40+4 zwanger, inleiding kan pas met 41+2 onzeker!

Hier 40,5 en ook het word mentaal ook steeds zwaarder!! Vooral door alle onzekerheid wanneer het nou komt. En ben ook steeds vaker emotioneel om niks dat zijn egt de hormonen.. Heb binnekort ook gesprek voor het inleiden, maar hoop dat ie uit zichzelf kom🥲 Maar het is helemaal normaal dat je het niet meer zie zitten!

Ik snap je helemaal. Zelf ook al 40+3 dagen op dit moment, ben al gestript en had wel al 1 cm ontsluiting.. verder heeft het strippen niks gedaan helaas. Mijn 1e bevalling duurde 3 hele dagen en heb echt een trauma gehad.. heb de hele zwangerschap nu al moeite met de bevalling en ook al eerder aangegeven dat ik niet lang wilde doorlopen vanwege de risico's en omdat het gewoon niet meer uit te houden is. Ik zit er mentaal zo doorheen en maak mezelf alleen maar gekker.. Als het niet vanzelf gebeurd wordt ik vrijdag nog eens gestript, morgen moet ik bellen naar het ziekenhuis voor een ctg en hartfilmpje van de baby kijken of alles nog goed is ( verloskundige verwacht gewoon van wel, dit is blijkbaar nodig als je langer dan 40 weken loopt ) En daarna gaan we het pas hebben over een inleiding.. Moed zakt me in de schoenen. Denk dat we hier zeker over mogen klagen en zeuren, niemand heeft gezegd dat het makkelijk zou zijn en iedereen heeft haar eigen rede om er op een gegeven moment wel klaar mee te zijn, vind het wel belangrijk dat je gehoord wordt. Ik hoop voor je dat het snel vanzelf gebeurd!! 🤞🍀

Ik ben nu 39,5 week. En alles gaat prima maar ben wel echt heel erg moe en alles wordt met de dag het uur zwaarder. Gelukkig hou ik in gedachten dat het Max 42 weken gaat duren. Dit helpt me door de laatste dagen of weken.

Wat “fijn” om te lezen dat meer hier last van hebben, ze laten ons zeker in spanning. Ik ben nu zelfs onzeker dat ik er straks niet van kan genieten omdat ik me nu zo voel. Wat hormonen wel niet met je lijf kunnen doen zeg, ik vind het bizar. Dankjewel voor jullie reacties gelukkig kunnen we toch snel onze kindjes in onze armen sluiten, die gedachte houdt me in ieder geval ergens wel op de been🩷💙

Ik herken me in jouw verhaal. Op dit moment ben ik 37+6. Maar al langer dat het lichamelijk allemaal niet wil, ik heb nog zoontje van bijna 2 rondlopen. Afgelopen maandag met 37+4 zouden we kijken hoe ik me voelde en of ik dus eerder naar gynaecoloog ga om over inleiden te spreken. Tijdens t gesprek maandag dacht ik nou heb opzich nog wel op de en af dagen. Dus we hebben t een week verschoven. Aanstaande maandag weer kijken hoe t dan afgelopen week gegaan is. Maar ik voel me dus best een zeikerd/ aansteller. Want alles is goed met de kleine en mijzelf ook verder. Maar toch voelt t , ik kan niet meer. En tegelijk denk ik joh kop op beter nog niet inleiden, want baby is er schijnbaar nog niet klaar voor. Maar dit is zo’n strijd in m’n hoofd..

Ja dit is echt heel herkenbaar! Ondanks dat ik nog geen kindje heb kan me voorstellen dat t dan nog zwaarder is. Ik voel me inderdaad soms ook een beetje een zeur. Maar dit mag er dus zijn😘

Ja hormonen doen zoveel met je. Ik merk dat wat er ook gezegd wordt niks helpt 😂 iedereen zegt wees ook niet zo streng voor jezelf, dat je nog zoveel wil/moet. Maarja makkelijker gezegd dan gedaan..

Vervelend dat het anders gaat dan eerder besproken zeg maar. Maar je kunt dit! Ook als het nog een weekje duurt. ❤ Ik ben ook 40+4, mijn eerste dochter kwam pas met 41+5, dus had me al beetje ingesteld op weer langer doorlopen, maar het is gewoon pittig hoor.

Hier vandaag 40+6 en de spanning loopt steeds meer op ook omdat dit mijn eerste kindje is. Voel me vandaag helemaal niet mezelf vindt het ook moeilijk om de dagen om te krijgen. Soms vergeet ik te genieten en dat ik over een paar dagen een wondertje in m’n handen heb. Morgen een CTG in het ziekenhuis en bespreken hoe verder.. wat ik ook spannend vind. Ik ben blij om te lezen dat ik niet de enigste ben, succes dames 🩷🩵

Hier 40+3, maar het gesprek over inleiden krijg ik pas bij 41+3, omdat alles goed gaat. Het nadenken en zorgen maken over alles komt me ook heel bekend voor, dat zal inderdaad met hormonen te maken hebben..

Hee moet zeggen dat ik ingeleid ben zonder ontsluiting en de volgende dag bevallen.❤️

Ik vind het ook pittig en ben ook super hormonaal, maar wat mij op de been houdt is dat een natuurlijke bevalling toch vaak wel prettiger is met minder heftige weeen en minder ingrepen dan een inleiding. Misschien helpt jou die gedachte ook?

