Beval verhalen

Ik wilde graag weer thuis bevallen zoals bij de oudste 2. Ik had al dagen last van harde buiken ‘s avonds. Maar deze verdwenen telkens als ik naar bed ging. Zondagmiddag rond een uurtje of 4 toch af en toe een wee. Ik herkende het meteen. Nog op een terrasje gezeten met z’n allen en ‘s avonds de kinderen naar bed gebracht. Rond 22.00 wel wat weeen maar niet heel intens. Dacht toch maar naar bed te gaan dan want het werd vast niks. 22.30 weer uit bed want ik kon niet lekker slapen, toch echt weeen. Op de bal gaan zitten en gaan timen. Tussen 23.00-24.00 elke 4-7 minuten weeen. Verloskundige gebeld om 24.00 uur en onder de douche gaan staan. Daarna begon het echt. Verloskundige was er om 00.30 en toen had ik 5cm ontsluiting. Dit vond ik heel teleurstellend want had sneller verwacht. Weer onder de douche. Om 2.25 is met 3 minuten persen onze zoon geboren. Ik was zo intens opgelucht dat ik een potje heb zitten janken. Vond deze zwangerschap en bevalling het zwaarst van alle 3. Dit was denk ik voor ons de laatste!

Gisteren ochtend bevallen van ons eerste kindje ! Dinsdag avond om 7:30 merkte ik wat krampen maar wist niet of het zou doorzetten, om 10:00 vond ik ze toch wel steeds wat heftiger worden en met wat regelmaat, naar bed gegaan hopen wat te kunnen slapen, niet gelukt, om 2:00 snachts uit bed te gaan omdat het toch wel pittig werd, al snel duurde de weeën 1 minuut om de 3/4 minuten, verloskundige gebeld, raadde aan om even onder de douche te gaan en later terug te bellen, dit gedaan, om 4:00 braken mijn vliezen en was het niet echt meer vol te houden, verloskundige was er rond 4:15 en had 3cm, wou graag naar het ziekenhuis, tegen 5:15 in het ziekenhuis aangekomen, en had al 9 cm ontsluiting ! Om 7:15 actief begonnen met persen en is ons zoontje met 09:33 geboren, 2 uur en 15 minuten moeten persen, wat een opluchting na al dat persen, nog nooit zo'n mooi moment meegemaakt, maar dat zal iedereen hier wel herkennen hahah !

Op woensdagavond bij 40+6 weken voelde ik de eerste kramp waarvan ik dacht en hoopte dat de bevalling zou starten. ‘s Nachts steeds wat weeën maar ik kon ze nog aardig opvangen. Donderdagmorgen kwam (zoals gepland) de verloskundige langs om te kijken of er gestript kon worden. Helaas was mijn baarmoedermond nog maar voor de helft verstreken. De weeën zwakten af, donderdagavond/-nacht kwamen ze weer terug. Na een nacht met veel weeën kwam de verloskundige weer checken maar er kon nog niet gestript worden, de baarmoedermond was wel helemaal verstreken. Besloten om nog een dag/nacht af te wachten want ik had nog genoeg energie en kon overdag een beetje bijtanken qua slaap. Vrijdagavond zijn we om even een beetje afgeleid te zijn de auto ingestapt om eten af te halen, hopend dat het ons laatste uitje met z’n tweetjes was! ‘s Nachts kwamen de weeën elke 4 minuten en duurden zo’n 1,5 minuut, niet geslapen. Inmiddels op zaterdag op dag 41+2 aangekomen kwam de verloskundige met 1 cm ontsluiting, een hele teleurstelling na die zware nacht. In overleg met de gynaecoloog besloten om de bevalling in te leiden in het ziekenhuis. Om 13 uur zijn de vliezen gebroken, de baby had al in het vruchtwater gepoept. Snel na het aansluiten van het infuus met oxytocine-infuus kwamen de weeën om de 2/3 minuten, 1 minuut lang. Einde van de middag was er 3 cm ontsluiting. Ik had de moed er nog steeds in maar toch besloot ik om Nalbufine te nemen want het leek me nog een lange weg naar volledige ontsluiting. Door de Nalbufine keerde ik in mezelf en zijn delen van de hele avond een beetje vervaagd maar dat was helemaal goed, op die manier kon ik het aan. Om kwart voor 11 bleek dat de ontsluiting nog steeds maar op 8 cm zat terwijl ik al een soort persdrang kreeg. Ook bleek de baby een sterrenkijker en daalde zijn hartslag bij elke wee sterk en steeg veel te hoog in de rustminuten, hij had echt stress! De gynaecoloog uitte zijn zorgen en we besloten om 23 uur om voor een keizersnee te gaan. Dat ging allemaal super snel, om 23.20 uur is onze zoon Joep geboren en had een redelijk goede start. Hij had een enorme punt op zijn hoofdje doordat hij al zo lang in het geboortekanaal had gezeten, dit was de volgende dag alweer normaal. Ontzettend blij dat hij gezond ter wereld is gekomen. Nu ik het zo opschrijf lijkt het allemaal ontzettend heftig maar het cliché dat je alles weer vergeet zodra je kindje is geboren is gewoon echt waar! Je lichaam en alle hormonen zorgen ervoor dat je dit gewoon allemaal aan kan! Ik kijk met een goed gevoel terug op alles, we zijn ontzettend goed begeleid door alle lieve verpleeg-/en verloskundigen.

