Beval verhalen

Vorige bevalling duurde vanaf het moment dat de weeen echt heviger werden zo’n 12 uur. Ik ging van 4 naar 10cm ontsluiting in 2,5 uur. Daarna kreeg ik geen persweeen omdat (bleek achteraf) mijn dochter in sterrenkijkers houding lag. Ik moest hierdoor op eigen kracht persen en dit duurde 2,5 uur. Volgens de verloskundige zou het deze keer wel een heel snel kunnen gaan als mijn zoontje wel in de goede houding ligt! Ben benieuwd!

De bevalling van ons 1e kindje is heel erg snel gegaan. Ik had de weken ervoor elke keer al heel veel last van oefenweeen en harde buiken en zo ook op de dag voordat onze dochter werd geboren. Ik moest wel wat vaker plassen maar zocht er niks achter. Savonds gezellig nog met wat vrienden gezeten en tegen een uur of 1 snachts naar huis en lekker naar bed, tenminste dat was de bedoeling. Eenmaal in bed (half 2) kreeg ik toch wel serieuze krampen en ben ik toch maar gaan timen. Regelmatige weeën, dus hup de verloskundige bellen. Onder de douche gezet voor een half uur om te kijken of de weeën zouden doorzetten of afnemen. Deze zette heel snel door en om kwart over 3 / half 4 was de verloskundige er. Direct een kijkje genomen hoe het er voor stond en bleek dat ik al 9cm ontsluiting had, mijn vliezen heeft ze toen ook direct gebroken. Ons plan was om in het ziekenhuis te bevallen maar omdat we minstens 20 minuten zouden moeten rijden voordat we daar zouden zijn er toch maar voor gekozen om thuis te bevallen. Hier ben ik achteraf heel erg blij mee. 04:04 op 08/08/21 is onze kleine meid geboren. 🩷🎀 Wij zijn zelf heel benieuwd hoe de aankomende bevalling van ons zoontje gaat zijn. 💙

Dit klinkt voor mij als een droom🙈 1e bevalling ging bij mij alles behalve zo

Eerste bevalling ging heel snel. In de nacht rond half 3 kreeg ik weeën. Ik dacht zullen wel oefenweeën zijn. Maar dat was het dus niet. Het werd steeds heftiger. We gingen timen en ze kwamen heel snel. Mijn vriend gebeld naar de verloskundige en die zei ik kom rond half 7. Ondertussen in bad gegaan maar er snel weer uit gerend. Ik zei tegen mn vriend bel nog maar een keer. Ik wist ook geen houding aan te nemen en wist ook niet of het nog erger kon. Toen kwam de verloskundige na een half uur ongeveer. En ze gingen kijken hoeveel cm ik had. Ik had toen al 10 cm. Nog even onder de douche met de douche kop op mijn buik. Ik mocht nog niet persen want anders zou dit te lang duren. Toen na een dik uur geperst te hebben kwam onze zoon ter wereld. Hij is om 09.00 uur geboren. Ik was de bevalling snel vergeten. Het fijne was dat het heel snel ging. Ik hoop nu weer een soortgelijke bevalling mee te maken.

