Beval verhalen

Vanmorgen om 8.00 gemeld voor een inleiding, eerst halfuur aan de ctg en toen zijn om 8.35 m'n vliezen kunstmatig gebroken, had toen bijna 4 cm. Uurtje afgewacht maar de weeën kwam niet regelmatig genoeg dus aan de weeën opwekkers. Om 11.00 ging deze op standje 5 en toen ging het snel. 11.45 gevraagd om pijnstilling maar dit was al te laat. Na 2 persweeën (7 minuten) is onze dochter en zusje Marith geboren! Echter liet de placenta niet los waardoor ik redelijk wat bloed verloren ben. Gelukkig kreeg de gynaecoloog hem er toch nog uit en zijn wij nu lekker thuis aan het aansterken

Op 24/7 bevallen van onze prachtige zoon. Wat een ramp bevalling, deze bevalling is mn 5e maar de ergste die ik ooit heb gehad. Dit heeft ruim 48 uur geduurd. Maar goed hij is er!! Gezond en wel.

Oh wat herkenbaar! Hier ook veel intenser dan de eerste keer. Precies hetzelfde, snellere bevalling en sterrenkijker! Ook een knip gehad en onze dochter is ‘eruit geduwd’ vanaf mijn buik omdat haar hartslag zakte en niet meer herstelde.

Op 16/07 gestript 17/07 is me dochter geboren om 12:05 , Vrijwel na het strippen gelijk menstruatie krampen , ik heb effe gewandeld heel lang toen effe op de skippybal en even geslapen daarna weer even gewandeld voor een uur en rond een uur of 4 slijmprop verloren , om 21:50 beetje vruchtwater verloren , 22:45 weer vruchtwater verloren en vrijwel rond 22:00 begonnen. De weeen rustig ik ging toen weer effe wandelen tot 00:00 om 01:30 verloskundige gebeld vanwege heftige pijn waarvan ik wist dat de bevalling is begonnen! 02:20 3/4 cm ontsluiting op naar zk , weeenstrom om 07:00 6 cm ontsluiting om 08:20 volledige ontsluiting ik wou zelf nog niet persen gynacoloog gaf aan dat we nog even konden wachten als ik dat zelf wou willen zodat het hoofdje meer tijd heeft om te zakken dat gedaan om 10:30 moest ik wel beginnen met persen vacuüm pomp omdat het niet lukte op het einde bleek dat de navelstreng in de weg zat… 4 x persen met vacuüm pomp en daar was onze liever Ayla Maé geboren , hel bevalling met knipjes en hechtingen maar ik ben gelukkig dan ooit 🤗 ik zal de pijn niet vergeten maar ik geef het wel een plek in me hart ❤️

Op mijn uitgerekende datum 24/7/24 gestript. Bleek al 4cm ontsluiting te hebben zonder weeën te hebben gehad wat vrij abnormaal is bij een eerste zwangerschap. Kreeg toen te horen dat ik de volgende dag om 9:00 moest terug bellen wanneer er niets gebeurde door het strippen ivm mogelijk dan vliezen breken. Diezelfde avond nog dacht ik weeën te krijgen maar helaas een valse start. Toen de verloskundige kwam zakte ze ook al weer af. Die nacht zijn ze ook niet terug gekomen. 25/7 dus maar gebeld. Afgesproken vliezen niet te breken gezien het risico dat weeën niet op gang konden komen (omdat ik die dus niet heb gehad en wel 4cm ontsluiting had). Ziekenhuis was ook vol. 26/7 in de avond een nieuwe strippoging gepland. Op 26/7 werd ik rond 5 a half 6 's ochtends wakker. Voelde me niet lekker dus ging even naar beneden. Rond 6 kreeg ik toch ineens een stevige wee die ik moest weg zuchten. Even onder de douche gegaan en nog een paar weeën. Vriend wakker gemaakt en rond 07:15 verloskundige gebeld. Hij kwam rond 07:30. Ontsluiting gecheckt: 8cm ontsluiting😵. Ik wilde thuis bevallen in bad dus mijn vriend en de verloskundige hebben deze als een gek opgezet. Kraamzorg gebeld. Ik het bad in, jeetje wat was dit fijn. De ontspanning die kwam in mijn lichaam was bizar terwijl ik al wat persdrang kreeg. De weeën waren goed weg te puffen. Iets voor 10 was de kraamzorg er ter ondersteuning. Om 10:00 vliezen gebroken en bleek ik ook inderdaad 10 cm ontsluiting te hebben. Helaas had onze kleine man in het vruchtwater gepoept. Verloskundige nam het besluit om toch thuis door te zetten. Voordat we in het ziekenhuis zouden zijn per ambu zou 45 min later zijn. Om 10:00 begonnen met persen, jeetje dat was ff onwennig moest er echt inkomen. Er zat ook wat haast bij natuurlijk. Om 10:45 werd onze kleine man geboren. Tot nu toe lijkt hij weinig last te hebben van het poepen in het vruchtwater. Heeft al 3x aan de borst gedronken. Verloskundige zei wel achteraf dat ik het spannend had gemaakt. Tegen mijn vriend heeft hij gezegd dat dit eigenlijk echt in het ziekenhuis had gemoeten. De snelheid waarmee de ontsluiting vorderde, poepen in vruchtwater en in t begin had hij het idee dat mijn persdrang niet sterk genoeg was. Al met al is het goedgekomen. Petje af voor onze verloskundige die het erg proffesioneel heeft aangepakt en op dat moment snel beslissingen moest nemen. Hij heeft me er echt fantastisch doorheen geholpen samen met mijn vriend en de kraamzorg.