39.4 braken mijn vliezen om 1 uur ‘s nachts en daarna niet meer geslapen. De weeen kwamen helaas veel te langzaam op gang. Dus zijn we naar het ziekenhuis gegaan voor een nachtje slaap. Ik kreeg rond 11 uur een injectie om te slapen en rond half 3 weer wakker door toch wat krachtigere weeen om 8 uur gechekt en 3 cm ontsluiting. Ik kreeg wee opwekkers en toen ging alles in sneltrein vaart van 3/5 cm in 20 minuten en zo door rond 7 van voelde ik persdrang en ben snel het bad in gegaan. In 1 uur en 15 minuten na de opwekkers is onze dochter kern gezond geboren. Al met al een spannende eerste bevalling maar ik kijk er zeer trots op terug 💜

Waren voor inleiding in het ziekenhuis ivm dat ik 41+4 was en verwachting grote baby. 10 augustus zou ik ballon krijgen, maar ik had 3cm. Dus voor de 5de keer in 2 weken gestript en naar huis afwachten. 11 augustus om 06:30 moesten we bellen of er plek was voor inleiding. Konden meteen komen. Ik had al rugweeën sinds 4uur. Dus aan de ctg uurtje en toen kijken....nog 3cm. Dus vliezen breken, daar had meneer in gepoept. Goed op de bal en onder de douche..... 10uur gekeken nog 3cm, maar been en rugweeen. Dus hup ruggenprik. Daar ging het met ons beide finaal verkeerd. Ik heb daar 5x schoon bed gekregen wegens watervallen aan vruchtwater (zo erg hadden ze nog niet gezien). Het lag echt overal en hoe meer ik ging lachen, hoe groter de volgende waterval.... En toen gebeurde war je niet wilt....meneer zijn hartslag was weg. Dus ik op de linker zij en alle hens aan dek. Nieuwe meters eraan en gelukkig na 10min hartslag weer gevonden en een enorme druk bij mij in me bekken. Dus nu metet spoed naar boven vermoeden op 10cm..... nou dat was nogsteeds 3cm en meneer zijn hartslag had dipjes.. Op de linkerzij aan de opwekkers gelegen tot 14uur, maar deze konden ze niet hoog zeggen ivm zakkende ctg. Ik kreeg opeens ook lichte verhoging .... Toen ging het heel erg slecht met meneer zijn hartslag en moest ik me van links op rechts draaien en terug etc (mijn benen compleet verdoofd dus niet makkelijk) Toucheren van de verloskundige.... ik zat op 5cm. Toen hebben ze het hele medische team snel opgeroepen. Gyn kwam erbij die zei we gaan die kleine redden, want mama heeft ookal koorts gekregen. En zijn hartslag was soms helemaal weg en heel erg onregelmatig 14:45 is Daan geboren. Hij doet het helemaal super. Een vent van 4105gram, 53cm. Poept en plast heel goed. Ligt heerlijk aan de borst te drinken. Mijn koorts was meteen gezakt toen placenta eruit was. We hebben een hele zware dag gehad, maar oh wat maakt zo'n klein ventje dat goed🥰🥰 Helemaal verliefd, maar het herstel van ons zal even duren.

