld en heb het eerste jaar eigenlijk alles gedaan qua zorg voor de baby en in huis. Dit kwam ook omdat ik toen thuis zat na mijn verlof vanwege lichamelijke klachten. Helaas herstel ik nu veel minder goed, verloskundige denkt dat dit komt doordat ik nu minder tijd krijg om te rusten (heb ook een actieve peuter) Hij verwacht continu dat ik alles doe. In huis maar ook in de zorg voor de kindjes. Hij weet dat ik op advies van de verloskundige de eerste 6 weken niet mag tillen. Zegt continu maar je kan makkelijk even onze peuter in de auto zetten of naar boven tillen. Of de baby met maxi Cosi en al in de auto zetten bijvoorbeeld. Ik heb voor een dag in de week mijn moeder gevraagd te helpen met de kindjes nu ik nog niet mag tillen. Dan krijg ik commentaar dat ik niks alleen kan. En dat ik makkelijk alleen voor ze beide kan zorgen nu. Ik wil overdag wat rusten omdat ik alle nachten alleen doe en dat is iedere 1 uur, 1,5 of 2 uur onze baby voeden. En dan overdag niet kunnen rusten omdat mijn peuter niet slaapt. En als ik dan aangeef moe te zijn wordt het niet begrepen. Hij is boos omdat ik nog niet met hem naar bed wil. Want bij de eerste kon dit na 2 weken wel. Helaas gaat dit nu gewoon niet vanwege nog bloedverlies en de pijn in mijn bekken durf ik het ook niet. Ik kan nog niet normaal naar het toilet maar dit wil hij dan wel.. aangezien hij daar ook geen begrip voor heeft wil ik al helemaal niet meer… Hij vind dat omdat ik geen 40 uur werk ik het huishouden volledig alleen kan doen en ook de zorg voor beide kids… en daarnaast mijn studie. Want ja anders moet ik maar 40 uur gaan werken… Als ik dan aangeef maar ik heb 9 maanden pijn gehad in mijn bekken en tijdens de bevalling nog meer en vrouwen hebben het recht om minimaal 10 weken na de bevalling thuis te blijven ook om bij te komen van alles dan is dat niet belangrijk.. Want in mijn omgeving zijn alle vrouwen na 2 weken echt wel weer de oude. Ze kunnen dan alles weer en doen dat ook.. dus moet ik dat ook maar kunnen. Met wie hij mij dan vergelijkt zijn vrouwen die echt een fijne zwangerschap hebben gehad zonder bekkenpijn of iets.. en daarbij ook nog het eerste kindje en ze geven allemaal flesvoeding waardoor de partner in de nachten ook nog eens helpt (en dit doen ze echt als ze hun verhalen met mij delen)… Dus eigenlijk alles… en anders moet ik maar 40 uur gaan werken (5 weken na mijn bevalling) dan weet ik tenminste wat het is volgens hem… sorry van het lange verhaal.

Ja al ontzettend vaak… maar ik dring niet tot hem door. Als ik aangeef dat ik moet herstellen dan krijg ik alleen terug ga eerst maar eens 40 uur in de week werken… ik vind dat niet eens te vergelijken met een 9 maanden zwangerschap met bekkenpijn en een bevalling want dat is pas hard werken.. Dat klopt tijdens de zwangerschap van de tweede is hij ontzettend egoïstisch geworden… Nee bij mijn eerste was hij heel lief en zorgzaam. Het verschil met nu is wel dat ik nu niet na 2 weekjes de oude al weer ben.. niet op seksueel gebied, niet in het huishouden en niet in de zorg voor de kindjes omdat ik nu gewoon nog zoveel last heb van mijn lichamelijke klachten.. Ik weet niet of dit door de hormonen komt.. ik heb er alleen eigenlijk heel de zwangerschap al last van gehad en nu nog erger. Hij maakt ook ruzie met de kids erbij terwijl ik dat absoluut niet wil.. Ik ben het beloon beu om continu te horen hoe een slechte moeder ik ben alleen maar omdat ik niet volledig alleen zorg overdag voor de kindjes omdat ik last heb van mijn lichaam. Ik verwacht en wil steun van hem en hij is allleen maar met zichzelf bezig voor mijn gevoel. Vind hem erg egoïstisch…

