Cry it out?

Wat vervelend dat je je zo voelt! Ik snap dat je er doorheen zit en klaar mee bent. Echter zou ik hem gaan trainen, en helpen die stap te maken van borst naar fles. Dit hebben wij ook gedaan en hoewel ik dacht dat het echt onmogelijk zou zijn, ging het uiteindelijk toch sneller dan gedacht. Heb je ook al een slaapcoach overwogen? De cry it out method is wel bewezen slecht voor het kind en mijn gevoel zegt ook dat je kindje echt meer kan begrijpen dan je denkt, dus slaaptraining echt goed werkt. In zijn plaats zou ik me flink verlaten voelen als ik (1) opeens niet meer bij mama mag slapen, (2) opeens niet meer de borst mag en (3) aan m’n lot wordt overgelaten. Feit is namelijk dat hij dat stukje zelf nog moet leren. Super pittig voor jullie. Ik zou eigenlijk gewoon direct een slaapcoach in de hand nemen.

Wat ontzettend zwaar voor je 🤍Ik wil je adviseren om de cry it out absoluut niet te proberen bij je zoontje. Het wordt tegenwoordig afgeraden en kan het slapen helaas juist verslechteren. Inzetten op verbinding en hem ondersteunen bij het zelf slapen helpt beter en met rust slapen. Ik zou het consultatiebureau vragen om mee te denken in de aanpak rond het slapen en als dat niet mogelijk is via een slaapcoach, zodat je zoontje en jij allebei met rust en vertrouwen kunnen slapen. Je kunt het ✨

Ik had met mijn oudste ook alles geprobeerd, niks hielp. Met haar hebben we 2 jaar lang echt ellende gehad met slapen, het waren nachten waarin ze +/-6x wakker werd of nachten waarin ze 3 uur lang klaarwakker was en los van dat waren we ook altijd 1,5 uur bezig haar in slaap te krijgen. Met de tweede wilde ik niet weer 2 jaar lang die ellende, dus ben haar rond 7 maanden gaan slaaptrainen dmv de 4 minuten methode (en ja ik heb die maanden ervoor elke liefdevolle manier geprobeerd, dus hoef geen opmerkingen). Ik zag rond dat 3 al zoveel verbetering.

Ahh zwaar is dit he! En dan ben je ook nog eens zwanger. Ik begrijp je wanhoop. Ik heb uit wanhoop de cry it out methode geprobeerd midden in de nacht, maar hij werd hysterisch. Mn hart kon dit niet aan en ik wilde dit echt niet. Ik heb het in stapjes gedaan. Eerst in zn eigen bedje, naast mijn bed. Daarna het bedje iets verder weg zetten. Maar al snel daarna in zn eigen kamer gezet. En vanaf dat moment ging het veel beter. Zolang hij me niet ziet, huilt hij ook niet (tenzij honger). Ik laat hem ook altijd eerst even huilen om hem de kans te geven om in slaap te vallen. Ik zou ook overwegen om te stoppen met borstvoeding en de fles aan te bieden. Kan je partner je niet ondersteunen ‘s nachts? Dit is niet te doen voor jou…

Hier hetzelfde probleem! Ook een zoontje die 9 maanden lang alleen maar gewiegd wil worden en het is vreselijk zwaar.. wij zijn begonnen met de cursus van Bureau slaap liefdevol zelf in slaap leren vallen het resultaat is er nog niet aangezien die nu in een slaap regressie zit maar we hebben wel een begin gemaakt en merkte al snel wat verschil wellicht is dat een idee?

Wat erg vervelend voor je. Misschien is slaapcoach van bureau van slaap wat voor je. Ik vond dat fijn. En anders, pick up puth down methode hielp hier ook.

Ik zou beginnen met het vertrouwd raken met een bedje. Dat kan spelen zijn overdag, terwijl jij er een dutje naast doet. Uit ervaring weet ik dat een nieuwe routine aanleren zo'n 3 nachten duurt. Helse nachten, want je moet super consequent zijn. Maar dan heb je wel een ander kindje daarna. Minder afhankelijk van jou. Dat is wel een grote stap voor jullie beiden.

