Baby Blues / kraamtranen

Ik heb het nu heel erg, maar zit ook in de kraamtranen fase. Inderdaad schuldgevoel richting de kinderen, je weinig bijdragend voelen, een soort rouwproces dat dit de laatste zwangerschap was en dat allerlei fases de laatste keer zullen zijn. Ik hoop zelf dat ik, zodra ik mag wandelen, daarmee een beetje mijn hoofd leeg kan maken. Ik probeer ook waar kan rationeel naar de dingen te kijken. De periode dat we minder bijdragen is maar kort en eigenlijk hebben de kinderen er minder last van dan ik. Ik weet ook dat afsluiten van een bepaalde fase tot weer een hele leuke nieuwe fase ook leidt die ik ook weer wil ervaren. Maar op dit moment lukt het mij ook slecht om er een goede draai aan te geven. Ik wijt het nog aan de hormonen nu :)

Ik jank elke keer om de borstvoeding, wat gewoon echt een struggle is hier. Heb in drie weken tijd al 2x borstontsteking gehad, kloven en verstopte melkvaatjes… Bij elke tegenvaller barst ik in janken uit 😭

Heel herkenbaar, eerste keer ging alles zo vanzelf en ontspannen. Had nog maandenlang verlof en was gewoon hele dagen samen zitten. Deze keer voelt zo anders, ben veel emotioneler, bv gaat wel goed maar af en toe pijnlijker, maak me druk om het schema die we over een paar weken weer moeten hebben als de oudste terug naar de peuterspeelzaal gaat. Hopen dat ik m'n aandacht goed kan verdelen.. Ga het gewoon per week, per dag aankijken. Mss eerst over op kolven en in de fles geven op vaste tijden, misschien dat ik daar meer rust van krijg 🤞🏻😅

Ahhhh neee😫 maar zo knap dat je het doet!! Maar vergeet ook zeker jezelf niet❤️

Ik merk juist het tegenovergestelde. Bij de eerste op dag 4 echt de hele dag gehuild. Nu is de kleine meid 5 dagen oud en ben ik juist meer emotieloos. Voel me heel vlak en bijna wat down. Vind dat dus ook spannend omdat ik vroeger ook depressieve klachten heb gehad. Ben soms wel bang dat dat terugkomt

Ik zit nu op dag 4 en heb er enorm last van, hoop dat het morgen echt wat afneemt. Voel me soms zo machteloos en mijn man die zo zijn best doet om er te zijn vind ik ook zielig op de een of andere manier. Heb het nu ook elke avond tussen 19-21 dat ik echt even tot mezelf moet komen. Hoop dat we ons allemaal snel weer onszelf voelen!

Ik zit nu op dag 6 en merk sinds dag 4 dat ik richting de avond heel veel onrust/nervositeit ervaar, opzien tegen de nacht. Dus ga ook altijd even douchen en vanavond besloten voedingen iets aan te passen en zelf eerder het bed in te kruipen, zodat ik net wat meer uren rust/slaap heb.

Ik heb dit ook. Ben 9 juli bevallen en voel me heel emotioneel en heel veel (tegenstrijdige) gevoelens. :( hoop zo dat dit snel overgaat

Ja herkenbaar! Ik had het de eerste week ook en met toppunt dag 6. Jankte om alles. Heb ook een overproductie aan melk, waardoor ik echt extreme stuwing had. Plus de angst weer een postnatale depressie te ontwikkelen. Maar ik zit nu op dag 9 na de bevalling en ik voel me alweer wat beter. Steeds meer vertrouwen in mijn lichaam en geest. Het is ook super zwaar om zwanger te zijn, te bevallen en de hele mik mak wat erbij hoort. Dus ik zou zeggen laat die tranen gaan en blijf vooral praten over hoe jij je voelt met je partner of iemand anders waar je goed mee kan praten. Accepteer je gevoelens en ga er niet mee in gevecht. Er is echt weer licht aan het einde van de tunnel 😘 Hele dikke knuffel voor een sterke mama 💕

Zelfde zit nu op dag 7 ineens zo'n mentale inzinking helemaal na denkend over het leven en alles. Vreselijk 👀