Angstig bevalling

Vervelend! Ik herken wel dat van die gebroken vliezen om 00:30 uur 😅 en iedere nacht denken het zal toch niet vannacht zijn, ik wil nog even wachten.. wanneer ben je met de eerste bevallen? Ik denk dat het ongeveer op hetzelfde moment weer gaat gebeuren. Ze zeggen dat het met de tweede allemaal wat sneller gaat. Ik probeer er open in te staan en vooral te onthouden om te ademen. Daar kan je partner je misschien ook aan herinneren? We hebben het al een keer gedaan en zijn iets realistischer in wat ons te wachten staat, maar ja iedere bevalling is weer anders. Wat beangstigt je nu het meest? Liefs

Herkenbaar hoor, ik ben 39+2 van ons derde kindje. Het ene moment zie ik er enorm tegenop en het andere moment ben ik de ongemakken zo zat dat ik het liefst direct wil bevallen.. Ik weet ook dat als ik eenmaal in die bubbel zit dat ik geen andere keuze heb dan het toe te laten, dat dat het beste werkt. Ik probeer het daarom over me heen te laten komen en ik hoop dat ik me kan overgeven als het begint. Heb niet echt tips voor je behalve dat ik hoop voor je dat je ook goed in die 'beval bubbel' kan komen. En bespreek het met je verloskundige!

Ik ga naar bed iedere avond en denk dan oh als ik vannacht wakker wordt laat t dan alsjeblieft zo zijn haha Ik heb op dit moment juist t tegenovergestelde ik kijk juist uit naar de bevalling omdat ik de wens heb dat t allemaal natuurlijk op gang komt en niet weer ingeleid ga worden. Maar ik kan me wel voorstellen dat je wat zenuwen of angsten kunt hebben voor de bevalling. Wat ik nu ga doen is t gewoon afwachten en over me heen laten komen, kijken wat wel en niet gaat voor mezelf en vooral veel rust proberen te krijgen op dat moment als ik geen weeën stormen heb dit keer haha Hopelijk kom ik dan snel in die bubbel die ik toen ook had en dan gaat eigenlijk veel vanzelf van wat ik toen nog weet hihi

Dankjewel voor je berichtje 🙏🏻♥️ met de eerste ben ik met 41+3 bevallen! Dus als dat weer zo rond die termijn is heb ik nog een kleine 3 weken 😬. En jij? Welke termijn? Ja, idd door ademen en elke wee proberen te handelen! Go with the flow.. ik weet niet precies wat me beangstigd, ik denk het niet weten wanneer en hoe het precies zal verlopen (controlfreak😂) en de pijn… 😘

Ja inderdaad, ik heb ook dat als het eenmaal begint en ik erin zit ik heel kalm ben. Beetje ‘men leidt het meest onder het leiden wat hij vreest’.. wat dat betreft kan het ook maar het beste gewoon NU beginnen. Het is ook een beetje het ertegenaan hikken en niet weten wanneer..! We can do this 💪🏻 zet m op!!!

Hi Zon 🌞 Denk dat het vrij logisch is dat we een soort angst krijgen. We weten dat er pijn komt. Nouja daar zit ook niemand met plezier op te wachten.. In mijn geval weet ik ook helemaal niet wat ik kan verwachten. Het is mijn eerste keer. Ik heb al heel veel ongevraagde bevalling verhalen aangehoord zowel positief als negatief. Daarbij is ieder persoon ook weer anders en ervaar je ook dingen anders. Nu moet ik ook geloven dat alle bevallingen weer ook weer anders zijn. Ben nu ook 38+4 .. het kan nog lang duren maar het kan ook vanavond nog gebeuren. Vind die onzekerheid denk ik tot nu toe het meest vervelend. ‘Het wachten’ en het niet exact weten waarop eigenlijk. Ik kijk natuurlijk uit naar de komst van onze dochter. Wat ook veel onzekerheden met zich mee brengt. Maar ook heel veel moois. Ik probeer hoop en hou vast te houden dat heel veel krachtige vrouwen mij zijn voor gegaan. En dat ons lichaam hier op is gebouwd. En dat ook aan alle vervelende dingen weer een eind komt. Voor we het weten is dit ook weer gebeurd en zijn we al weer een hele tijd verder. Heel veel succes mamma, heb vertrouwen in jouzelf. Kijk uit naar de mooie dingen. Soms moet je een lastige weg afleggen om een prachtig mooi doel te bereiken 🌸