Wat pittig om te lezen en in sommige fases van de ontwikkeling ook heel herkenbaar. Zonder oordeel, maar wel om het mee te geven: er is bewezen dat kindjes die men laat huilen een verandering krijgen in de hypothalamus. Dit betekent dat ze een verbinding in de hersenen aanmaken die leert dat de wereld niet veilig is en ze zelf eerst moeten zorgen voor veiligheid alvorens ze iets anders kunnen doen (lees: focus hebben op ontwikkeling). Met die wetenschap zijn wij gaan kijken wat binnen die kaders wel werkbaar was. In sprongen en slaapregressies (soms super moeilijk te herkennen) hebben wij hem meer bij ons, troosten, samen slapen, vaak aan de borst. Zodra hij er doorheen komt weer in bed. Wanneer hij huilt zitten wij ernaast, troosten we hem, houden zijn handje vast of handje op de buik en pakken hem alleen op als hij hysterisch wordt. Slaapritme helpt hier ook. Half uur voor het slapen gaan, gaan we naar boven, daar zijn de kamers donker en de lichten gedimd. Hij krijgt dan nog de borst, wassen / douchen, slaapkleertjes aan, een boekje voorlezen en in bed nog een paar liedjes. Soms is het ook echt wel even hem laten liggen, de kamer uitstappen en even diep ademhalen. We merken heel sterk dat als wij in de frustratie zitten, we hem ook niet rustig krijgen. Veel sterkte, geduld en liefde gewenst! En wat je ook besluit, als je er zelf achter staat en het goed voor jou voelt, hou je het het beste vol ❤️

Ohhh wat enorm zwaar! Ik snap dat je er doorheen zit en wanhopig op zoek ben naar een oplossing. Zoals de anderen hier ook zeggen. Je kindje laten huilen (alleen) kan dus zeker wel schadelijk zijn. Ik denk aan twee dingen; Misschien starten met een vloerbed? Dan kan je samen liggen en troosten en nabijheid bieden terwijl je wel grenzen stelt (geen borst). Als het kindje slaapt kan je uitstappen en naar je eigen bed. Het zal een paar dagen kosten voordat het werkt. Of een consult bij bijvoorbeeld bureau van slaap. Ze denken mee in grenzen stellen en je eigen grenzen bewaken, maar vanuit verbinding en liefde (zonder alleen uithuilen). Sterkte! Ik hoop dat je een oplossing gaat vinden 🍀

Wat heftig zeg! Mijn zoontje was op een gegeven moment niet meer weg te leggen 's nachts. Ik was zo moe dat ik er duizelig van werd, dus de situatie was echt onhoudbaar. En ik was nieteens zwanger. Een vriendin die zelf een lastige slaper heeft gehad, zei me toen dat het gewoon een kwestie was van iets nieuws aanleren voor de baby. En dat dat soms even kost en lastig gaat. Ze moeten het immers echt leren en kunnen oefenen. Zelf heb ik mijn zoontje van de ene op de andere nacht gewoon niet meer opgepakt (uiteraard wel voor luier en voeding). Hij lag naast mij in de cosleeper en ik heb hem wel constant geknuffeld/geaaid/gesust/etc. Ook had ik op de 'moeilijke' momenten de zijkant van de cosleeper naar beneden zodat ik naast hem kon liggen met mijn hoofd. Dus hij was absoluut niet alleen. Het was huilen, maar werd niet hysterisch of krijsen of zo. Eerste keer duurde het 45 minuten voor hij sliep, daarna nog maar 15 min. Die eerste nacht maakte al een enorm verschil en de nachten erna gingen meteen zoveel beter. Ik heb het 'niet oppakken' om in slaap te wiegen nog een paar weken vol gehouden, om de associatiegoed te verbreken. Wel uiteraard in slaap geholpen wanneer nodig, maar dan terwijl hij in zijn bedje ligt (de cosleeper heeft wielen, die kon ik dus in zijn geheel 'wiegen'). Na die weken ben ik er voorzichtig aan wat relaxter in geworden. Dus af en toe even (!) wiegen als nodig. Maar dat was nog maar zelden nodig. Ik denk dus dat het een kwestie is van een manier kiezen die bij jullie past, en 'gewoon' doen en doorzetten. Dat kan in één keer zijn, maar ook in stapjes. Maar wel letten op de 'paniekmodus', zowel bij je zoontje als bij jezelf. Dat is niet goed voor jullie en is volgensmij dus ook niet nodig om effect te bereiken.