Alweer een week geleden, op 19-07-2024 is onze dochter Vera geboren. Om 09:15 heb ik mijn man een appje gestuurd met de mededeling: volgens mij begint het te rommelen. Ik voelde me anders en dacht een klein steekje te voelen. Besloten dat mijn man naar huis zou komen van zijn werk. Ik ben in bad gaan zitten en merkte dat er onregelmatige heftige weeën opkomen. Om 09:50 toch maar de verloskundige gebeld maar de weeën waren noet volgens het boekje maar wel heftig. De verloskundige zat in de auto en is omgekeerd om naar mij toe te komen. Mijn man heeft haar drie keer gebeld in 15 minuten tijd dus er zat spoed achter. Ze vertelde dat ze zo hard als ze kon naar ons toe zou komen, de verkeersborden zou ze wel voor lief nemen. Ik kreeg al persweeën en ze adviseerde om niet meer naar het ziekenhuis te rijden en dat het een thuisbevalling ging worden. Uiteindelijk is de verloskundige om 10:18 bij mij thuis en ik kon de persweeën niet meer tegen houden. 5 minuten later (10:23) is onze dochter geboren. Wauw wat was dit heftig in een korte tijd om zo te bevallen. Het was een fijne bevalling en ben super trots op hoe iedereen het heeft gedaan. Mooi en dankbaar moment om op terug te kijken 🩷

Mijn bevalling; Het idee was om in het ziekenhuis te bevallen, maar ik ben in 1,5 uur van 3-4 cm naar volledige ontsluiting met persdrang gegaan, dus dat werd thuis bevallen. De bevalling zelf ging goed, na 5 kwartier persen was Zoë er. Alleen ze wilde niet helemaal lekker door ademen en klonk het alsof ze wat vocht in haar longetjes had. Uit voorzorg is vrij snel de ambulance gebeld toen deze er was, was ze nog niet perse verbeterd en is ze voor de zekerheid mee genomen naar het ziekenhuis. In de ambulance was ze gelukkig opgeknapt! Ik werd wat flauw en zat wat ruim in het bloedverlies (700-800ml) waarop de ambulance had besloten om mij voor de zekerheid ook in te sturen. De oxitocine prik in mijn been een zout infuusje waren voldoende voor mij om weer bij te trekken gelukkig. Omdat Zoë dysmatuur is moest ze wel 24 uur blijven ter controle van de glucose en temperatuur. De bevalling zelf kijk ik positief op terug, wat daarna is gebeurd vind ik nog wat lastig. Dit heeft ons wel de eerste twee uurtjes samen gekost. Maar alles voor de zekerheid en veiligheid. ♡