Bevalling 1 17:00 eerste wee. Ik wist meteen dat dit het was. 18:00 tweede wee. 18:30 weeen komen dichter op elkaar 21:00 naar verloskundige 22:00 naar ziekenhuis 23:30 ruggenprik (werkt niet) 00:30 ruggenprik 2 (werkt niet) 01:00 ruggenprik 3 werkt 01:30 9 cm ontsluiting, ruggenprik wordt uitgezet zodat ik persdrang krijg 02:47 Julien geboren na 12 min persen Bevalling 2: Na 2 keer strippen werd ik wakker met lichte krampen die kwamen en gaan. Ik had nooit oefenweeen of harde buiken gehad. Het stelde echt niks voor en ik dacht er niet veel over. Ik ben naar m'n zusje gegaan. Die heb ik t niet eens vertelt. Toen het gevoel bleef aanhouden ben ik gaan timen. Ze kwamen al snel om de 5 min maar ik geloofde niet dat dit het kon zijn. Dit was echt niks met bevalling 1. Eenmaal thuis kwam mijn vriend thuis van werk. Hij werd nog even boos omdat ik op de bank een serie zat te kijken; "ben ik echt hiervoor thuisgekomen?" Ik had ook geen pijn. Ik voelde me schuldig en tegelijkertijd zo nieuwsgierig. Ik vroeg hem de vk te bellen. Ze gaven aan dat ik terug kon bellen als ik pijn had. Ik klonk te goed. 5 min later belde ze terug dat ze toch langskwamen omdat het de vorige keer ook snel is gegaan. 10 min later was ze bij ons. Ze vroeg of ik nu ook weeen had want ze zag niks aan me. Ik schaamde me. Laat ik ze hiervoor komen? Ze ging toch voelen en tot m'n verbazing zei ze dat het begonnen was. Ik kon het nog steeds niet echt geloven. Ik had 4cm ontsluiting en ze ging alles klaar leggen. Klaar leggen dacht ik? Dit kindje komt nog lang niet hoor! Ik ging plassen want met een lege blaas beval je toch makkelijker en daarna douche zodat ik fris was voor als het begon. Ik stond nog gewoon te appen, tot ik de eerste echte wee voelde. 3 kwartier later was hij er met 3 min persen. Een droombevalling! Ik hoop dat de derde ook zo gaat 😍 Helaas werd ik daarna niet goed. Dit namen ze niet heel serieus en met een mars dachten ze het op te lossen. Ik dacht zelf dat dit kwam omdat ik me vies voelde. Ik wilde douche en een schoon bed. Ik kon echter niet meer op staan. De vk zei dat ik de volgende dag maar moest douche en vertrok. De Kraamzorg wilde een uur later gaan en zei dat als ik wilde douche, ze nu nog kon helpen. Vreemd want dat mocht niet van de vk, maar ik wilde het zo graag om beter te voelen, en ik vertrouwde de Kraamzorg dus ben toch gaan douche. Eenmaal in de douche voelde ik me beter. Lekker schoon. Ik zat op de grond. M'n vriend zei dat het bed schoon was en ik kon gaan liggen. Ik gaf aan dat hij een kussen en deken in de douche kon leggen. Ik kon namelijk niet meer opstaan. Dit was geen optie zei de Kraamzorg. Met z'n tweeen trokken ze mij omhoog. 5 meter verder was m'n bed, maar die haalde ik niet. Ik viel helemaal weg. Toen ik wakker werd, wist ik niet meer dat ik bevallen was. Het was zoon vreemd gevoel. De ambulance werd gebeld. Ons zoontje kwam samen met mijn vriend erachter aan. Wat was ik verdrietig. Thuis een droombevalling en dan nu zonder m'n zoontje in de ambulance. Wat was er met mij aan de hand? In het ziekenhuis moest ik vrij snel plassen. Ik gaf bij de verpleegster aan dat ik niet kon lopen. Ze zei dat dat nu wel kon nu ik een infuus had. Ze nam me duidelijk niet heel serieus. Ik haar wel. Ik geloofde dat ik het kon maar dan wel met hun hulp. Beide hielden ze me vast maar na een meter viel ik weer flauw. Ik werd wakker met 10 man personeel dat mijn kamer kwam ingerend. Eindelijk namen ze het serieus. Ik had veel te veel bloed verloren blijkbaar. Ik kreeg de volgende ochtend 2 bloedtransfusies en knapte daar heel snel van op. Daarna mocht ik naar huis en heb ik heerlijk kunnen genieten. Ik kijk op beide bevallingen heel positief terug! Ik ben zo benieuwd naar de derde bevalling! Ik vind het dit keer wat spannender. Ook doordat mijn lichaam door de hg helemaal uitgeput is. Ik heb er ook veel zin in.

Bij mijn dochter werd ik met 39 weken ingeleid i.v.m. een veel te hoge bloeddruk. Ik moest sochtends vroeg komen en werd toen gecontroleerd of de baarmoedermond al week was, dat was niet zo. Om deze reden kon ik nog geen weeënopwekkers krijgen maar moest ik eerst tabletjes ingebracht krijgen om de baarmoedermond te weken. Deze mocht ik 3 op een dag ingebracht krijgen en er werd mij verteld dat ze dat 3 dagen op rij zouden gaan doen en de bevalling dus echt nog op zich zou gaan laten wachten. Mijn man was er niet bij, helaas. Mijn ouders wel. Echter werd in de loop van de dag verteld dat mijn ouders beter naar huis konden gaan omdat het toch nog dagen zou duren. Dit was denk ik rond 3 of 4 uur smiddags. Toen ze net weg waren begon ik wat krampen (weeën) te krijgen. Deze werden snel heftiger en kwamen heel snel achter elkaar. Ik had een weeënstorm bleek achteraf. Ik drukte op een knopje en er kwam een verpleger maar die heeft mij niet gecontroleerd en kwam met een (voor mij) hele nare opmerking dat ik dan maar lekker een ruggenprik moest nemen om de nacht door te kunnen slapen, want het zou echt nog niet beginnen (was enkel na het laatste tabletje nog gecontroleerd en toen was er nog geen ontsluiting oid, dit was voordat mijn ouders weggingen). Ik voelde mij totaal niet serieus genomen, maar vertrouwde er wel op dat de verpleegster het wel beter zou weten en het dus nog niet het echte werk zou zijn. Ondertussen verging ik van de pijn met weeën elke 2 a 3 minuten, ik wist me geen houding meer te vinden, maar durfde ook niet echt meer om hulp te vragen. Rond een uur of 6 kwam er toevallig iemand de kamer in en die zag dat het er wel heel heftig aan toe ging en zei toen dat ik wellicht toch mijn ouders maar terug moest laten komen. Zij wilde mij toen gaan controleren maar op dat zelfde moment moest ik ontzettend nodig poepen en ging ik snel naar de wc, dit bleek achteraf persdrang te zijn. Mijn vliezen braken op dat moment en ik had al volledige ontsluiting. Ik ben toen naar een andere kamer gebracht waar ik vrijwel meteen mocht gaan persen en mijn ouders kwamen gelukkig net op tijd terug binnen. Met zo’n 20 minuten persen was onze dochter er. Van begin tot het eind heeft het maar zo’n 3 uur geduurd maar ik heb het wel als een ontzettend pijnlijke en nare bevalling ervaren, vooral omdat ik het gevoel had niet serieus genomen te worden. Ik vind hierdoor de aankomende bevalling ook heel spannend.. ik hoop niet ingeleid te hoeven worden en vooral hoop ik ook dat mijn man erbij kan zijn. Daarnaast ben ik een beetje angstig dat het wellicht nog sneller gaat en we misschien niet op tijd in het ziekenhuis gaan zijn. Ondanks de onzekerheid probeer ik er positief in te blijven staan en ervan uit te gaan dat het goedkomt 🙏🏻