Wat een super mooi, lief bericht. Dankjewel 🙏🏻♥️ het is precies zoals je zegt. Als ik even een paniek momentje heb pak ik je berichtje er even bij want het geeft me een rustig gevoel. Jij ook heel veel succes en het komt sowieso goed! We hebben straks wel onze baby’tjes in onze armen 🥰. En ik als piet paniek heb het de eerste keer eigenlijk ook gewoon gerockt, dus dan kan iedereen het!! 😁

Ah ja, hopelijk komen we weer in die bubbel. Ik ben nu 38+2 en vorige keer spontaan bevallen met 39+2. In mijn hoofd duurt het dus nog wel een week. Jij hebt dan nog even te gaan wellicht. Ik doe eigenlijk altijd nog even een slaapmeditatie voor ik ga slapen. Dat helpt wel. You can do this! Liefs

Ik begrijp het zo! Ik ben nu 37+4, zwanger van m’n tweede kindje. Omdat ik weet wat me te wachten staat heb ik soms ook spanning en overvalt het idee van bevallen me. Aan de andere kant weet ik dat ik het kan en geloof ik ook zo in de kracht van vrouwen! De bubbel waar ik er vorige keer in terecht kwam was super. Het besef van tijd oid was ik compleet kwijt. Ik ging helemaal op in mijn lijf en me geen moment angstig gevoeld. Afgelopen week had ik wat voorweeen en die brachten me terug bij het overgevoel wat ik bij de eerste ook had; de ‘menstruatie achtige pijn’ is me zo bekend. Het is een vertrouwd gevoel in mijn buik waar ik totaal niet bang voor hoef te zijn. Je hoeft het alleen maar te volgen.. je lijf weet het. Hopelijk geeft dit is wat steun; we kunnen het🌸🙏✨

Weet je misschien waar de angst vandaan komt? Is er tijdens je vorige bevalling iets gebeurt of juist niet gebeurt wat je als vervelend hebt ervaren? En kun je daar wat aan veranderen? Ik heb zelf een hele vervelende eerste bevalling gehad. Ik weet dat dit grotendeels komt doordat we slechte support en ondersteuning hadden in het ziekenhuis. Voor m'n komende bevalling heb ik gelukkig andere support kunnen regelen en dat geeft me heel veel rust. Ondanks dat ik het nog steeds spannend vind om weer zo lang met de pijn te moeten omgaan, kan ik toch ook niet wachten om ons meisje te ontmoeten en kijk ik daardoor toch uit naar dat de bevalling begint 😅

Dit is voor mij de eerste keer dat ik het mag meemaken. Ik kijk vooral erg uit naar bevalling, enige angst die ik voel is of alles goed zal zijn met m’n dochtertje. Het gekke is dat ik een enorme controlfreak ben. Dit relaxte gevoel, terwijl het terrein volledig onbekend is dus eigenlijk heel raar 🤷🏼‍♀️ Tegelijk maakt het mij ook onzeker want denk ik dan misschien te makkelijk over bevallen? Word ik straks compleet overvallen door de pijn en kan ik mezelf helemaal niet onder controle krijgen? Toch weet ik mezelf altijd weer te ‘sussen’ door eraan te denken dat ik geen invloed heb op hoe mijn bevalling eruit zal zien en ook niet hoe ik erop ga reageren. In principe word ik ingeleid maar hoe gaat dat verlopen of begint het misschien spontaan voor ik ingeleid word? Er is echt simpelweg geen antwoord op, niemand heeft deze… En dat maakt toch dat ik het (bijna) helemaal los kan laten. M’n dochtertje moet eruit dus ik vertrouw op mezelf, mijn lichaam en het zkh dat het goed gaat komen. Probeer je over te geven 😘🤍