17-07-2024: Mijn bevalling heeft 36 uur geduurd. Alles behalve fijn. ‘s nachts om 00:00 begon het met krampen maar werden al snel pijnlijk. In het ziekenhuis werd ik naar huis gestuurd omdat het nog geen ontsluitingsweeen waren. Eenmaal thuis kon ik niks meer opvangen. Ik de middag terug naar het ziekenhuis… helaas nog steeds maar 1 cm.. naar huis gestuurd met slaapmedicatie maar de weeen kwamen dwars door de medicatie heen. ‘s avonds weer terug naar het ziekenhuis om met morfine te kunnen slapen… Helaas kwamen hier de weeen ook dwars doorheen. Om 02:00 vroegen ze om mijn vliezen te breken maar er was geen medisch team aanwezig. Ik heb dit uitgesteld tot 04:00. Om 06:00 had ik nog maar 3 cm ontsluiting.. besef dat ik hier dus al 30 uur bezig was voor maar 3 cm wilde ik echt een ruggenprik. Eenmaal de ruggenprik hebben ze om 08:00 weeenopwekkers toegediend omdat de ontsluiting nog steeds niet gevorderd was.. eenmaal toen ik weeenopwekkers had was ik om 09:00 op 9,5 cm en kreeg ik pers drang! Het was erg spannend want haar hartje was de hele nacht niet gemonitord.. (fout vanuit het ziekenhuis) kwamen ze erachter dat het hartje steeds lager werd en kreeg ik nog 5 minuten om zelf te persen. 10:30 is gelukkig met alleen een kleine knip mijn prachtige dochter geboren! Het was een hel maar wat iedereen zegt je vergeet het zodra je je kindje in je armen hebt 🌸🫶🏻

28-07-2024 Mijn bevalling begon voor mij toen ik met 40+6 eindelijk iets voelde. Tot die tijd was er geen enkel teken dat er iets stond te gebeuren, en had ik ook geen ontsluiting. Donderdagavond begon het te rommelen, met als resultaat vrijdagochtend 1 cm ontsluiting dat ze mij konden strippen. Vrijdagavond rond 00.00u begonnen de weeën, en heb ik het tot zaterdagochtend 06u zelf opgevangen. Ik had hele heftige rugweeen, maar ze kwamen onregelmatig waardoor verloskundige nog niks wilde doen. Om 09u opnieuw gebeld, toen kwamen ze kijken had ik nog steeds maar 1 cm ontsluiting en geen regelmatige weeen. Ik was kapot en wilde dat er iets zou gebeuren, 9u rugweeen opvangen zonder enig resultaat was echt geen optie meer voor mij. Ik mocht in het ziekenhuis sedatie om bij te komen, dat is goed gelukt, maar de onregelmatige rugweeen bleven en de ontsluiting bleef ook op 1 cm… Ziekenhuis was super mee denkend en vroegen wat ik wilde: een ruggenprik. Die kreeg ik, helaas ging dit wel mis met eerste keer zetten. De tweede poging wat hoger in de rug zat perfect, ik was ZO blij. De hele nacht heb ik hormonen gekregen om de (nog steeds alleen maar rug)weeen te versterken, hierdoor had ik de volgende ochtend 8:30u eindelijk 10cm ontsluiting. Ik mocht gaan persen en een uurtje later was onze dochter er 💕 Wat ik wil meegeven: als je onregelmatige weeen hebt, trek alsnog aan de bel. Ik ben blij dat ik standvastig ben gebleven, de verloskundige bleef sceptisch omdat ik geen regelmatige weeen had. Mijn hele bevalling is er geen regelmaat in mijn weeen geweest, en hebben mijn weeen er nooit voor gezorgd dat ik verder kwam in de ontsluiting. Ik heb hier hulp bij nodig gehad van het ziekenhuis en ben ontzettend blij hoe ik daar ben geholpen!