Mijn vrouw is 13 weken zwanger, zij lust helemaal geen vlees meer en de eerste 12 weken alleen maar misselijk en overgegeven, nu gaat het weer. Zij drinkt standaard ijskoud water en heeft op haar voorhoofd veel pukkeltjes/puitjes gekregen en wij hebben inmiddels ook zo’n test gedaan met de baking soda dat wijst op een meisje. Zegt hier de bovenstaande dingen iets over de geslacht van de baby? Wij gaan pas over 4 weken de geslachtbepaling test doen

Mijn vrouw is 13 weken zwanger, zij lust helemaal geen vlees en rijst meer en de eerste 12 weken alleen maar misselijk en overgegeven, nu gaat het weer. Zij drinkt standaard ijskoud water en heeft op haar voorhoofd veel pukkeltjes/puitjes gekregen en wij hebben inmiddels ook zo’n test gedaan met de baking soda dat wijst op een meisje. Zegt hier de bovenstaande dingen iets over de geslacht van de baby? Wij gaan pas over 4 weken de geslachtbepaling test doen

Nee, gewoon afwachten :)

Op 41+6 moest ik me melden in het ziekenhuis voor een inleiding. De baby was nog niet (volledig) ingedaald, waardoor ik niet gestript kon worden en het werd toch tijd dat het geboren zou worden. Na een ctg werd besloten dat ik een ballonnetje zou krijgen. Vervolgens kreeg ik na nog een uur ctg te horen dat ik moest blijven, omdat ik 's nachts de 42 weken zou bereiken (en volgens protocol mag je dan niet naar huis). Op 42 weken heb ik (in combinatie met de nodige ctg's) eerst 2x misoprostol tabletten gekregen wat er voor zorgde dat de weeën actiever werden. Uiteindelijk werd ik naar een verloskamer gebracht (omdat de douche daar wel warm was). Onder de douche werd gemeld dat ze me wilden toucheren, om te zien hoe de ontsluiting vorderde. Dit bleek zo'n 5 cm te zijn. De weeën werden steeds heftiger, waardoor ik toestemming kreeg voor een ruggenprik. Niet lang daarna kreeg ik ook nog extra weeënopwekkers. Vervolgens wilde ze kijken of m'n vliezen gebroken konden worden. Inmiddels had ik zo'n 7 cm ontsluiting. Omdat het hoofdje niet gevoeld werd, werd uitwendig gekeken waar het lag en dat bleek niet meer in m'n bekken, maar wat meer rechts er van te zijn. Er werd besloten om de baby goed te duwen en als dat gelukt was als nog de vliezen te breken. Hiervoor was wat extra hulp nodig, dus er stonden ineens een gynaecoloog, een gynaecoloog in opleiding, een verloskundige en een verpleegkundige in de kamer om dit voor elkaar te krijgen. De baby was inmiddels weer naar het midden bewogen, dus het zou niet heel moeilijk zijn om dit voor elkaar te krijgen. Toen de baby uiteindelijk goed lag, werd er nog even voor de zekerheid met een echo gekeken. Ze zagen naast het hoofd op de echo nog wat bewegen: de navelstreng! De gynaecoloog zei direct: "Dit wordt een keizersnee, we gaan de ok klaar maken." Binnen 50 minuten lag ik op de ok en was onze dochter geboren!