Bij onze eerste dochter, lag ik vanaf 35 weken zwangerschap in het ziekenhuis, ivm een zwangerschapsvergiftiging. Gelukkig, met medicatie voor mijn hoge bloeddruk, ging het goed met mij en de kleine meid. Dit hebben we 2 weken zo vol gehouden. Met 36+6 kreeg ik ‘s avonds laat een ballon katheter, zodat we de dag erna, 37 weken precies, konden gaan inleiden. Vrijdag 8/7/22 kreeg ik ‘s ochtends vroeg rond 10:30 het infuus met weeën opwekkers. Ik had toen rond de 2/3cm ontsluiting, dus ze hebben mijn vliezen toen ook gebroken. Tot ongeveer een uur of 14:00 dacht ik, oooh als dit ‘het’ is, dan komt het helemaal goed. Tot dat de weeën rond 14:15 echt heftig werden en ik tot in m’n tenen voelde dat ik moest gaan liggen op bed, omdat ik anders op de grond zou eindigen (ik wou graag staand/lopend blijven, zodat de zwaartekracht z’n werk zou doen). Om 14:15 op bed gaan liggen. Ik werd gecheckt door de verpleging en ik bleek rond de 5cm ontsluiting te hebben. Ik begon ademhalingsoefeningen te doen die ik op de cursus had geleerd. Door deze ademhalingsoefeningen kwam ik in een heeerlijke witte waas terecht, waardoor ik de weeën, die echt heeeel heftig waren, goed op kon vangen. De wereld om mij heen kreeg ik bijna niets meer van mee, ik was alleen maar bezig met de kleine meid die ik bij elke wee voelde zakken. Om 16:00 had ik ineens enorme pers weeën, de drang om te persen kon ik nauwelijks uitstellen. Ik opperde mijn vriend dat hij snel op de nood bel moest drukken want onze kleine meid zou eraan komen. Echter, was er net een overdracht van dienst, dus duurde het even (voor mijn gevoel heeeel lang) dat er iemand kwam om te helpen. De persdrang was echt enorm en bijna niet tegen te houden. Bij binnenkomst van de verpleging werd ik gecheckt, ik had inderdaad volledige ontsluiting. Ben dus in een uur en 3 kwartier van 5 naar 10 cm gegaan. Ze hebben toen mijn infuus volledig uit gezet, omdat ik dus in een complete weeën storm zat. Ik mocht gaan persen! Na 3x persen, kwam er geen pers wee meer…. omdat het infuus dus uit was gezet.. ze zeiden dat ik er op moest wachten tot ik weer ging persen. Maar na 11 minuten wachten was ik klaar met wachten.. de kleine meid haar hoofdje stond, en ik had dus al 11 minuten ‘de ring of fire’ . Ik weet nog dat ik zei; sorry dames, ik heb geen wee, maar ze moet er NU! uit. Dus daar ging ik, zonder wee, persen! De laatste pers, floepte de kleine meid er met een enorme gang uit. Mijn vriend kon er niet tegen grijpen, zo snel ging ze. In totaal 4x geperst, wat totaal 14 minuten heeft geduurd, waarvan ik 11 minuten heb gewacht op een wee 😅. Al met al, vond ik dit een droom bevalling. Ondanks de ziekenhuisopname van te voren en de inleiding. De ademhalingsoefeningen hebben mij er echt doorheen gesleept! Wat was dat fijn, die witte roes/waas waar ik toen in zat. Ik ben nu ruim 31 weken zwanger van ons 2e kindje, een jongen. Ik hoop met heel mijn hart dat ik weer zo’n bevalling mag gaan beleven als die van mijn dochter (nu wel het liefst zonder ziekenhuis opname van te voren 😊)

Meiden bedankt voor jullie open verhalen. Voor mij is het de eerste dus nog geen ervaring maar wel heel fijn om te lezen hoe t kan gaan en hoe jullie het hebben ervaren!