Op 11-7 was ik even weg geweest met de auto rijden was al niet fijn meer. Ik ben die dag 3x naar de wc geweest voor grote boodschap normaal 1x op een dag. Ik zocht er nog niks achter. Savonds voor ik op bed ging zei ik tegen mijn vriend ik heb de baby vanavond niet gevoeld. Gauw iets zoets eten en ja daar trapte ze. Konden we eindelijk gaan slapen. Om 3.20 op 12-7 begonnen mijn weeën. Om 3.40 mijn vriend wakker gemaakt van het is begonnen. De weeën waren direct al om de 4 minuten en redelijk sterk. Om 4:10 heeft hij de verloskundige gebeld en half uur later was ze er. Ik zat op 2 cm ontsluiting dus gebeld naar het ziekenhuis (Ik wou graag een ruggenprik) om 6 uur kwamen we in het ziekenhuis aan. 3 pogingen om een infuus te prikken alle 3 mislukt dus wachten op de dag dienst. Die kon me wel prikken voor infuus. Om half 9 kon ik heen voor de ruggenprik. Die zat gelukkig direct goed. Weeën zwakten af door de ruggenprik dus weeën opwekkers erbij. Ondertussen kwamen ze langs om nog een keer bloed af te nemen. Er kwam positief uit op anti E. Ik kreeg de vraag of dit eerder was vast gesteld en of ik een bloedtransfusie ben ondergaan in het verleden. Bijde was het antwoord nee. Uitslag van de hertest was wederom positief. Ze hebben voor de zekerheid bloed voor mij besteld want er waren antistoffen gevonden. Rond 15.00 uur zat ik op volledig ontsluiting maar ze zat nog niet diep genoeg om 16.00 mocht ik licht mee persen om haar dieper te krijgen. Om 16.40 was ze wat dieper komen te liggen. Om 17.15 zou de verloskundige komen en dan mocht ik persen. Om 17.45 kwam de verloskundige en was het hoofdje te zien. En om 18.18 is Roselien geboren. Ondertussen wou de placenta maar niet geboren worden met een laatste poging is die om 19.00 uur gekomen. Om 19.15 gingen ze me hechten gelukkig net niet helemaal uitgescheurd. Roselien is met 38+4 geboren met een gewicht van 3960 en een lengte van 52 cm. Hiermee valt ze onder de 10% zwaarste baby's dus moesten we blijven voor glucose test. Alles was goed. Sochtends mochten we weer naar huis en om 11.40 waren we thuis aangekomen. Wat een hectische maar mooie dag bevalling vond ik zwaar maar wel mooi.

Uiteindelijk ben ik ook nog medisch geworden want ze had in vruchtwater gepoept

Bijna een week geleden ben ik bevallen van onze dochter Fleur. Hierbij mijn ervaring. Het ging echt mega snel en was een emotionele rollercoaster, maar achteraf wel echt de fijnste bevalling van de 3. Om 4.30 werd ik wakker van een hele lichte wee. Was meer een krampje maar omdat het opbouwde en afbouwde wist ik dat het een wee was. Deze kamen tussen de 10 en 30 min en duurde ong 10 sec. Om 8.00 duurde ze ong 30 sec maar nog veel tijd er tussen en stelde echt niets voor. Verloor toen ook de slijmprop. Om half 9 wilde ik mijn zoontje naar oma brengen maar kreeg plots een beenwee. Mijn vriend heeft hem toen weggebracht want zo'n wee kan ik niet echt verbloemen. Om 9.00 uur ben ik fudge gaan maken. Dat wilde ik voor de afleiding doen maar voelde dat ik snel moest beginnen want het ging rap. Om 9.40 ben ik gaan timen. De weeën kwamen al rond de 4 min en duurde ong 40 sec. Tien min later kwamen ze nog wat sneller en al bijna 1 min. Toen heb ik de vk gebeld, die zou meteen komen. De fudge heeft mijn vriend af moeten maken. Ondertussen ving ik de weeën op, al leunend op de skippybal met een kam in mijn hand (die heb ik ook niet meer losgelaten). Tegen half 11 was de vk er, ze ging mij controleren en bleek eigenlijk al volledige ontsluiting te hebben. Het ziekenhuis gingen we niet meer redden. Dan maar beneden op de bank... Dit was flink schakelen want ondanks dat ik vooraf geen pijnbestrijding wilde was ik blij dat we eigenlijk toch in het ziekenhuis zouden bevallen want met die beenweeen wilde ik wel pijnbestrijding! Maargoed... Omdat de vorige keer mijn zoontje er binnen 12 min persen was en ik fluxus had bereide ze me voor dat ik waarschijnlijk niet mee mocht persen en alles zo langzaam mogelijk moest. Heb een hele tijd alles goed op kunnen vangen op handen en knieën totdat ik de weeën niet meer weg kon puffen. Ze wilde dat ik op mijn zij ging liggen zodat de zwaartekracht niet zijn werk kon doen en de kleine langzamer geboren kon worden. Echter voelde dit voor mij niet prettig en hartslag van Fleur daalde ook. Toen op andere zij en dit werd niet beter. Op dat moment werd besloten dat ze zo snel mogelijk geboren moest worden. Dat was weer flink schakelen voor mij. Er werden voor de zekerheid 2 ambulance opgeroepen, 1 voor mij vanwege vergrote kans op fluxus, 1 voor Fleur ivm hartslag. Omdat de hartslag goed was toen ik op handen en knieën zat en de weeën toen krachtiger waren, gingen we terug naar die positie. Toen de perswee kwam moest ik mee gaan persen, vliezen braken en daar werd Fleur geboren binnen 2,5 minuut! Beide maakten we het heel goed en de ambulancebroeders hebben ons alleen hoeven te feliciteren. Ze had nog wel in het vruchtwater gepoept maar had nergens last van. Ik ben alleen nog even naar het ziekenhuis geweest ivm second opinion vanwege uitscheuren. Dit viel gelukkig alles mee. We waren er ook zo weer weg. Dus al met al een flinke rollercoaster maar kijk er echt heel erg goed op terug 😁🌸