Omdat de verwachting was dat ik opnieuw een grote baby zou krijgen (zoon is op 40 + 0 met 4280 gram en 54 cm geboren), ben ik met 39 + 5 gestript (1 cm ontsluiting). Dit haalde helaas niks uit. Op vrijdag, met 40 + 2 opnieuw gestript. Nog steeds 1 cm ontsluiting, maar de verloskundige gaf aan dat er iets gaande was. Rond 5 uur 's nachts op 40 + 3 kreeg ik een bloeding met een flinke bloedprop, waarop ik de verloskundige heb gebeld. Ik heb nog flink staan huilen omdat het allemaal prima was en niet hoefde te betekenen dat de bevalling ook die dag of de volgende dag op gang zou komen. Weer afwachten dus. Mijn zusje en haar vriend kwamen op visite die dag dus ik had wat afleiding. Rond 12 uur voelde ik een wee. Ik had direct door dat dit een wee was, maar twijfelde of het wel een échte wee was. Een uur later nog eentje en 45 minuten later weer eentje. Om 15.30 ging mijn zusje weg en ik kreeg direct meer weeën. Mijn man had niks door (mijn zusje en haar vriend ook niet), dus die wilde boodschappen gaan doen. Ik heb hem vriendelijk verzocht een vriend van ons te bellen die onze zoon op zou halen. Hij gaf aan dat hij er rekening mee kon houden dat we later op de dag zouden bellen. Ondertussen ben ik gaan timen. Ik had met de verloskundigen afgesproken dat we zouden bellen als ik het idee had dat het door zou zetten. Dit omdat mijn eerste bevallen van allereerste wee tot geboorte maar 7,5 uur geduurd heeft. De weeën kwamen om de 2 minuten en duurden een minuut, dus mijn man belde direct de verloskundige en daarna die vriend. De verloskundige sprong direct in de auto en belde meteen de kraamhulp (de partusassistent kwam bij mijn zoontje pas binnen toen hij al geboren was). De verloskundige vroeg mij bij binnenkomst vrijwel direct of ik wilde dat ze mij zou toucheren. Ik grapte nog dat als het nog uren zou duren, ik vanwege de weeënstorm dan naar het ziekenhuis zou willen voor alle mogelijke pijnstilling. Ik bleek al 7/8 centimeter te hebben. Zitten, staan en liggen deed ontzettend pijn door buik- én rugweeën. Ik ben afwisselend in de slaapkamer gaan staan en zitten en onder de douche gaan staan en zitten. Onze vriend arriveerde en dacht dat hij onze zoon mee zou nemen om bij hun te logeren, maar we vonden het een beter idee als hij bij ons bleef. Ze zijn naar een speeltuin gegaan. Rond 17.00 was de partusassistente er (een verloskundige in opleiding). Mijn vliezen waren nog niet gebroken en ik voelde dat het hoofdje al bijna geboren was. Omdat ik onder de douche stond, kreeg ik een semi-paniekaanval dat mijn dochter in de vliezen geboren zou worden en dat ze vanwege de douche op de harde tegels zou vallen. De verloskundige heeft op mijn verzoek mijn vliezen gebroken en 4 minuten later konden zij en mijn man haar aanpakken. Dat wilde ik eigenlijk zelf doen, naar omdat de hele bevalling maar 2 uur geduurd heeft, vond ik het allang prima dat iemand haar opving. Om 17.14 is Rosalie geboren. Ondanks alles had ik maar 1 kleine hechting die nodig was en 2 kleine hechtingen die niet per se noodzakelijk waren. Het gaat supergoed met onze dochter. Ze slaapt veel, drinkt goed en is over het algemeen een heel tevreden kindje.

Mijn bevalling liep anders dan ik het me had voorgesteld (wat je je al kan voorstellen als je nog nooit bent bevallen😂) Op 8 juli een doodnormale controle bij de verloskundige. 37 weken lang nergens last van gehad en een redelijk makkelijke zwangerschap gehad, was op die dag mn bloeddruk ineens sky high. Gelijk in een potje plassen maar geen vergiftiging gelukkig. Volgende dag kwam de verloskundige aan huis om opnieuw te meten, weer te hoog. Gelijk door naar het ziekenhuis. CTG gehad en mn bloeddruk daalde iets waardoor ik weer naar huis mocht. Die donderdag moest ik terugkomen voor een controle. In de tussentijd was ik aan de medicatie gezet. Donderdag in het ziekenhuis weer mn bloeddruk te hoog en kregen we te horen dat ik werd opgenomen en pas weer zou vertrekken nadat ik was bevallen. Huh wat?! Geen vluchttas niks mee want zou alleen controle zijn. Gelijk in een kamer gezet, infuus in de hand en allerlei vragen door een tweede verpleegkundige. Ik in totale paniek, mijn partner is volledig doof en wilde alles voor hem kunnen tolken maar ik kon alleen maar huilen. Om vervolgens anderhalf uur later te horen je mag toch naar huis. Huh?!? Dinsdag terugkomen voor een ballon en woensdag inleiden. Oke top nu weet ik waar ik aan toe ben. Dinsdagochtend aanwezig, blijft de ballon niet zitten en werd ik toch weer opgenomen. Hele dag aan de tabletten om de baarmoedermond te weken. In de avond toch maar een ballon geprobeerd, die viel er na een uur weer uit want bleek 3 cm ontsluiting te hebben! Vanaf toen ging het snel. Naar de kamer waar ik zou bevallen, even bloed en plassen nog checken. Shit, toch ineens een vergiftiging! Nog een infuus erbij waardoor magnesium werd toegediend, wat een verschrikkelijk medicijn is dat! Wee opwekkers werden opgehoogd en het moest nu allemaal snel gebeuren. Bleef lang op 6cm hangen en had zoveel pijn dat ik toch een ruggenprik wilde. Die lukte na 6x zetten pas, mn wervels zaten blijkbaar te dicht op elkaar…. Half uurtje van de ruggenprik kunnen genieten want kreeg daarna mn weeen niet weggepuft. Bleek ik ineens 10 cm te hebben!! Na 37 minuten persen en een knip verder was daar eindelijk onze dochter🩷. Door alle medicijnen en mijn bloeddruk die niet wilde zakken moest ik nog 5 dagen in het ziekenhuis verblijven en achteraf ons meisje ook nog een dag vanwege haar geelzucht… Al met al heel blij dat de bevalling snel is gegaan maar de nasleep in het ziekenhuis was zwaar…. Nu is ze inmiddels al dik 4 weken en zijn wij intens aan het genieten 🩷🩷

