Verdriet op het kdv

Redelijk normale reactie. Kinderen wennen uiteindelijk. Even doorbijten, vanuit 2 kanten.

Dit is misschien niet het antwoord dat je hoopt te krijgen, en ik weet dat veel ouders het hiermee oneens zijn, maar dat verdriet en knagende gevoel dat is je intuïtie die je iets probeert te vertellen. Het gemak waarmee we ons emotioneel afsluiten bij het afzetten van een kind is zorgwekkend. We negeren ons natuurlijk instinct. Kinderen horen bij hun ouders. Een veelgehoorde mythe: kinderen worden sociaal sterker op de opvang. Maar is dat wel zo? Sociale vaardigheden zijn belangrijk, maar in welke omgeving worden deze het beste ontwikkeld? Thuis, met 1:1 aandacht van ouders ontwikkelen kinderen hun sociale vaardigheden in een liefdevolle en veilige omgeving. Voor interacties met leeftijdsgenootjes? Daar hebben we speeltuintjes en playdates voor. Onderzoek wijst uit dat sommige kinderen op de opvang een verhoogd stressgehalte ervaren. Dit kan langdurige effecten hebben op hun welzijn en ontwikkeling. Voor een jong kind kan 8 uur op een opvang als een eeuwigheid voelen zonder hun ouders. Dit kan leiden tot gevoelens van verlatenheid en hechtingsproblemen. Ook wij hebben ons oudste kind geprobeerd naar een Montessori opvang te brengen op deze leeftijd. Het zag er inderdaad als een mooie plek uit, maar ons kindje was enorm overstuur. Wij uiteraard ook, dus nee je overdrijft niet!! Wij hebben gekozen om naar ons gevoel te luisteren en ons kindje te volgen. Tot nu is hij nog steeds niet naar de opvang gegaan (nu 3 jaar sinds juni). Hij vraagt nu zelf naar spelen op school met kindjes, en dus beginnen we over 2 weken met een ochtend peuterspeelzaal op de vrijeschool. Als hij niet meer wil, dan hoeft het niet. Wil hij vaker of langer, dan mag dat ook. Zo doen we het ook bij de jongste. Zo lang ze niet kunnen praten, geen opvang. Nu weet ik dat wij geluk hebben dat dit financieel mogelijk is, dus het is echt geen verwijt naar ouders. Ik wou gewoon dat onze maatschappij anders ingericht was. Jonge kindjes horen bij hun ouders❤️

Deze voel ik binnenkomen! Mijn zoontje heeft het enorm moeilijk op de opvang maar ik weet ook niet wat ik anders moet. Ik heb geen keuze eigenlijk en voel me hier aan overgeleverd, vreselijk! Ik ben ook bang dat het impact heeft en dat het de verlatingsangst alleen maar verergerd.

Mijn zoontje gaat 2 dagen sinds hij 4 maanden is en huilt echt keihard en blijft erg verdrietig de hele dag. We zijn wel naar een andere vestiging overgestapt toen hij 9 maanden was we waren niet tevreden over de oude locatie en we waren verhuisd. Maar het is sindsdien echt heel veel verdriet en het zit mij ook totaal niet lekker. Ik lees even mee.

Wat een vervelende situatie... weet dat je niet de enige bent, helaas is het in Nederland en België zo geregeld dat veel ouders gedwongen zijn hun kind naar de opvang te brengen. Zo lang je genoeg aandacht hebt voor je kind als ze thuis komen, zal het vast helemaal goedkomen. Maar dat is volgens mij wel het geval als ik dat zo hoor. Sommige ouders hebben na een lange werkdag geen energie of tijd meer voor hun kind, of zitten alleen op hun telefoon. Dit is wel zorgelijk. Nogmaals, voel je niet schuldig, ik bedoel dit niet verwijtend naar ouders, meer naar de maatschappij waarin we leven...

Even een andere ervaring. Het is lastig om met een jaar te starten op het kdv omdat kindjes meer eenkennig zijn dan als je eerder start. (Ik zeg niet dat je eerder had moeten starten natuurlijk, maar gewoon, het is verklaarbaar) Mijn oudste (nu 3) ging ook met iets meer dan een jaar voor het eerst naar de opvang. Het was ook voor haar heel erg wennen, maar dat is echt goedgekomen. Lange tijd was het wegbrengen eventjes moeilijk maar was ze binnen 1 minuut weer aan het spelen en nu gaat ze megagraag en halen we haar altijd blij op. Het hoeft echt geen drama te zijn en het komt goed!!

Ik ben het helemaal met je eens! Vanwege omstandigheden heb ik het eerste jaar thuis kunnen zitten met ons zoontje en ik vond dat heerlijk en niet meer dan normaal. Echter kreeg ik van de buitenwereld aldoor scheve gezichten en opmerkingen als “pas op hoor, van kinderopvang wordt je kind sociaal en niet eenkennig”. Volgens mij is het zo dat een kind vanuit goede hechting en veel tijd met ouders juist onbevangen wordt maar oké. Ik zie nu al op tegen het moeten wegbrengen van me kind. Waar ik oorspronkelijk vandaan kom, is het niet meer dan de norm dat een vrouw sowieso het eerste 1,5 jaar thuis is met de baby en als ze wil kan het ook nog tot 3 jaar. Daar is het juist gekkenwerk dat baby’s van 3 maanden die hun hoofdje nog niet eens overeind kunnen houden bij wijze van spreken al naar de opvang moeten. Ik zou ook willen dat we in een andere maatschappij leefde..