Ik ben afgelopen zaterdag begin van de middag gestript. ‘s avonds en ‘s nachts alleen wat lichte krampjes gehad. Zondag ochtend ook nog steeds, en in de middag leken dag toch echt weeën te zijn. Het leek richting elke 5 minuten te gaan maar zwakte daarna iets af. Na het eten even in bad gegaan en de weeën werden toch weer sterker en kwamen toch wel om de 5 minuten. Ik heb de verloskundige gebeld en ze was er rond half 9. We zaten op 4cm ontsluiting en ivm ervaring van de eerste bevalling wilde ze graag alvast op tijd met ons naar het ziekenhuis. Rond 22.00 waren wij in het ziekenhuis. De weeën werden al heftiger en ik ben onder de douche gegaan. Helaas kon ik daar icm de warmte mijn draai niet echt vinden. Na anderhalf uur bleek de ontsluiting nog niet veel verder gevorderd te zijn, het was 5cm. Toen samen met de verloskundige besloten de vliezen te breken. Dat ging heel snel opeens. In 20 minuten van 5 naar 10cm ontsluiting met hele heftige weeën. Liggend kon ik ze niet opvangen, staan kon ik niet meer en op de skippybal kon ik ook steeds moeilijker zitten. Uiteindelijk op mijn knieeën op bed, leunend over de rugleuning was het enige waar ik wat mee kon en mocht ik gaan persen. Onze zoon is rond half 1 geboren.💙 Hij had in het vruchtwater gepoept dus bleven wij de nacht nog ter observatie en wij konden in de ochtend lekker naar huis.

Mijn mega snelle bevalling: 05.00 onder de douche, had lichte krampjes. Als het echte weeën zijn zet het bij douche door. 06.00 de verloskundige gebeld, kwamen om de 5/10min maar waren totaal niet pijnlijk,maar waren ze wel aan het timen. 06.10 kwamen ze om de paar min, been en buikweeen ik kon niet meer... 06.20 de verloskundige was er,5cm ontsluiting, gelijk richting ziekenhuis. Net voordat ik auto in stapte braken m'n vliezen. 06.50 in ziekenhuis ,volledige ontsluiting. 07.22 is ze geboren! Bizar hoe snel dit is gegaan... ze zeiden dat als ik ooit een 3e kind wil, ik waarschijnlijk het ziekenhuis niet haal... 🤣

Waar kan ik tekenen?

Op 21-7 braken om 18.00 uur mijn vliezen. Verder gebeurde er eigenlijk niks. Om 21.30 uur besloot ik naar bed te gaan en vrij snel kreeg ik de eerste heftige wee. Om 22.15 uur de verloskundige gebeld. Zij was er om 23.00 uur en ik kreeg eigenlijk al persdrang. Het ziekenhuis gingen we niet meer redden, mijn wens was een badbevalling in het ziekenhuis net als bij de eerste. Om 23.21 uur is onze zoon geboren! Super snel dus, wel heel heftig qua pijn en ook drie dagen last gehad van naweeen.

