Borstvoeding en stoppen

Ik weet dat er al allerhande topics zijn omtrent het wel of niet stoppen met borstvoeding, maar toch ook deze aangemaakt. Ik heb een vrij heftige nasleep van de bevalling gehad, gelukkig is ondanks alles de borstvoeding goed op gang gekomen. In hey ziekenhuis begonnen met kolven nadat er tepelkloven waren ontstaan. Uiteindelijk thuis weer begonnen met aanleggen. Doordat ik lichamelijk en mentaal er behoorlijk doorheen zat met de lactatiekundige besloten om toch fulltime te gaan kolven omdat het me teveel energie koste en teveel stress opleverde om de kleine man aan te leggen. De kleine is nu 8,5 week en begin er tegen aan te lopen dat ook het kolven me begint op te breken. Inmiddels krijg ik hulp van maatschappelijk werk voor het mentale deel en start ik binnenkort met emdr. Maar merk dat ik er steeds meer moeite mee heb om het kolven nog positief te zien. Ja, ik vind het prachtig dat ik mijn kind mijn eigen voeding kan geven. Wil dat het liefst ook zo lang mogelijk doen. Maar het nog steeds geleefd worden, altijd rekening houden met tijden en de tijd die er in gaat zitten beginnen me zo tegen te staan. Aan de ene kant heb ik heel erg de drang om mezelf opzij te zetten en zeggen meid zet even door,iig 4 maanden nog want het is de beste start die je jongen krijgen kan. Maar de andere kant, waar ik me schuldig over voel en tegen aan hik zegt als je dit nog veel langer blijft doen ga je er aan onderdoor. Weet niet zo goed wat ik met deze post wil, misschien wat van me af schrijven, misschien wat herkenning en/of advies🤷‍♀️