Ik begin binnenkort weer met werken en ik kijk er zo tegenop om mijn babytje weg te brengen en de hele dag te moeten missen. Het is echt gek, want ik weet dat hij in goede handen is en alle liefde zal krijgen maar toch vind ik het moeilijk. Ons zoontje is nu 14 weken en ik begin nu een soort van ritme te krijgen en bij elk huiltje te 'begrijpen' wat hij bedoelt en wil. Anderen weten dat natuurlijk (nog) niet.
Ik ga parttime werken (waarvan 1 dag thuis, maar geen vaste dag). Ons zoontje niet naar de opvang omdat mijn ouders en schoonouders gaan oppassen. Eén dag in de week is de kleine dan bij mijn schoonouders en hoe goed onze band ook is en hoe goed ze met onze zoon zijn; ik kan er echt niks aan doen, maar ik vind het heel moeilijk dat hij naar mijn schoonouders gaat. Ook dat hij naar mijn ouders gaat hoor, maar daar kan ik me nog overheen zetten want mijn moeder is vaak op bezoek geweest waardoor mijn zoontje ook aan haar gewend is, haar herkent en zich op zijn gemak voelt.
Zijn er mama's die dit ook zo moeilijk vinden/vonden en hoe zijn jullie hiermee omgegaan? Of ben ik de enige die dit zo ervaart?
P.s. ik heb gewoon een goede band met mijn schoonouders het is niks persoonlijk. Ik wil ook gewoon dat ons zoontje een goede band met hen opbouwt. Maar zij gaan toch anders met dingen om en dat weet ik.