Op donderdag 25 juli op 40+3 kreeg ik halverwege de middag weeen. Dag ervoor wilden ze strippen maar dat ging nog niet, ook al had ik wel het gevoel dat ze iets had aangewakkerd want vanaf toen gerommel. Ondertussen waren de elektricien, de zonnepaneelmensen en de neef van mijn vriend nog in/om het huis. Echt een hele vervelende start. Dreumes was ook onrustig, dus om 17:00 mijn moeder gebeld dat ik er helemaal klaar mee was, ik voelde gerommel maar wist niet of het door ging zetten en of ze langs wilde komen voor koffie en om te spelen met onze dochter. Ze was er zo, inmiddels had ik wel echt het gevoel dat het weeen waren maar ze bleven vrij onregelmatig. Op een gegeven moment wilde ik graag in bad. Helaas hadden we de hele dag (en toen ook nog) nog geen stroom, dus met de verlengkabel die we van de buren hadden geleend moest ik eerst de ketel nog aansluiten. Ondertussen was het gelukt mijn vriend in te lichten (ik probeerde het niet te zeggen waar de elektricien bij was, beetje awkward), maar hij was nog druk bezig iedereen helpen om het af te ronden. Voor ik het bad in ging ging ik nog even naar de wc, waar mijn vliezen braken om 18:45. Verloskundige gebeld en ik kon m’n bad weer leeg laten lopen🥲, omdat de weeen nog niet goed op gang waren en er infectiegevaar was als het nog af zou zwakken. Een uur weeen later lekte ik ineens een plas vruchtwater waarna ik twijfelde over de kleur. Vk teruggebeld met foto en zij twijfelde ook en kwam langs. Bleek inderdaad toch meconium in te zitten dus ik moest naar het ziekenhuis, waar ik gelukkig toch al wilde bevallen, alleen was ik nu medisch. Nog steeds geen goede weeen, dus na een uur in het ziekenhuis werd om 22:00 besloten om aan de wee-opwekkers te gaan, ik had nog maar 3cm ontsluiting op dat moment. Ik was vanaf het begin best zenuwachtig en zag overal erg tegenop, hoewel ik dat bij mijn 1e bevalling niet had. Ik vroeg dus meteen om een ruggenprik als ik toch aan het infuus ging. De vk daar haalde me over het nog te proberen en vanaf dat moment heb ik continu getwijfeld tussen bevalbad, zo’n pompje en een ruggenprik terwijl ik de weeen onder de douche aan het opvangen was. Voor het bad vonden ze het ook nog te vroeg en uiteindelijk vroeg ik om het pompje. Wachtend daarop voelde ik het super snel gaan en tegen de tijd dat de arts er was voelde ik persdrang. Pompje ging dus ook niet meer door. Dit was rond 0:00. In 2 uur tijd van 3 naar 10 cm gegaan en ik mocht persen. Ook hier was ik vrij paniekerig en zei ik telkens dat ik het niet kon. Na een goed halfuur kwam ze nog niet en werd een knip gezet, bij deze wee móest ze geboren worden want ze werd benauwd daarbinnen. Dat gebeurde niet en de arts pakte de vacuümpomp erbij, net als bij mijn 1e bevalling. Terwijl hij met dat ding in z’n handen stond kreeg ik nog 1 perswee en werd het hoofdje geboren. Toen zat haar schouder vast en moest de arts naar binnen om haar achterste schouder los te maken, vrij pijnlijke ervaring, maar gelukkig was ze toen om 00:49 geboren. Helaas kwam eerst de placenta niet meteen, na een tijdje en een paar keer persen was dit gelukt, maar een stuk vlies was ook blijven zitten. Ik moest toen wachten met eten en drinken omdat dit wellicht op de ok verwijderd moest worden. Uiteindelijk heeft de arts het toch eruit weten te krijgen, nadat hij de hechtingen had gezet. Zoals hij zelf al zei: een bevalling waar ik niks cadeau heb gekregen (behalve de baby). Vervolgens het advies gekregen om bij een eventueel volgend kindje ingeleid te worden met 38 weken omdat mijn bekken te smal zijn om een gemiddeld kind te baren. Ergens een angst, ergens een geruststelling dat ik weet dat ik alles heb gegeven wat ik kon, ondanks dat het niet helemaal is gelukt mijn kinderen zelf eruit te persen. Vrij uitgebreid verhaal geworden maar ik merk dat het me wel goed doet om erover te schrijven

Vorige bevalling kwam spontaan bij 40+3. Bij deze bevallen met inleiding en wee opwekkers bij 41+5. Ontsluiting alles duurde erg lang. Maar de bevalling zelf het persen in 1 min 😂 Kan het nog steeds niet geloven, dat moment gaat niet uit mijn netvlies. In de kamer mij opnieuw wee opwekkers gegeven na een halfuur moest ik persen , de verpleegkundige stond naast mij voor de infuus en mijn man voor mij. Ik zei keihard ik moet persen en zij denken ik moet plassen. Ik zei nee ik moet persen. En floep ze kwam eruit na 1 min , mijn man stond voor mij en heeft alles gezien en helemaal in shock natuurlijk en de verpleegkundige snel de verloskundige roepen. Die legde mijn meisje gelijk op mijn borst en ze lachten allemaal en zeiden dit hebben we nog nooit meegemaakt 😂