Ook hier liep het anders dan verwacht en heb er daarom ook even mee gewacht om het hier uit te tikken. Op donderdag en vrijdag begon wat vochtverlies, de test op donderdag was negatief maar op vrijdag positief, mijn vliezen waren gebroken! Dat betekent elke dag controle in het ziekenhuis met ctg en evt toucheren. Vrijdag nacht en zaterdagnacht gevuld met voorweeën waardoor ik amper kon slapen, maar niet regelmatig genoeg om naar t ziekenhuis te gaan. Op zondag weer controle, en werd aangegeven dat ik uiterlijk maandag ingeleid zou worden ivm langdurig gebroken vliezen, maar maandag was er geen plek. Toen gekozen om direct te gaan inleiden. Ivm een eerdere keizersnede had dit geen voorkeur maar helaas. Half twee begonnen met weeënopwekkers, de weeën werden al gauw regelmatig en heftig. Om tien uur pas 5 cm ontsluiting en vroeg ik om een ruggenprik. Deze kon snel gezet worden maar wekte helaas maar half en tegelijkertijd werden de weeën heftiger en kreeg ik persdrang. Toen kwam ons kindje in problemen en werd een spoed keizersnede voorgesteld. Om half twaalf is toen onze zoon geboren terwijl ik enorm lag te trillen van de adrenaline. Er bleek een scheurtje te zitten bij het oude litteken op mijn baarmoeder (waarschijnlijk door de weeën) dus we hadden de goede keuze gemaakt. Hij moest even mee naar de kinderarts vanwege slijm in zijn luchtwegen, en papa ging met hem mee. Al met al erg heftig, maar blij met een gezonde zoon ❤️

Op 12juli is ons derde kindje geboren. Ik was inmiddels 41+1 en helemaal klaar met zwanger zijn. Om 11:45u ben ik gestript, dit was de tweede poging in die week. Om 12:30u kwamen de krampen en meteen al vrij heftig zodat ik wist dat ik vandaag ging bevallen . Mijn man heeft onze oudste naar school gebracht en de jongste naar bed. Zelf heb ik nog snel avondeten klaargezet (geen idee waarom eigenlijk maar achteraf was het handig). Ik ben daarna ook gaan liggen. Eenmaal in bed kwam ik erachter dat de krampen weer afnamen dus hup er snel weer uit. Ze kwamen onregelmatig maar nog steeds best sterk. Ik heb wat heen en weer gelopen, even gelegen en onder de douche gaan staan. Rond 14:30u merkte ik dat de weeën sterker werden; ik kon niet meer stilstaan. Mijn man kwam toen ook boven om te kijken hoe het ging. Om 14:50u heeft hij de verloskundige gebeld ondanks dat ik zei nog heel even te wachten maar hij zag al dat het serieuzer werd. Om 15:15u was de verloskundige er. Mijn man heeft toen onze zoon uit bed gehaald en de oudste bij de bso opgehaald. Inmiddels waren bij mij de weeën best heftig maar ik werd tegengehouden doordat de kinderen nog niet weg waren. Om 15:50u kwam de partusassistente en waren de kids met de oppas mee. Toen kon ik me eindelijk over geven aan de weeën. Ik liep over de bovenverdieping en als er een wee kwam ging ik gauw de douche in om het te verlichten. Om 16:19u had ik 6cm ontsluiting. Baby lag nog hoog en er zat nog vliezen met vruchtwater voor het hoofdje. De verloskundige stelde voor om de vliezen te breken maar dit wilde ik nog niet. De vorige keren ging het erg snel na breken van de vliezen. Tegen 16:45u heb ik ze toch maar laten breken, toen had ik bijna 10cm en ik zat steeds maar er tegenaan te hikken dat de vliezen zelf braken en kon de pijn bijna niet volhouden. Na het kunstmatig breken van de vliezen stond ik op van het bed want er kwam weer een wee. Ik voelde de baby naar beneden zakken en kreeg persdrang. Ik ben op handen en knieën op het bed gaan zitten.. Hier kreeg ik een perswee, moest even wachten op de volgende en toen kon ik haar aanpakken, ze was geboren! 🩷 Wat een opluchting en wat was ik blij dat ze er eindelijk was! 300ml bloedverlies en een paar kleine oppervlakkige scheurtjes ondanks dat ze 4380gr woog en 58cm (ja echt!) was. Het was de mooiste bevalling van de 3, ook omdat ik zelf een soort van controle had wanneer het persen zou beginnen. Ik kijk er heel goed op terug! 🩷