Ik wilde graag een natuurlijke bevalling en als zwangere van een tweeling met gedeelde placenta was dit wel risico. Beide beebs lagen in hoofdligging dus de kans op een natuurlijke bevalling was er wel. Uitgerekende datum 8 juli '24. Verwachte datum ivm gedeelde placenta; half juni. 3 mei werd ik opgenomen met HELLP syndroom en 30.5 weken. Longrijpers werden gestart en de artsen gingen van zo snel mogelijk de keizersnede plannen naar zo lang mogelijk uitstellen. Er was veel onduidelijkheid en mijn lichaam werd met de dag zieker. Op 9 mei zijn Djoa en Djax met keizersnede geboren. 2 kleine mannen van 1260 en 1210gr. Ze werden opgenomen op de NICU maar als snel werd de CPAP (ademondersteuning) en alle pompjes waardoor medicatie en voeding werd gegeven gestopt. Op 13 mei gingen we met zn allen naar het geboortecentrum waar ze nog een week in de couveuse bleven. Djoa en Djax zijn onwijs sterke mannen, inmiddels 3 weken en 2 dagen oud, morgen zou ik 35 weken zwanger zijn. Ze liggen in een open warmtebedje, drinken al slokjes aan de borst, hebben geen medicatie meer en wegen inmiddels 1820 en 1890gr. Perfecte mooie baby's, alleen heel klein. Ze doen het zo goed dat we waarschijnlijk over een week of 2 thuis zijn 🩵🩵 Absoluut niet de bevalling die ik wenste en er is zoveel gebeurd in korte tijd dat ik psychisch wel een knal heb gekregen. Lichamelijk gaat het goed, maar ben wel nog afhankelijk van medicatie. Ondanks alles ben ik vooral heel dankbaar dat wij 2 gezonde mooie zoons hebben die door hun kracht ons laten zien wat er belangrijk is; genieten van elkaar!

Onze prachtige dochter is 2 dagen geleden geboren met 34+1 🩷 Het begon om 00:30. We lagen in bed en wilden net gaan slapen toen ik iets voelde knappen in mijn onderbuik. Eerst twijfelde ik nog of het m’n vliezen waren, maar al gauw kwamen er plonzen tegelijk en was het duidelijk. Mijn vriend heeft heel lief de vluchttas ingepakt (al googlend wat er in moest) en ondertussen kwam de vk en werden we naar het ziekenhuis gestuurd. Rond half 2 waren we daar op een kamertje en kreeg ik een ctg en echo en begon ik krampen te krijgen. Er werd nog gehoopt dat de baby 2 of 3 weekjes kon blijven zitten, maar ik voelde sterk dat dat niet ging gebeuren. Om half 4 werden de krampen gemeen en moest ik ze echt weg ademen (fijn dat mijn vriend hierbij kon helpen doordat we een cursus hadden gedaan!). Ze kwamen ook best wel vaak, maar echt timen deden we nog niet. Er werd geen ontsluiting gecheckt, omdat ze zo min mogelijk infectierisico wilden. Om half 5 mocht ik naar een kamer met douche, in de hoop dat het in de douche wat af zou zwakken. Dat gebeurde ook en was fijn, maar ik voelde wel dat er activiteit bleef van binnen. Al gauw voelde ik toch ook een soort aandrang om te poepen. Dit werd niet helemaal serieus genomen, maar ik was rustig en dacht ‘wacht maar’. Gelukkig werd de bevalkamer wel klaargemaakt voor de zekerheid. Opeens werd de aandrang gigantisch en dat riep ik naar de vk. Toen mocht ik naar het bed komen zodat ze kon toucheren. En ja hoor, 10 cm en ik mocht gelijk mee gaan persen! De persfase heeft een uur geduurd, maar wel met een tussenstop (tijdelijke weeënremmers) omdat ik niet goed wist hoe ik moest persen en baby het daardoor zwaar kreeg. Uiteindelijk heeft de vk geholpen met haar vingers. Dat maakte zo’n verschil, dat je voelt waar je heen moet persen. En ik was gigantisch bang om alles kapot te scheuren van onder, ze moest me echt overtuigen om niet bang te zijn voor de pijn en daar doorheen te gaan. Zorgen voor niets, want ik ben niet gescheurd! Uiteindelijk is ons kleintje om 07:12 geboren, dus het was een BIZAR snelle bevalling. Ik kijk er gelukkig fijn op terug en moet er stiekem een beetje om lachen dat ze niet konden geloven dat ik aan het bevallen was. Met mij gaat het helemaal prima, ons dochter heeft nog wel wat hulp nodig (logisch) maar komt er wel :)

Wat mooi dat je je bevalling als zo fijn hebt ervaren! En superfijn dat je ondanks de pijn, de weeen toch hebt kunnen opvangen!! Mag ik vragen welke cursus voor ademhaling je hebt gevolgd?