Ons oudste dochtertje had hier ook enorm veel last van. Uiteindelijk hebben we ons er voor gezet en lieten we haar steeds 5 minuutjes huilen. Daarna weer troosten, als ze stil was weer in haar bedje. Dan weer even laten huilen en troosten etc. De eerste nacht moesten we er 4 keer uit de tweede nacht 2 keer en daarna sporadisch nog. Ze was intussen een jaar en in dat jaar hadden we nog nooit een nacht doorgeslapen/alleen geslapen. Omdat ze dus altijd op ons in slaap viel en dan pas legden wij haar weg. Ze is nu 3 en ik heb idd nog nooit ontdekt dat ze een trauma heeft 🤪 een hele nacht door laten huilen is natuurlijk een ander verhaal..

Ik kan de slaapclub (zie insta) heel erg aanraden! Goede bruikbare tips. Onze zoon slaapt inmiddels van 19.00 tot 06.30. En overdag de slaapjes gaan ook top. Het heeft wel echt ruim een week geduurd voor het werkte. Maar de slaapmethode die wij aanhielden: 1. Altijd vast slaapritme voor het slapen 2. In bed leggen (eigen kamer) en weglopen 3. 3 minuutjes laten huilen 4. Troosten tot hij/zij weer rustig is 5. Stap 2-4 herhalen tot hij/zij slaapt. Tijdens die 3 minuten zat ik met noise cancelling headphones op😅 Overdag is het goed vol te houden, snachts is wel drama de eerste nachten.

Allereerst voor de TS: wat vreselijk zwaar en wat snap ik dat je er doorheen zit. Weinig slaap en constant die zorg moeten leveren is onwijs moeilijk en zeker als je zwanger bent… ik hoop dat je hier tips kunt vinden maar ik zou persoonlijk misschien een professional inschakelen. Niet dat ik de dames hier niet vertrouw maar ik denk dat je zsm op het juiste pad moet zitten, zodat je weer wat rust krijgt. Je zwangerschap wordt ook steeds zwaarder dus ‘snel’ en goed een doel bereiken heeft wel prioriteit. Even los van dat de tips die hier gegeven worden al heel waardevol zijn natuurlijk! En dan even op W1999: Had jouw kindje ook echt slaap associatie? Ik heb het idee dat mijn dochter op zich geen slaap associatie heeft, ze wordt alleen ontiegelijk vaak wakker ‘s nachts. Ik geef haar een speentje en vaak slaapt ze dan weer, al lukt dat wel steeds minder goed dus ik pak haar even, dan leg ik haar weer in bed en slaapt ze verder. (zonder wiegen) Ik merk alleen dat ik zelf zo vreselijk moe ben, denk dat ik er gemiddeld per nacht 8 keer uit bed. Hierdoor geef ik toch sneller toe om haar in mijn bed te laten slapen… ik wil daar alleen geen gewenning van maken! Maarja… even laten huilen… het gaat zó tegen m’n gevoel in en ‘s nachts kan ik het ook echt hebben. 😅 Ik wil alleen zo graag slapen… zit dus zo in dubio!

