Ik weet niet eens hoe ik moet beginnen...
En ook niet waarom ik het schrijf maar misschien help dit tegen mijn frustratie.
Dan maar bij begin
Ik woon samen met mijn vriend en van hem twee volwassenen kinderen. Wij hebben samen een mooie dochter van 8 maanden gecorrigeerd ze is 10 maanden geweest. Ze hebben eigen kamer. Zijn al volwassen. Moder heb bijna tot geen contact met haar. Niet gewenst. Zal ik niet kunnen. Mijn dochter is alles voor mij!
Zoon ging tot tijd geleden(jaar) 1week daar en 1 week bij ons in wonnen. Nou heb de moeder huis verkocht ze gaat samenwonen niks mis mee. Tot er ander huis is duur nog zeker een jaar.
Maar vanaf die periode is hy zoon echt een viespeuk geworden... bha. Ik probeer het netjes opschrijven. Elke keer alle twee wc's ondergeplast, vloer , laat poep in .. en dat soort dingen. Op kamer is het net zo vis. Zorg niet voor zich zelf. Als we gesprek houden is er geen respect naar vader... daar kan ik niet meer tegen. Ze zijn te verwend. En als is niet lukt geven ze schuld aan mij of de vader , maar niet zichzelf of de moeder. Ze kunnen niet eens eigen was doen te lui voor... mijn vriend staat aan mij kant , maar dit werk niet. Als mijn kleine meid begin te lopen...en dan de viezigheid van hun pfff. Ik ben trouwens voor haar thuis. Doe ook hele huishouden en wassen en koken. Maar dit gaat me net iets te veel. Ik heb , had respect voor ze maar nu weet ik niet wat ik moet zeggen of doen meer.