Borstvoeding mislukt

Ik moet even mn hartje luchten.. Na de geboorte van mijn dochter in het ziekenhuis ben ik meteen begonnen met aanleggen en borstvoeden. Ook nog met een lactatiedeskundige geoefend in het ziekenhuis. Het was ontzettend pijnlijk in mijn tepels en ik verkrampte veel.. Desondanks ging ik door, ik wilde immers het beste voor mn meisje. Eenmaal thuis met de kraamzorg was ze na 1,5 dag meer dan 10% afgevallen, reden om melkpoeder te geven en ik had meteen een kolf aangeschaft. Ook ging ik stevig door met aanleggen. Met het kolven kwam er telkens niets of max 2 ml uit. Mijn tepels en borsten waren zo pijnlijk, ik zat alleen maar te huilen met het kolven en aanleggen. Ik wilde dat de tijd stil stond zodat ik mijn borsten een break kon geven.. en ik wilde eigenlijk niet knuffelen met mn meisje omdat ik weer bang was dat ze naar mn tepel ging. Met de kraamzorg ging alles over borstvoeden en ik ervaarde zo’n druk, maar de pijn was nog het ergste. Na 6 dagen stevig proberen, blauwe plekken, wondjes op mijn tepels, veel lezen en filmpjes kijken over borstvoeding, en giga veel huilen, heb ik de keuze gemaakt om mijzelf niet meer te torturen en ermee te stoppen. Ik had immers nog geen luier verschoond en had nog veel te leren en mn vent moest weer aan het werk. Inmiddels 4 weken verder en ik heb het nog steeds niet geaccepteerd.. Ik ben zo teleurgesteld dat ik heb opgegeven en boos op mezelf. Ze is nu ook erg ziek, heeft sowieso heel veel last van kramp en spugen.. Ik ben zelfs op zoek gegaan naar donor melk maar naast dat het mega lastig is vertrouw ik dat ook niet helemaal. Al met al; ik baal.. Ik huil soms gewoon als ik andere vrouwen zo effortless borstvoeding zie geven. Mijn tepels zijn nog steeds toegetakeld. En ik baal dat de hele kraamweek in teken stond van pijn, druk, en mislukking van de borstvoeding. Zijn er andere vrouwen die dit hebben meegemaakt en zich ook zo voelen? En.. hebben jullie ervaring met donormelk?