Ik ben 2.5 week geleden bevallen met 32+2 🩵. Hele nacht al menstruatie achtige krampen gehad, wel redelijk regelmatig maar ik kon ze nog goed wegkrijgen met een ademhalingsoefening. Ik las online dat het in deze termijn oefenweeën konden zijn dus daar ging ik vanuit. Snachts nog onder de douche gestaan in de hoop dat het minder werd. In de ochtend bleef het maar doorgaan, maar dan als rugweeën. Die kreeg ik niet meer weggepuft. Ik had een klein beetje slijm en bloedverlies dus de verloskundige gebeld die een half uur later langskwam. Daarna bij zkh voor de zekerheid een ctg laten maken. Ik kon precies zien wanneer de weeën kwamen. Uiteindelijk bleek ik al 7 cm ontsluiting te hebben! Aangezien de baby nog altijd in stuit lag kreeg ik een spoedkeizersnede. 2 uur nadat ik in het ziekenhuis aankwam waren we ineens ouders geworden. Zo gek! Ik was er nog totaal niet klaar voor maar nu 2.5 week later is hij niet meer weg te denken. Onze zoon doet het goed en ik kijk positief terug op de bevalling. Ook al heeft het een paar dagen nodig gehad voordat alles geland was.

Ik ben afgelopen Zondag 9 Juni bevallen van onze dochter Emma🩷🩷. Met 36w +3d. Paar dagen ervoor al meerdere krampen, harde buiken en wat onrust. Mijn tip is dus ook, luister echt goed en optijd naar je eigen lichaam. Neem optijd pauze! Ik had achteraf, meerdere signalen gehad. Half 2 snachts zijn mijn vliezen gebroken, bleef lopen ook echt langs mijn benen op. Richting het ziekenhuis met de verloskundige. Daar ging het door met de weeën tot uurtje of 5 snachts. Maar toen vielen de weeen stil. Vanuit het ziekenhuis kwam het advies om 24 u te blijven op de kamer, of er nog wat ging gebeuren. Anders mochten wij na 24 uur naar huis en Do terug komen om in te leiden. Ze hadden namelijk voorkeur om haar tot 37 weken te laten zitten. Vliezen bleven constant plassen vol eruit lopen, en dan zo naar huis in onzekerheid. Ben wat rondjes gaan wandelen in het ziekenhuis en rond half 2 in de middag kwamen plots de weeën terug. Het ging toen snel rond half4, 5 cm. En ging super snel naar de 8. Met een Weeen storm en enkel en alleen maar rug weeën. Dat was echt wel even iintens.. Trok het echt even niet meer. En dat zagen de verloskundigen ook. Toen remifentanil gekregen met 8cm rond half6. Lang leve dat pompje. Wat een held, heb die knop kapot gedrukt haha🤣. Volledige ontsluiting gekregen om 7u. Mr begon in 1x weer zo goed als stil te liggen enkel en alleen "normale weeën" en was dus alweer 1,5 uur heen en weer aan het gaan met weeën, zonder persdrang. Emma moest nog wel even zakken.. dus moest zelf persen zonder drang. Uiteindelijk om 8 uur besloten om weeën opwekkers te gaan gebruiken. En toen ging het weer beter. Om 21:25 mocht ik dan persen en na 4 x persen was ze er. Tijdens het persen viel precies de weeën weer stil tijdens de ring of Fire. En vond het persen spannend. Dat was even pittig! Binnen 13 minuten is ze geboren. Ik was echt nog even van de leg door de snelheid etc. Dus had niet meteen de roze wolk, ik moest het echt even verwerken wat er allemaal gebeurd was. Met haar ging alles meteen goed gelukkig! Bij mij kwam de placenta er niet 1 2 3 uit. Maar uit eindelijk na wat duw en en trek werk van de gynaecoloog na 1 uur eruit gekomen. Mijn eigen herstel gaat ook goed,draag alleen nog inlegkruisjes en dat was het! Op dit moment zijn we nog in het ziekenhuis. We maken het verder goed! Bevallen is echt een bizarre maar bijzondere gebeurtenis. Wat mij ook echt heeft geholpen als je stukken kwijt bent van de bevalling is vragen om een tijdlijn of de dag/avond/nacht eens samen na te praten. Met je partner en of met de verloskundige die erbij was. Helpt mij enorm om het duidelijker te maken voor jezelf. Wat er nu is gebeurd, je kan het beter verwerken. Ik wilde oorspronkelijk thuis bevallen in bad. Mr ben zo blij met de steun in het ziekenhuis. Helaas geen bad, want dat was niet meer mogelijk vanwege de weeën storm waarbij ik bij 8cm toch aan de medicatie ging. Het loopt echt niet altijd zoals je hoopt. Mr de hulp en de steun in het ziekenhuis was erg prettig. Nu hopelijk lekker naar huis. Emma doet het super goed.🩷🩷