Even een kleine intro: Hier een mama van inmiddels drie - (7jr), (5jr) en (0jr). Waarvan mijn middelste een hartekindje is. Altijd de wens gehad voor drie kinderen maar na onze hartekindje bleef dit een droom. Totdat wij naar Villa Pardoes mochten gaan voor een weekje. Eenmaal toen we daar terug van kwamen viel het mij op dat ik niet ongesteld werd. Eind vd maand had ik een positief test in mijn hand. Negen maandenlang een fijne zwangerschap gehad maar wel met angst - wat als? Het was inmiddels 8 juli, de uitgerekende datum waren we al voorbij, dat was 2 juli. Ik belde de VK op. Wat nu? Ik hoef geen grote baby, als het maar gezond is - want ja, het moet er ook uit. Die had het denk ik helemaal gehad met mij 😅 en zei dat haar dienstdoenende collega in de avond zou langskomen om mijn vliezen te breken. Ik liep namelijk al 2 weken rond met 3 cm ontsluiting. Om 21:00 lag ik op het bed en om 21:30 waren mijn vliezen gebroken. De dienstdoenende VK zei nog dat het kon duren en dat mijn afspraak gepland stond om half 9 voor verdere inleiding. Na haar vertrek begonnen de weeën al gauw. Om de 4 minuten een minuut lang een wee. Ik was al twee keer bevallen maar dit was echt killing. Ik was het inmiddels vergeten en toen de weeën kwamen dacht ik echt “you bet you didn’t woman”. Elk geluid irriteerde mij en ik dacht als dit maar snel voorbij is. Het was 00:00 toen de VK eindelijk bij mij kwam arriveren. Zat toen op de 4 á 5 cm ontsluiting. Pvd dacht ik nog. Ik zei tegen mijn man dat we maar beter konden vertrekken naar het ziekenhuis - want ja, ook dat doe je maar niet even zo met weeën die maar steeds achterelkaar kwamen. Bij aankomst meteen in de bad gegaan. Dat hield ik maar een uurtje vol en ging over naar douchen. Dat hield ik ook niet lang vol dus maar weer terug in bad. Inmiddels was het 02:00uur en werd ik weer gecheckt en tot mijn pech: 6cm ontsluiting. De VK van het ziekenhuis nam het over want hoe erg ik het ook niet wilde - vroeg ik om een ruggenprik. Die vond dat het best goed ging en bood mij de morfinepomp aan. Met een krom gezicht en een snauwende mond zei ik: wat het ook mag zijn, de pijn moet nu echt minder zijn anders trek ik het niet meer! Zo doende werd er meteen een infuus gebracht en begon ik als een gek meteen te drukken waarop de verpleegkundige al meteen aangaf dat het pas zou inwerken bij mijn derde wee. Oh wat was dat heerlijk zeg. Even de scherpe randjes er van af. Zweven naar mijn eigen gevoel. Inmiddels was het bijna 05;00uur en begon ik een vreselijke druk te krijgen bij mijn stuit. Alsof ik moest poepen. Om 05;05 mocht ik gaan meepersen. Maar hij kwam er maar niet uit. Op een gegeven moment drukte de verpleegkundige op de noodknop en tot mijn verbazing waren er binnen no-time 10 artsen binnengestormd. Het enige wat ik mij kan herinneren was dat ze mij vertelde dat ik hoe dan ook (wee of niet) moest gaan persen. De McRoberts manouevre werd gedaan en toen kwam Zeyd “aangeslagen ter wereld”. Hij werd op mijn borst gelegd maar hij bewoog niet gaf geen kik niks. Het had allemaal te lang geduurd en vanuit mijn ooghoeken (want ik durfde niet te kijken) werd hij gemasseerd. Gelukkig trok hij na een minuut bij en werd hij samen met papa meegenomen naar de kinderafdeling voor verdere controles. Ik dacht nee, niet weer dezelfde scenario als met mijn middelste (want die werd ook meegenomen naar de IC met tientallen artsen). Na 2 uurtjes mocht ik hem eindelijk weer terug en voor het eerst in het echies ontmoeten. En een uur later al weer vertrekken naar huis. Ik dacht echt bij mezelf: is dit normaal? Maar wel dus. Mijn emoties/gevoel was zo anders. Maar wel dankbaar en dolgelukkig dat het allemaal goed is gekomen. De reden dat hij vastzat kwam door zijn schouder en gewicht: boven de 4kg en dat was dus echt een aanslag op mijn lichaam. Anyway, we survived and blessed 💙