Ik heb dit nu ook veel meer als bij de eerste. Ik ben toen met 38 weken bevallen. (Totaal onverwacht en niet zien aankomen). Maar dat vond ik juist wel fijn. Ik denk dat de angst er nu ook meer is omdat je weet wat er ongeveer gaat gebeuren. Ik heb de vorige keer echt een prima bevalling gehad. In 6 uurtjes was onze zoon er. Ik kon wel geen pijn medicatie meer. Ik riep bij die bevalling ook: ik hoef nooit geen kinderen weer. Ik denk dat elke moeder dit ook wel denkt of zegt op dat moment. Maar toen ik bevallen ben was ik het ook allemaal zo vergeten. Bij een 2e is wel al de doorgang gemaakt , ze zeggen dat dit wel scheelt. Uiteindelijk komt het allemaal goed en zijn we het zo weer vergeten . Daar houd ik mij maar aan vast. 😊

Ahhh ja ik snap je wel hoor. Het is allemaal niet niks. Ik had dat ook. Inmiddels ben ik nu 38 weken zwanger van ons 3e kindje. De jongste word volgende week 6 j dus het is allemaal al weer even geleden. Maar zoveel stress ik vorige week had zoveel rust ervaar ik nu. Ik vertrouw op mijn lichaam , we zijn hiervoor gemaakt en heb mezelf compleet overgegeven daaraan ik zal er weer door heen moeten. Al heb ik ook nog wel gezonde spanning de vorige 2x met pijnbestrijding nu hoop ik op een thuisbevalling maar zo nu en dan spookt het door me hoofd van.. kan ik dat wel aan. Maar ik merk dat ik het goed kan loslaten nu en we gaan er gewoon weer voor ik kijk ontzettend uit naar ons zoontje ik hou hem voor ogen 💙

Ik vind het ook spannender omdat je weet wat je kunt verwachten. Vond die onwetendheid bij de eerste keer stiekem wel lekker.

Ik lees in het geboorte topic dat je bent bevallen! Gefeliciteerd wat fijn ♥️ hoe is het uiteindelijk verlopen? En geen angstige momenten gehad?

Ah lief van je! Ik kon heel rustig blijven. En kwam al met 7 cm in het ziekenhuis. Na 2 uur geholpen met de vliezen. Daarna kwam de druk om te persen. Dat was wel even een spannend moment. Maar erg lieve begeleiding. Niet veel later was hij er. En tot mijn geluk kwam ook de placenta eruit (vorige keer op de ok verwijderd).

Bij mij schoot de spanning er gister avond toch ook weer even in hoor 😅 voel aan alles dat m'n lichaam en meisje zich voorbereiden en er bekroop me opeens het gevoel van 'als het start dan zit ik weer op die wildwaterbaan waar je niet af kan stappen, maar helemaal doorheen moet tot het eind'. Die rustige zee golven waar alle hypno birthing meditaties over gaan kan ik me even niet voorstellen 🤣 (ik heb dat voor een groot deel van m'n eerste bevalling eigenlijk heel goed gedaan, maar kwam op een gegeven moment ook in een paniekaanval terecht en voelde me echt verloren). Hopelijk voelt de komende bevalling helemaal als een rustige zee ipv halverwege de bevalling verdrinken 🤭

Ik heb met mijn eerste zo’n trauma bevalling gehad dat ik nu juist denk dat het alleen maar beter kan gaan. Ik heb af en toe wel angst momenten maar ik denk het moet er toch uit 🤕😅

Wat syper fijn om te lezen. Hopelijk herstel je ook goed 🤗

Oh ja heel herkenbaar! Het is inderdaad een wildwaterbaan waar je niet af kan stappen. We moeten proberen rustig te blijven en meegaan in de ‘golven’.. pffft. Ben wel blij als het geweest is straks. Zit er nu toch tegenaan te hikken