Wat vind ik dit erg voor je zeg. Maar wat goed dat je voor jezelf kiest, soms is de koek gewoon op en dan is het ook goed om de knoop door te hakken. Neem je geen overhaaste beslissing? Je mag hier echt de tijd voor nemen hè! Neem even contact op met je gemeente, per gemeente verschilt het nogal waar de je mee kunnen helpen. Zoals al eerder genoemd moeder en kind huizen. Hopelijk heb je snel rust! Onwijs veel sterkte ❤️

Hey Mom12345, Wat ontzettend verdrietig dat jij je zo voelt en dat je niet kunt genieten van deze periode in je leven. Bedenk voor jezelf écht goed of je deze stap echt wilt nemen. Als het antwoord daarop ja is dan raadt ik je aan om contact op te nemen met de woningbouwvereniging. Je kunt hier je verhaal uitleggen en vragen of je in aanmerking komt voor urgentie. Ik had hier door mijn scheiding wel recht op terwijl ik het helemaal niet verwacht had. Laat je goed voorlichten en vraag eventueel tips. Je zou ook een maatschappelijk werker van het wijkteam ( van je gemeente ) kunnen inschakelen. Voor hun gaan namelijk deuren open die voor ons potdicht lijken zitten. Ik weet niet hoe jullie alles geregeld hebben maar bij een koopwoning die jullie samen gekocht hebben moet hij jou uitkopen. Hier kun je ook even achteraan gaan mocht dit het geval zijn. Mijn tip: doe geen overhaaste dingen en zorg dat alles goed geregeld is voor jou en de kindjes. Heel veel sterkte met alles 🍀

Wij hadden besloten er aan te werken maar nu eenmaal 2 maanden later is er niks veranderd. Hadden besloten om het te proberen omdat onze peuter het al heel moeilijk had met de komst van de baby. Dat gaat nu heel goed gelukkig. Ik vind mijn partner alleen niet meer aantrekkelijk, hebben heel veel ruzie’s en knap steeds meer op hem af omdat hij gemeen doet tegen mij. Wordt wekelijks gezegd wat voor slechte moeder ik ben. Ik word onzeker door hem en ben niet meer mezelf. Bleef bij hem vanwege de kinderen en vanwege geen ondefdak. Maar ik kom erachter dat dit niet zo is. We hebben ruzie waar de kids bij zijn en dit wil ik absoluut niet voor mijn kinderen. Ik ben gelukkig als ik met hun alleen ben maar niet meer samen met mijn partner. Ik ga vanavond dus nogmaals aangeven dat ik wil stoppen met deze relatie. Ben alleen super zenuwachtig voor hoe en wat. En vind het spannend voor wat ik allemaal moet gaan regelen. Maar zoals het nu gaat kan het niet door gaan. Zijn er meer mam’s in dezelfde situatie als mij? Hoe doen jullie alles regelen vooral qua onderdak en financiën? Ik werk namelijk deeltijd omdat ik daarnaast ook deeltijd studeer.

Mishandling is niet alleen fysiek... Je wordt regelmatig uitgescholden, wordt onder veel te veel druk gezet terwijl de arts duidelijk is geweest en ook klinkt ook dat seks je wordt opgedrongen terwijl je al vaak hebt aangegeven daar niet klaar voor te zijn.

Inderdaad.. Ik dacht ook misschien geen fysieke mishandeling maar klinkt absoluut als huiselijk geweld.. Ik zou eens bij de gemeente gaan aankloppen denk ik

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar als het huis van jullie beide is, dan moet hij jou toch uitkopen als hij daar wel alleen wil blijven wonen?

Ik wil toch nog even een update geven aan jullie. Wij zijn al eventjes uit elkaar alleen wonen totdat ik wat anders heb gevonden helaas nog wel samen. Hij maakt het mij behoorlijk moeilijk en doet net alsof hij niks fout doet of heeft gedaan tegenover mij.. ik heb het er moeilijk mee. Mijn oudste heeft het ook erg moeilijk dat merk ik aan hem. Mijn ex de vader van mijn kindjes wil dit niet inzien en maakt ruzie waar hij bij is.. wil niet weg gaan uit dit huis. Ik ben zo bang dat ik nog lang moet wachten op een oplossing voor huisvesting en mijn moederhart doet zoveel pijn om te zien dat mijn kindjes er zo een last van ervaren