Begin juni opgenomen in het ziekenhuis vanwege hellp syndroom, toen 35 weken zwanger van onze twee-eiige tweeling. Na 2 dagen ingeleid. Bloed- en urineonderzoek gehad. Het ging steeds slechter met mij en ik werd heel ziek. Er werd een dag eerder een ballontje geplaatst en mijn baarmoedermond was al ‘week’. De volgende ochtend is het ballonnetje verwijderd en lag ik aan de CTG, toen braken spontaan mijn vliezen. Toen meteen door naar de bevalsuite. Maar het bleef rustig. Het bleken mijn bovenste vliezen te zijn van baby 2. Toen hebben ze de vliezen van baby 1 ook gebroken. Vervolgens kreeg ik weeënopwekkers. Ieder uur een standje hoger. Eerst deed het nog niet heel veel. Later opeens wel. Toen samen met mijn vriend steeds puffen. Pijn werd steeds heftiger. Het was heel druk in het ziekenhuis, dus verloskundige stond nog bij een andere bevalling. Voor mijn gevoel duurde dat heel lang. Rond 19 uur waren ze er en toen had ik volledige ontsluiting. Ik mocht gelijk persen. Ik kon eerst mijn ademhaling niet goed vasthouden, ik was al erg zwak door die zwangerschapsvergiftiging. Ik raakte voor mijn gevoel in paniek. Uiteindelijk wilde ze een knip gaan plaatsen. En toen dacht ik: nog drie keer goed persen. En dat lukte!Rond 19.30 uur kwam baby 1 ter wereld. Uiteindelijk duurde dit persen maar een half uur, maar in mijn hoofd langer. Baby 2 lag wel met hoofdje ook naar beneden, maar lag nog te hoog in mijn baarmoeder. Gynaecoloog heeft toen vacuümpomp gepakt, moest ik persen en toen is baby 2 ook geboren. Ik dacht toen wel: bij baby 1 kon ik het dus baby 2 lukt nu ook. Al met al dus gewoon een natuurlijke bevalling. En volgens de verloskundige heb ik echt een topprestatie geleverd. Zo moet ik het ook zien! Volgens mij gaat het bij niemand vanzelf. Uiteindelijk zijn de meiden met 36 weken plus 1 dag geboren. Ze doen het heel goed! Nu moet ik echt nog van alles herstellen. Lig nog hele dagen op bed en mijn vriend doet veel en mijn ouders. Dat vind ik lastig omdat ik altijd lekker actief was. Het is nu 1,5 week terug allemaal. Ik moet goed de tijd nemen. En ik heb nog lang verlof en mijn vriend ook. Dus het komt vast allemaal goed!