Hoi! Wat verdrietig dat je je zo voelt Een bekende van ons is slaapcoach en zij gaf aan dat de stap van samen slapen en in slaap voeden etc naar laten huilen veel te groot is voor kindjes. Wat bij ons heeft geholpen wat betreft wiegen: nog wel wiegen, maar stoppen voor ze slaapt. Dan samen op ons bed knuffelen tot ze slaapt. Elke keer ietsje korter wiegen. Nu hoeft het niet meer. Ook hebben we bij ieder slaapje hetzelfde rustgevende muziekje. Wij slapen ook samen maar hebben een open ledikantje naast ons bed. Daar slaapt ze ook een deel van de nacht in. Je kan ook een paar nachten je man bij elke keer als hij wil drinken de fles aan laten bieden. Dan zal hij daaraan wennen en kan je zo de bv in de nacht stoppen Hopelijk heb je er wat aan veel sterkte 😘

Lieve mama, Misschien goed om hierover je huisarts te bellen of met het consultatiebureau. Er is in het ziekenhuis een poli (abc poli) waar ze je kunnen helpen, zodat en jij eerst even kan uitrusten als zwangere mama (want wat moet dat zwaar voor je zijn) en op een verantwoorde manier dit aanpakt zonder dat je kindje hier later problemen mee krijgt. Heel veel sterkte

Bij ons kwam het bureau uiteindelijk in huis, want toen ze van de borst over was op de fles wilde ze nog steeds alleen op mij in slaap vallen. Maar die gaven dus de tip eerst 5 minuten, dan 10 minuten, dan 15 etc, maar ik kan m’n meiden geen 10 minuten laten huilen haha. Dus steeds na 5 minuten kom ik terug. Je kan het altijd een keer proberen hea.

Ja ik deed ook elke 4 minuten even geruststellen, niet oppakken, want daardoor werd het erger voor haar en dat zorgde voor verwarring. Maar uiteindelijk is dit wel de oplossing geweest voor beide kinderen hier. Alle andere liefdevolle manieren hebben helaas niks opgeleverd

Als jij als ouder zovaak terug moet gaan voor een speen terug te geven is dat wel degelijk een slaapassociatie. Alles waar je hulp bij nodig hebt van een ander is een slaapassociatie waarbij je afhankelijk bent van een ander. Alles wat je zelf doet om in slaap te komen ook, maar als je daarin niet afhankelijk bent van een ander persoon is het natuurlijk niet hinderlijk voor jou of de ander. Bijvoorbeeld: je tikt altijd met je voeten, slaapt altijd op je zij etc. Dat zijn ook slaapassociatie. Bijna iedereen heeft ze. Maar het is pas een probleem als jij als ouder er last van hebt.

Ja, als je het zo zegt is het idd een slaapassociatie. Zo had ik het nog niet bekeken 😉 Het is meer dat het voorheen vaak om een speentje geven ging maar nu werkt dat lang niet altijd meer of maar voor een kwartier. Dan is het even knuffelen en opnieuw in bed en dan slaap ze weer, voor een half uur of uur en zo gaat het door. Dit begint tussen 23:00 en 1:00 en rond 6 uur slaapt ze weer door tot ergens tussen 8 en 9, soms zelfs later. Maar ik ga vanaf nu toch een strakker ritme aanhouden 7 uur eruit en daarmee wat vastere slaaptijden over dag. Kijken of dit helpt 🤷🏼‍♀️

Ik zou met wakkertijden werken. Bijvoorbeeld elke ochtend rond zelfde tijdstip wakker maken, en dan daar op verder borduren de rest van de dag. Ons zoontje heeft bijv een wakkertijd van 2/2.5/max 3 uur. En ik weet niet of dat een optie is. Ons zoontje slaapt s nachts nog naast mij. Overdag in zn eigen kamer. Dan hoef ik niet ver als hij wat nodig heeft s nachts en word je zelf ook niet zo wakker. Lig je in je eigen bed en bencje toch dichtbij.