Het verschilt welk onderzoek je volgt. Finse onderzoeker bewijzen weer het tegendeel. Ik denk dat elk kind tijdje moet wennen. Leiding zal eerlijk aangeven als het niet gaat. zij hebben ook beste met kind voor. Om het geld of om het plekje vol te houden zullen ze het niet doen. (meestal genoeg aanmeldingen) Probeer het een tijdje, overleg met de leiding en blijft het gevoel dan misschien kijken naar andere opties 🤷‍♀️

Interessant. Ik ben even de wetenschappelijke artikelen gaan lezen, en het blijkt dat dit alleen in Finland het geval is. In alle andere Europese landen zijn er juist veel hogere cortisol waardes gevonden bij kinderen op de opvang, dus ook in Nederland. Dat zou kunnen betekenen dat de opvang in Finland op een of andere manier dusdanig anders is dan andere landen, dat het voor minder stress zorgt. Maar in Nederland (en alle andere Europese landen) dus helaas niet.

Hier ook veel opmerkingen inderdaad, maar onze oudste is super sociaal, dus wij weten beter. We volgen gewoon ons kind en dit voelt voor ons natuurlijk🥰

Deze leeftijd is erg moeilijk om te starten. Onze dochter gaat vanaf 3 maanden naar de opvang, nooit gehuild of problemen gehad en sinds 2 weken is het ook dikke tranen. Nou werk ik zelf op de peuterspeelzaal/opvang en nu is mijn ervaring dat als ouders het afscheid kort bondig en duidelijk houden. Goed uitleggen dat je weer terug komt en wanneer dat is, laatste hebben ze nu nog niet veel aan maar als ze wat ouder zijn helpt dit erg. Bij ons op de peuterspeelzaal is dat dus na het broodje bijvoorbeeld dan weten kinderen waar ze aan toe zijn. Zodra ouders de hoek om zijn, bij mijn dochter is dit ook zo, dan is er niets meer aan de hand en na 1 minuut is ze al weer vrolijk aan het spelen en gedurende de dag krijg ik meerdere aandoenlijke foto’s hoe ze speelt met de kinderen op haar groep. Ik zou dus sowieso haar even laten wennen en het op zijn beloop laten. Als het veel extremer is dan andere kinderen hoor je het vanzelf. Maar ze moet eerst een band opbouwen met de PM’ers.

Tip voorderest zou nog zijn dat als de mogelijkheid er is vaker met haar te wennen met jou erbij voor ze alleen gaat. Dan voelt het voor haar veiliger. Maak ook even een praatje met de PM’er als je haar brengt en wees dan zelf zo vrolijk en open mogelijk. Kinderen voelen ook echt de emotie van ons ouders.

Ik sfa hier heel anders in. Mijn oudste van 2 jaar vond het heel moeilijk, is nu soms steeds nog wel huilen met wegbregen maar ik geef haar een kus en knuffel en dan ga ik. Wij hebben niet de luxe om onze kinderen thuis te houden, daarnaast moet ik er niet aan denken, sorry hoor , maar ik vind het vreselijk om mijn vrije dag met ze door te brengen. Heerlijk als ik aan het werk ben, als ik ze ophaal dan wil ze vaak ook niet meer en thuis besteed ik dan ook alle aandacht aan ze.

Dat hebben we bij onze oudste dochter indd ook gedaan omdat zij haar draai niet kon vinden bij de (andere) kinderopvang. Geen moment spijt van gehad, en nu echt het sociaalste meisje dat je je maar kan voorstellen 🥰 Als ik een mogelijkheid zag zou ik het dus meteen weer zo doen. Ik weet ook dat ze mij nodig heeft als primaire verzorger en hoe je het ook draait of keert de ratio 1:8 (bij deze opvang is het “gelukkig” 1:7) gaat haar geen goed doen. Maar financieel kunnen wij dit niet meer dragen, en zijn dus een beetje genoodzaakt om wel iets te doen. Nu ja, in het achterhoofd zit al wel dat als het echt niet lukt we dat uiteraard wel gaan moeten doen… maar hoe 🙈 (Ik had indd liever gehoord dat alles wel goed komt en kinderen net voordeel halen uit een kdv 🤪 maar ik voel me nu vooral begrepen door jouw bericht en dat is denk ik nog meer waard. Dus dankjewel 🥰)

Ik vind deze maatschappij zo raar gewoon, wij geen werken om geld te verdienen om vervolgens andere mensen te betalen op onze kids te passen. Wie heeft ooit bedacht dat dat normaal is.

Gaan*

Bedoel je dat als je vrij bent je het vreselijk vindt dat je die dag met je kinderen moet doorbrengen ? Ik twijfelde even of ik dit goed las. Oprecht benieuwd hoe je dit bedoelt . Lijkt me heel naar als je dit zo ervaart .

Misschien is het een idee om wat eigen spulletjes mee te geven, zoals een (ongewassen) slaapzak, speendoekje en hydrofiele doek met jouw geur eraan. Dat heeft hier echt een verschil gemaakt. Het wennen duurde hier ongeveer 6 weken en ging pas goed toen we een hydrofiele doek met mijn geur eraan mee gaven.

Dit klinkt niet fijn. Hoe gaan de weekenden dan?

Ja dat klopt, ik vind het niks aan om een hele dag met de kinderen thuis te zitten.