Wat een fantastische datum en tijd 😍 good job momma you got this

Bevalling 1: Heeft met weeën al met al ruim 26 uur geduurd. Vliezen braken om 9:30 uur op 21 december 2019 terwijl ik bezig was met de organisatie van een tafeltennis toernooi. Vriend gebeld of hij schone kleding wilde brengen, eenmaal schoon bleef het vruchtwater eruit lopen, hup naar huis en op de bank met antilek Matjes en handdoeken. Om 13:30 uur begonnen de weeën. Midden in de nacht toch naar het ziekenhuis omdat ik zoveel pijn had en nog steeds op maar 4 cm ontsluiting zat. Ruggenprik gehad en 1,5 uur kunnen slapen tot de weeën door de ruggenprik heen kwamen en ik 10 cm ontsluiting had. Ik moest gaan persen, maar had geen persdrang nadat de ruggenprik uitgezet was. Kon mijn rechter been ook niet optillen dus mijn vriend moest deze optillen voor het persen. 2 uur en een kwartier persen, een knip en daar was ons eerste kindje. Een prachtige zoon op 22 december 2019 geboren om 11:47 uur. (10 dagen te vroeg) Bevalling 2: 4:00 uur 's nachts kreeg ik weeën. Nog niet mega heftig, mijn zoontje die ochtend nog naar kinderopvang gebracht. Ze kwamen en gingen weer. Om half 11 had ik nog een afspraak bij de verloskundige en de weeën waren ondertussen afgezakt. Ben 3 keer gestript en na een half uur thuis te zijn kwamen de weeën weer terug. Om 16:00 uur kwam de verloskundige om te kijken hoe het ging en hoeveel ontsluiting ik had. Ik zat op 4 cm, maar gaf aan dat de weeën erg pijnlijk waren en ik naar het ziekenhuis wilde. Vk en mijn vriend hadden me beide overgehaald om het nog even vol te houden. Dat deed ik en toen ging het heel snel, ik ging douchen maar dacht echt wat doe ik hier...bah vond het totaal niet fijn. Op bed liggen en de weeën werden nog heftiger, ik kon geen andere houding meer aannemen dan op mijn linker zij te liggen. Punt buiken had ik, zo hard werd er geduwd door de kleine. Mijn vliezen braken om 17:35 (wat een verlichting) (mijn vriend had ondertussen de vk gebeld en die zou eraan komen. Evenals mijn zus die erbij zou zijn). Ik zei tegen mijn vriend:" ze komt eraan, dit bedoelen ze dus met dat je heel nodig moet poepen!! Ik hou het niet meer binnen, ze komt eraan. 2 keer persen en onze dochter was eruit (27 juni 2022, 5 dagen te vroeg), mijn vriend heeft haar opgevangen, want de verloskundige was er nog niet... Ze huilde en hij legde haar op mijn borst. 2 minuten later was mijn zus er en vlak daarna de verloskundige. Helaas wilde de placenta niet los laten en werd er flink op mijn buik gedrukt. Na een uur werd er een ambulance gebeld, ik moest met spoed naar het ziekenhuis omdat ik al veel bloed was verloren. Mijn vriend moest met het iniminie kleine meisje erachter aan richting ziekenhuis. In de ambu was het bloeden gestopt, maar zodra ik in het ziekenhuis was en over moest stappen naar een ander bed begon het weer flink te bloeden. Het duurde vervolgens nog een uur van heel hard drukken op mijn buik voordat gelukkig de placenta los liet en ik niet onder het mes hoefde. Wat een ervaring, super fijne Bevalling, maar de nasleep was best traumatisch. Heb uiteindelijk ook postnatale depressie gehad, gelukkig snel aan de bel getrokken en bij psycholoog gesprekken gehad. Dat heeft super veel geholpen!! Hoop dat deze Bevalling net zo gaat als bij mijn dochtertje, alleen dan zonder ziekenhuis opname. Heb afgesproken met de kleine man dat hij op de uitgerekende datum komt 11 juli. Dan klopt het plaatje, haha. 1e zoon 10 dagen te vroeg, dochtertje 5 dagen te vroeg, dus deze kleine man gewoon op de dag zelf. Ik kijk er positief naar uit om de kleine man uiteindelijk te zien en heb geen angsten voor de bevalling...

Onze kleine Alex is afgelopen zondag geboren met een ongeplande keizersnede bij 37+5 weken! Ik zat op de bank met een kop thee terwijl mijn man nog wat klusjes in huis aan het doen was en ineens zei er iets 'plop' en voelde ik warm water lopen. Ik dacht nog huh ik hoefde toch niet te plassen? maar stond wel meteen op en ging als een malle naar de badkamer want het was nogal veel 😅 Inmiddels was me wel duidelijk dat het vruchtwater was. Gelukkig helder. Ik heb mijn man geroepen en gezegd dat we misschien het ziekenhuis maar moesten bellen - we waren net overgedragen aan het ziekenhuis ivm stuitligging. Ik kreeg de opdracht om niet meer op te staan, alleen nog om naar de auto te lopen, en zsm te komen. Hadden alleen de tas nog niet gepakt 😅 Na het bellen begonnen bij mij de weeën. Ik heb denk ik 1 'normale' wee gehad, verder schoot alles in mijn rug en ze werden erg snel heviger. In het ziekenhuis direct aan de CTG, zag er goed uit, en de gynaecoloog kwam langs om de ligging te checken. Hij lag in volkomen stuit dus ik kreeg de keuze: 100% gaan voor de vaginale stuitbevalling of een keizersnede, zij had vertrouwen in beide opties. Bleek ik ineens al 6cm ontsluiting te hebben (na 2.5 uur ofzo!) dus we kregen 5 minuten om te beslissen 😬 Ik was wat overvallen door de snelle start en geschrokken dat zijn voetjes toch ook onder lagen, dat was eerder niet zo. Daarom besloten om voor de keizersnede te gaan, en omdat het zo snel ging met mijn ontsluiting moest dat binnen een half uur gestart worden van de gyn. Infuus prikken lukte 2x niet, ik had helse rugweeën waar geen goede houding voor bestond, en werd vlot naar de OK gereden, daar gelukkig wel meteen raak voor het infuus. De OK is mooi man! Zo modern! Ze legden alles nog een keer duidelijk uit, ik kreeg wat vragen over allergieën etc en toen overklimmen op het OK bed. Daar nog een wee opgevangen voor de ruggenprik werd gezet, die viel me zooooo mee. En verlossing van de weeën, geweldig! De operatie zelf ging heel snel. Mijn benen voelden alsof ze steeds hoger lagen (is normaal, maar klopt niet natuurlijk), binnen een paar minuten kwam onze Alex met luid gehuil achter het plastic scherm op mijn borst. Daar mocht hij een paar minuutjes blijven, en daarna op de verwarmde tafel met de kinderarts voor wat checks, daar hield hij meteen de pink van mijn man stevig vast. Ik heb alles kunnen zien en kreeg hem al gauw op mijn borst gelegd in een bonding top. Heb zo gejankt 😅 ik lag helemaal te shaken (ook normaal zei de anesthesioloog) maar het was zo fijn om hem bij me te hebben! Heb niet zoveel meegekregen van de rest vd operatie, ging ook snel. Van de verplaatsing terug naar een normaal bed werd ik mega misselijk dus heb wat overgegeven, ook direct via infuus wat gekregen dus het gevoel was snel weg. Samen naar de uitslaapkamer, we kregen daar een waterijsje (lekker!) en toen naar onze eigen kamer. Ik ben zo blij met hoe dit is gelopen! Ik had vooraf nooit een keizersnede gewild maar voelde me zo gerespecteerd en het was heel fijn om zelf deze keuze te mogen maken, in de wetenschap dat het team daar hoe dan ook achter me stond. Nul spijt van. De kleine had flinke blauwe plekken op zijn onderbenen en op eentje ook een zwelling, en ergens denk ik my god als ik hem door de normale route had geperst, was dat goed gegaan? Voor mij is dit echt een goede keuze geweest. Het herstel is kut hoor, veel pijn en je kan weinig, maar een mooie gezonde baby maakt veel goed. We zijn na 2 nachten en wat extra controles ontslagen, fijne kraamzorg thuis, en ik blijf deze week nog gewoon op bed. Bewegen gaat langzaam iets beter, kon vanmorgen voor het eerst zelf rechtop gaan zitten in bed. Kleine overwinningen! We doen het heel rustig aan ook met kraamvisites. Regelmatig lekker even uithuilen en alles verwerken. Ik kijk er positief op terug maar man man wat een gebeurtenis!

