Delulu om al te denken aan tweede kindje?

Lieve mama’s, Bijna 11 weken geleden ben ik bevallen van ons eerste kindje. Tot nu toe vind ik de babytijd duizend maal meevallen. Ik kan mij niet vinden in alle beladen verhalen over hoe uitputtend, zwaar en overwhelming de babytijd is, zoals het vaak beschreven wordt. Ik ervaar het persoonlijk niet zo. Ik heb juist veel energie en ik heb mijzelf echt gevonden sinds ik moeder ben geworden, alsof dit mijn roeping is. Zo voelt het. Mijn man heeft sinds wij weer seksueel actief zijn (met condoom) al een paar keer gezegd dat hij het niet erg zou vinden als ik weer zwanger zou raken. We hebben daar een paar keer over gegrapt en nu blijft het in mijn hoofd spoken 🫣 Is het heel naïef om nu al aan een tweede kindje te denken en te beslissen we gebruiken geen voorbehoedmiddelen en we zien het wel? Ik kan me voorstellen dat er nog fases aankomen die misschien wel zwaarder zullen zijn maar dat kan ik niet goed inschatten aangezien dit mijn eerste is. Note: ik ben van plan thuisblijfmoeder te blijven en ik wil als het lukt thuisonderwijs gaan geven. Dus niet de doorsnee situatie. Mijn man en ik zouden beide graag een wat groter gezin willen en ik liefst niet op late leeftijd nog (ik word in maart 30 en mijn man 32) dus dit speelt wel mee. We willen sowieso niet nog jaren wachten tot een volgend kindje (als dit alles ons gegund is uiteraard, ik ben me ervan bewust dat dit niet vanzelfsprekend is ❤️) Wat vinden jullie hiervan? Ben ik nu zo delusional of is dit niet zo raar? Ik twijfel aan mezelf omdat ik dit nooit eerder heb gehoord en juist altijd horror verhalen hoor over “two under two” Ik zou het leuk vinden om te horen wat het leeftijd verschil is tussen jullie kindjes en de voor- en nadelen hiervan 🥰