Bij de eerste had ik een inleiding en het duurde vanaf de eerste wee in totaal 4 uur. Nu weer een inleiding gehad, en het duurde maar 2 uur. Omdat het de vorige keer zo snel ging, hebben ze eerst mn vliezen gebroken en afgewacht. Helaas gebeurde er niks. Toen het infuus op de laagste stand gezet en kwamen de weeën gelijk. Ze waren direct vrij krachtig en ben toen in bad gegaan. Maar het was zó heet die dag en ze hadden het water van het bad té heet gezet. Ik er weer uit, koud water erbij gedaan. Ik er weer in, nog te heet. Weer eruit, koud water erbij. Ik weer er in…ik had het gewoon bloedheet en ik kwam op deze manier niet in mn bubbel. De weeën waren inmiddels intens en ik voelde een druk. Ik dacht dat ik er al was, maar ik bleek maar 6 cm ontsluiting te hebben. Wat een teleurstelling…ik ben het bad uit gegaan vanwege de warmte en het infuus werd een stukje hoger gezet en de hel brak los in mn buik. ik vroeg om pijnstillers. De verloskundige kwam uitleg geven wat de opties én de risico’s van pijnstilling waren. Ook geloofde ze dat ik er echt al bijna was en stelde voor om eerst eens te kijken. Bleek ik binnen een kwartier van 6 naar 10 cm te zijn gegaan! Ik mocht gaan persen. Omdat dit de derde bevalling was (tweede was een stilgeboorte met 19 weken), verwachtte ik dat dit wel vlot zou gaan. Maar helaas, mn jongen zat vast in mn bekken. Ik heb het ergens vanuit mn tenen moeten halen, heb alles wat ik had ingezet, en toen kwam hij uiteindelijk “los”. Toen kwam hij wel snel gelukkig. Bij de eerste was ik een beetje van de kaart en ging de geboorte voor mijn gevoel een beetje langs me heen. Bij de tweede overheerste verdriet en verwondering. Nu bij de derde had ik eindelijk dat intense geluksgevoel toen dat warme glibberige lijfje op mn borst werd gelegd. Ik was direct smoorverliefd en zó blij dat ik de geboorte zo bewust mee heb mogen maken. Ik voelde meteen die verliefdheid! Ik vond deze bevalling intenser en pijnlijker dan de eerste. Dat kwam denk ik omdat ik niet goed in mn bubbel kwam en de bevalling duurde maar 2 uur. Denk dat het door de snelheid ook intenser was.

Hele vlotte bevalling gehad. Donderdag 1 aug rond 19uur steeds harde buiken wat af en aan was tot ong 21:30uur. Om 22:00uur braken de vliezen, was helder roze. Toen werd het flinke krampen maar kon goed opvangen en gewoon de verloskundige zelf gebeld om 22:30uur. Rond 24uur terug gebeld ik had groen vruchtwater, de baby had gepoept. Tegen 1uur was de verloskundige thuis. Ik had 6 cm ontsluiting. In het Ziekenhuis nog proberen te plassen maar dat lukte niet, voelde al wat druk. Nog even op een stoel gezeten, ze wilden eigenlijk alvast infuus prikken, maar daar hebben ze geen tijd meer voor gekregen. Nog nét de kleertjes kunnen klaarleggen en toen gaf ik aan best druk te voelen. Op bed gaan liggen en mocht ik mee persen. Voordat ik het wist kwam haar hoofdje er al uit. De navelstreng zat 3x om haar heen gewikkeld. Die heeft de verloskundige door moeten knippen en daarna hielp ze flink mee met de schouders eruit te krijgen. Lydia was geboren voor we het wisten om 1:55uur op 2 aug. Ik voel me zoveel beter dan de vorige 2 bevallingen. Dat waren sterrenkijkers. Heb overdag veel meer energie en kan meer genieten van de kraamtijd samen met mijn gezin. 2 dagen last van naweeën gehad, met paracetamol lukte hetgde ergste pijn weg te krijgen. Vanaf dag 3 wel flink last van stuwing en overproductie. De lactatiekundige heeft al advies gegeven en blijft mij verder begeleiden.