Dag dames,
Ik ben opzoek naar advies, tips of hulp om het makkelijker voor mij als mama te maken bij het volgende;
Mijn lieve dochter is 13 maanden en begint over 2 weken voor het eerst op de kdv. Ze gaat twee dagen per week. Zelf zit ik nog in de ziektewet, wil ik niet teveel op ingaan maar heb sinds mijn zwangerschapsverlof niet meer gewerkt, dit heeft ervoor gezorgd dat ik tot zij begint met wennen 24/7 samen met haar ben geweest, wat voor mij echt een zegen geweest is. Omdat het de bedoeling is dat ik weer aan het werk ga, hebben wij de kdv echt nodig. Maar nu komt het ineens wel heel snel dat zij gaat wennen op de kinderdagverblijf. Ze is heel sociaal en zie aan alles dat het haar goed gaat doen. Ze is toe aan sociale contacten en meer vriendjes en vriendinnetjes van haar leeftijd. Ik gun dit haar natuurlijk van harte. Maar mijn hart huilt. Ik heb er zoveel moeite mee dat ik haar straks voor 2 dagen in de week niet de hele dag bij me heb. Ik ga haar zo onwijs missen en het voelt (slaat nergens op) dat dit mijn laatste paar weken echt samen zijn ingegaan. Ook vind ik het eng om haar niet om me heen t hebben. Ik ben denk ik max 4 uurtjes achter elkaar bij haar weg geweest en dan was ze bij papa of bij oma. Dat ik haar ook naar een groep breng waar zij niemand kent en ik ook niet en ook de leidsters die niet, benauwd me best wel. Is dit een normaal gevoel? Ik weet ook niet wat ik kan doen om het mezelf makkelijker te maken:(. Ik vind het ook egoïstisch van mezelf dat ik er zo over denk, zij gaat het denk ik leuk vinden of dat maak ik mezelf wijs. Ik merk aan mezelf ook dat ik van alles aan het bedenken ben waardoor zij niet zou kunnen starten.
Misschien was dit ook wel een beetje van me afschrijven, bedankt voor het lezen!