Je gevoel is super herkenbaar, ik wil ook echt niet tot de 41 weken maar de verloskundige wilt nog niks doen… Ben nu 39+5 en heb een voorbeeldige zwangerschap met 0 klachten maar ik ben er zelf gewoon klaar mee. Ik vind het mentaal zwaar dat ik steeds beperkter wordt, en alle hormonen erbij maken me echt een heks… Vanmorgen tegen mn vriend geschreeuwd dat het zo oneerlijk is dat hij niet zwanger hoeft te zijn voor een kind 🥲. Het helpt me om al die gevoelens er wel te laten zijn, het er allemaal uit te huilen / schreeuwen, het lucht wel echt op. Daarna voel ik me nog wel een beetje zielig en idioot, maar als ik er niet aan toe geef merk ik dat het alleen maar erger wordt. Dan iedere ochtend maar een mental breakdown, als ik de rest van de dag oké door kom ben ik blij. De verloskundige zei: je wordt niet de enige vrouw op aarde die haar hele leven zwanger zal zijn, ook jij gaat bevallen. Ik vond het een kul argument maar misschien helpt het jou wel 🥲.

Ooh ja dat is herkenbaar.. heb t soms ook echt te doen met m'n man, ben echt niet gezellig geweest en wordt met de dag erger geloof ik 😓

Herkenbaar hoor, en ik denk dat het heel normaal is! Er wordt in real life alleen weinig over gesproken omdat er een soort taboe op ligt. Er wordt gedaan alsof je altijd maar moet genieten van een zwangerschap, sinds ik actief ben op dit forum weet ik pas dat dat genieten misschien wel eerder een uitzondering is 😝 Ik heb het zelf mentaal ook erg zwaar en ik word vrijdag avond op eigen verzoek ingeleid bij 39w4d terwijl ik nooit had verwacht dat ik daarvoor zou kiezen. Ik heb ook nog geen ontsluiting maar mij is verteld dat de meeste vrouwen de dag na het plaatsen van de ballon of twee dagen erna wel bevallen. Natuurlijk duurt het bij de ene vrouw wel langer dan bij de andere maar een week is wel erg pessimistisch, ik denk daar je daar niet vanuit hoeft te gaan op jouw termijn! Desalniettemin wel heel vervelend voor je dat je pas later terecht kan dan je had verwacht. Sterkte met de laatste loodjes en ik hoop dat het mee valt en je snel je kindje mag ontmoeten ❤️

Oja en het vele huilen en een man die dat niet begrijpt is ook heeel herkenbaar hoor! 🤭

Hier met 41 weken spontaan van de eerste bevallen ze had blijkbaar zelf nog ff tijd nodig. Klinkt cliché maar zit toch wat waarheid in. Maar daar heb je weinig aan als je hormonen door je lijf gieren. En je niet meer wilt. 😔 Ik zou die dag een eerste strippoging krijgen zodat we tijd hadden voor een tweede poging want ik wilde juist absoluut geen inleiding (tenzij medisch nodig zou zijn). Maar mevrouw besloot in de ochtend vroeg om zelf te komen. Dus wie weet komt je kleintje nog uit zichzelf voordat je 41+2 bent. Probeer toch te ontspannen want stress gaat je zeker niet helpen om de bevalling nog spontaan op gang te laten komen. 😔 Dus gooi het er vooral uit al je frustratie en gevoelens 😉. Je kan nog wat natuurlijke trucjes proberen, frambozenblad thee, voet reflex (werkt op zijn minst ontspannend) en zo zijn er nog wat dingetjes die een mogelijk een beetje kunnen meehelpen. Al een tweede strip poging geprobeerd of besproken? Ik hoop dat je toch wat kan ontspannen en het ergens kan accepteren en wat afleiding kan vinden. Je bent niet alleen want er zijn er heel veel vrouwen die hetzelfde voelen. En het maakt je ook zeker niet minder dankbaar of abnormaal, wees lief voor jezelf 🤗

Hahah ja hier ook, en dat is na de bevalling ook nog steeds zo haha. Ontzwangeren snappen ze helemaal niets van 😅😂.

Ah wat fijn! Ja deze verhalen doen me erg goed, super fijn al die reacties. Vrijdag gaan ze een 2de poging doen tot strippen.. ik zit nu alleen ff in een negatieve spiraal. Bedoelde met die week dat het dan vanaf nu nog een week moet duren daar zie ik wel tegenop. Dus de hoop is nog steeds dat ze spontaan komt 🤞🏻

Ik krijg ook echt spanning van dat wachten. Ben nu 39.5 en word maandag ingeleid als hij dan nog niet geboren is (dan ben ik 40+4) Ik mocht vanaf 39 weken ingeleid worden vanwege een eerdere stilgeboorte, maar wilde het nog een kans geven voor een spontane bevalling. Maar verder richting die 41 weken vind ik eng hoor. Want dan denk ik…stel dat de inleiding uitgesteld wordt vanwege spoedgevallen die tussendoor komen…sowieso wil ik niet voorbij die 41 weken. Vandaag wel een strippoging gedaan maar alles zat nog dicht. Vrijdag nog een poging…heb wel acupunctuur gedaan vandaag, wie weet helpt het…en anders mag ik van het weekend nog een keer langskomen. Fingers crossed!