Langdurig ziek thuis

Ja ik voel me heel erg bezwaard sowieso omdat ik al lang thuiszit. Merk dat ik nu ook best wat stress ervan heb wat werk hiervan gaat denken: ‘wel ziek thuis en wel ‘klussen’, daar dan niet te ziek voor?’ Of ‘na herstel van ziekte meteen weer in zwangerschapsverlof, die wil helemaal niet werken’. Ik kan niet anders denken dan dat hier een negatief oordeel aan gekoppeld gaat worden. Maar aan de andere kant…..kan en mag je van een mens verwachten om alle dromen en wensen opzij te zetten omdat deze ziek thuis is?

Toch wel heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die hiermee struggled. Ergens begrijp ik het ook wel een beetje, dat had ik zelf misschien ook gedacht als het een collega was geweest... moeilijk. Aan de andere kant hoef je natuurlijk niet je hele leven stil te zetten omdat werken even niet lukt. Als je eens wilt kletsen stuur je maar een berichtje!

Ik heb het ook meegemaakt zat in de ziektewet thuis en was weer zwanger nu middels 29 weken. Ik heb het de bedrijfsarts verteld toen ik het in mijn omgeving ook bekend gemaakt heb.

Door schuldgevoel doorgezet en niet gestopt met werken. Uiteindelijk voor mijn mentale gezondheid moeten kiezen nu al paar maanden thuis…

Hier ook thuis sinds oktober vorig jaar. Nu aan het reïntegreren maar loop weer tegen klachten aam en moet weer wat rustiger aan doen. Heel moeilijk het schuld gevoel naar werk

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Schrik een beetje wat je typt over je bedrijfsarts, vind het wel heel ver gaan dat ze 'adviezen' geven over een kinderwens.

Zwangerschap ben je verplicht 6 weken voor je verlof datum te melden.. Dus aangezien je nu in de ziektewet zit, zou je met 34 weken met verlof gaan, en dan moet je het dus rond week 28 melden. 😄 Je hebt nog ff. Eerst zekerheid opbouwen! Sterkte,

Wow, niet gedacht dat er zoveel reactie zou komen op mijn vraag. Dank jullie wel voor jullie verhalen en berichten. Fijn om te weten dat ik niet alleen ben.

En dan nu mijn verhaal (in het kort). Sinds december 2020 heb ik Post Covid. Ik heb daarna werk altijd op 1 gezet (achteraf gezien heel dom, maar goed). Na werk kwam ik thuis en deed ik helemaal niets meer. Om bij te komen voor de volgende werkdag. Mijn man heeft ontzettend veel opgevangen. Vorig jaar hebben we een dochter gekregen. Daardoor kon ik niet meer uitrusten na werk, want je hebt een kleintje waar je voor wilt en moet zorgen. Dat maakte dat ik steeds minder energie had. De dagen met mijn dochter voelen soms ook lang en zijn erg vermoeiend. Daarbij kwam ook nog een arbeidsconflict, wat niet bijdraagt aan het energieniveau. Ik heb het allemaal proberen vol te houden, maar sinds juli dit jaar zit ik thuis. En dat had ik veel eerder moeten doen! Maar goed, dat is even in het kort mijn verhaal en de reden dat ik dit topic heb geopend

Ik zou wel een tweede kindje willen, maar ik durf eigenlijk niet eens. Vooral omdat ik bang ben voor de reacties op werk (komt ook door dat arbeidsconflict). En ik weet niet of ik het aan kan om voor een tweede kindje te zorgen. Dat vind ik nog wel de ergste en engste gedachte… Straks gaat die stomme Post Covid ervoor zorgen dat ik zoveel toekomstplannen moet loslaten😢

Oooh zoooo herkenbaar dit. Dankje wel voor het delen! Precies dit is wat ik ook aan gedachtes heb. Wat mensen niet zien, is dat ik bijvoorbeeld even wat kan zagen of een stukje kan wandelen, maar dat ik daarna een paar uur op bed moet liggen om bij te komen. En sommigen snappen dat ook niet

Hier ook! Sinds dec 2022 minder aan het werk door medische problemen in de zwangerschap sinds Jan 2023 volledig thuis ziekgemeld. Nu sinds 1 maand 2 dagen 1 uur per dag ‘aan het werk’.

Je bent nooit de enige er zijn heel veel mensen chronisch ziek .

Wat ik me oprecht afvraag na het lezen van dit topic… Hoe gaan jullie het fysiek/mentaal trekken als er nog een kleintje bijkomt? Ik vond het als gezonde moeder al enorm heftig die tweede erbij. Snap dat de wens enorm kan zijn, maar je moet ook aan jezelf denken natuurlijk. Nogmaals, oprechte vraag, geen oordeel!

Ik heb een neurologische beperking met oa lage spierspanning+ autisme en deze lage spierspanning heeft er deels voor gezorgd dat ik nu nog steeds in de ziektewet zit. Mijn dochter is nu 14 maanden en heb ook nog een zoon van 4,5 met dezelfde beperkingen als die ik heb en het ouderschap, zorgen voor mijn kinderen, maar ook lief zijn voor mijzelf en de zorg voor mijn relatie valt mij enorm zwaar. Ik heb ook het dringende advies gekregen om geen kinderen meer hierna te nemen, omdat de kans extreem groot is dat ik dan in een rolstoel terecht zal komen. Bij mijn zoon heeft het 5 jaar geduurd voordat ik zwanger was, bij mijn dochter was anticonceptie niet genoeg 😅 ik vraag mij heel vaak af hoe ik het in vredesnaam ga doen in de toekomst, vooral ook omdat sommige lichamelijke klachten blijvend zijn. Daarnaast is er ook nog het psychische stuk, waarbij ik gelukkig enorm veel hulp krijg in de vorm van Psychotherapie en Transactionele Analyse.

Jeetje, snap ik! Lijkt me een lastig vooruitzicht, maar hopelijk heb je hulp in je omgeving 🤗! En vooral ook lief proberen te zijn voor jezelf inderdaad.

Ik ook hoor , ik zou wel een tweede kindje willen . Maar gaat niet .

Ja, dat vond ik zelf ook. Ze staat ook wel een beetje bekend om vreemde opmerkingen en is heel vooroordelend in haar communicatie. Ze roept van alles zonder vragen te stellen. Maar ik heb gelukkig met mijn eigen leidinggevende een goede verstandhouding en hij reageerde heel positief op het nieuws. Hij begrijpt ook dat het leven doorgaat en dat het leven niet alleen om werken draait. Dus hopelijk voor anderen in zo'n situatie een kleine geruststelling.

Het gaat met heel veel vallen en opstaan, heb gelukkig allemaal zorgverleners die proberen mee te denken, maar loop ook enorm aan tegen onbegrip in mijn omgeving. Ik weet niet hoe dat voor anderen voelt, maar het idee van werken is echt iets waar ik naar verlang, maar zorgt ook meteen voor behoorlijk wat stress, want de dag is nu al enorm zwaar om door te komen.

Ik zat net 2 maanden thuis met een burnout door een soort van arbeidsconflict toen ik zwanger raakte van de derde. Daar zullen mensen ook genoeg van gedacht hebben. Maar het liet me wel inzien dat het gezin en de gezondheid van de baby veel belangrijker waren dan het werk.