Droombevalling! Om 17uur zat ik nog op het terras en voelde ik een wee, maar ik durfde het niet te geloven. Omdat de bevalling van de eerste een latente fase had van twee dagen bleef ik lekker rustig zitten en probeerde het te negeren, zodat ik mentaal er beter in ging dit keer. Om half zes thuis en koken alsof er niks aan de hand was. Ondertussen kwamen de weeen steeds vaker en wist ik stiekem dit is serieus business. Maar met de vrees dat ik dit nog uren of zelfs dagen zou moeten opvangen kookte ik vrolijk verder. Aan tafel viel me op dat de weeen om de vijf minuten kwamen en vrij pijnlijk waren. Toch maar even op bed gaan wegzuchren en timen. Na een uur duidelijke weeen de verloskundige gebeld die adviseerde te gaan douchen en als het zou doorzetten kwam ze langs. Eenmaal onder de douche kwamen ze achter elkaar. Ik roepen naar mijn vriend dat de peuter opgehaald moest, het bad opgezet moest en de verloskundige NU gebeld moest. Hij kwam armen tekort haha. Om 20 uur was de verloskundige er en het bad vol en om 21.15 was onze dochter geboren. Echt zo bijzonder om zo'n positieve ervaring te hebben en het zo bewust en vol energie te doen.

Op zondag 28 juli is onze dochter Kate geboren🩷 Ik was uitgerekend op ma 22 juli dus het duurde allemaal maar lang vond ik😉 Op vrijdag 26 juli ben ik gestript: een goede strippoging volgens de VK maar helaas geen eerste tekenen van de (start van de) bevalling. Dus zondag 28 juli om 9.30u strippoging 2: dit keer veel meer gerommel en bloedverlies in de uren daarna! Die dag kreeg ik om 15.45u de eerste wee. Mijn man heeft onze oudste mee naar buiten genomen zodat ik in mijn bubbel kon gaan. Boven ben ik gaan douchen en in bad gegaan en de weeen werden steeds sterker en regelmatiger. Na twee uur (rond 18u) heb ik de VK gebeld en is zij om 18.30u gekomen. Zij checkte 4cm ontsluiting en stelde voor om naar het ziekenhuis te gaan. Om 19u reden we weg en om 19.15u waren we in het ziekenhuis. Ik mocht daar in bad de weeen wegpuffen maar mennnn die waren heftig! Ik raakte er een beetje van in paniek. Maar wat bleek? Ik had iets voor 20u al 10 cm ontsluiting! Mijn vliezen zijn om 19.58u gebroken door de VK. Ik mocht gaan persen: Na 3 keer persen is onze dochter om 20.04u geboren.🩷 Wauw dat had ik niet verwacht. Deze bevalling van 4uurtjes was dus kort maar krachtig! Echt heel fijn! Om 22.45u waren we weer thuis uit het ziekenhuis.