Een cursus hier in de buurt. ‘Zeker bevallen’ heet die. Ik woon in de gemeente Emmen.

Ik zou op 13 juni ingeleid worden ivm macrosomie en psychische klachten bij mezelf. Echter werden we een dag van te voren gebeld met de mededeling dat het die dag niet door kon gaan ivm drukte op de afdeling. We hadden 2 keuzes: of de 14e komen of die avond nog kijken of ik genoeg ontsluiting had en/of ze m’n vliezen konden breken. Wij hebben gekozen om dezelfde dag nog naar het ziekenhuis te gaan om te kijken of ik genoeg ontsluiting had. Om 18.30 uur hebben we ons gemeld in het ziekenhuis waar ik eerst voor een half uur aan de ctg werd gelegd. Deze was goed. Om 19.00 uur kwam de verloskundige binnen en hij legde goed en duidelijk uit wat de mogelijkheden waren. Daarna volgde het inwendig onderzoek. Ik had al 2 á 3 cm ontsluiting! De verloskundige brak gelijk mijn vliezen, dit gebeurde om 19.15 uur. Ik wilde graag de weeën opvangen in het bad en persen op bed. Dit moest de verpleegkundige eerst overleggen met de vk en zorgcoördinator. Die gaven beiden akkoord waarna ze de kamer gereed maakte voor me. Ondertussen werd bij mij een infuus geprikt voor de weeënopwekkers, dit was nodig omdat de kleine meid nog niet vast lag en door de weeën minder kans maakte om nog te draaien. Om 20.15 uur zijn we naar het bevalbadkamer gereden en om 20.30 uur werd de weeënopwekkers op de laagste dosering aangesloten. Ik lag nog steeds op bed, want ik had nog niet echt last van de weeën. Om 21.00 uur zijn de opwekkers 1 keer verhoogd, waarna de weeën iets krachtiger werden. Om 21.30 uur aangegeven dat ik graag in bad wilde maar dat ik wel wilde hebben dat de vk ging kijken hoeveel cm ontsluiting ik had. Het bad werd verder gevuld (die was voor de helft gevuld namelijk) en de vk werd opgeroepen om te komen. Om 21.45 uur checkte de vk de ontsluiting, dit was 4cm. Samen in overleg met hem, besloten om de weeënopwekkers niet te verhogen ivm kans op weeënstormen en herhaling van de vorige bevalling. Dan maar liever 2 uur langer bezig met bevallen. Om 22.00 uur ging ik in bad waar ik de weeën goed op kon vangen. Na een uur werden de weeën krachtiger en wilde ik pijnstilling. Toen de verpleegkundige binnenkwam, had ik ook al persdrang waardoor pijnstilling niets zou worden. Rond 23.15 uur ben ik uit bed gestapt, ben ik afgedroogd en op bed gelegd. De verpleegkundige keek hoe het ging en zag dat de vk er zo snel mogelijk aan moest komen. Het hoofdje was al zichtbaar. Om 23.29 kwam de vk binnen en om 23.33 is onze dochter Luna geboren. 💖 Niemand had verwacht dat het zo snel zou gaan, maar wat kijk ik goed terug op deze bevalling. Het moet allemaal nog wel landen omdat het zo snel is gegaan. ❤️

Wat fijn dat je het zo hebt ervaren!🩷