Even van me afschijrven en tips zijn altijd welkom

Iemand tips misschien overdrijf ik wees er eerlijk over , maar ik heb geen zin om elke keer hem te moeten dwingen om voor haar te zorgen

Ziet hij zichzelf als afwezige vader? Mijn vriend doet uit zichzelf ook niet heel veel tijdens de babyfase aan zorg voor de baby. Al zegt hij nooit nee als ik hem wat vraag. Hij zorgt eerder uit zichzelf voor mij en onze oudste, zodat ik voor de baby kan zorgen. Als ze ouder worden, kan hij er veel meer mee uit de voeten. Dat hoor ik van veel mannen terug. Dat betekent niet dat hij het mag laten afweten uiteraard. De zorg moet gedeeld worden, en je moet er samen over kunnen praten. Maar wat jij ziet als 'afwezig' zoet hij mogelijk als iets heel anders. Dat kan een goed gesprek in de weg staan omdat het als beschuldiging kan voelen misschien?

Bij ons ook vaak ruzies en discussies gehad, ook om hetzelfde waar jij tegenaan loopt. Ik snap wel dat een hele dag werken vermoeiend is. Maar 24/7 met een baby is ook vermoeiend. Maar ik heb me er bij neergelegd en als ik hem wat vraag dan doet die het met liefde. Voor de rest forceer ik hem niet meer omdat dit echt strijd oplevert tussen ons. Alleen als ik straks in december weer aan het werk moet, dan word alles wel anders. Maar goed daarin groeien we ook wel weer☺️ Voor de rest houd die ontzettend veel van ons en dat laat die ook wel blijken. Ga wel in gesprek en laat blijken waar je tegenaan loopt. Succes😘

Ben zovaak in gesprek gegaan met hem maar het lijkt hem niet te boeien hij is heel de dag bezig met dingen doen voor andere klaar staan voor anderen of “ aan zichzelf werken “ maar de rest lijkt hem niet te boeien of te wel de zorg voor ze kind

Ik heb het hem zovaak gezegd dat die afwezig is maar lijkt hem niet te boeien hij heeft oprecht narcistische trekjes want waarom kan hij wel aanwezig zijn voor ze broertje en dingen doen voor alles en iedereen als iemand het hem vraagt.

Hey rs2024, Ik heb een zelfde soort geval. Bij mij is het zijn 12 jarige dochter uit vorige heuwlijk. Waarmee ik momenteel geen contact meer heb wegens ruzie. (Waarvan inmiddels ervan ben overtuigd dat haar moeder dat motiveert, ik denk omdat haar dochter mij heel erg begon te mogen). Maar ook bij mij dus, zodra ik mijn man duidelijk maak dat zodra het over zijn dochter gaat, hij een paardenbak krijgt en nergens anders aan kan denken dan haar... dan wordt ik er raar op gekeken. Ik begrijp dat hij zo heeft leren handelen omdat zijn narcistische exvrouw drama maakt en zo de dochter pijn doet als iets haar niet zint, waardoor hij op zijn tenen loopt als het om voorkomen van pijn gaat bij de dochter. Maar ik heb wel mijn lijn getrokken en hem hierbij uit huis gezet. Tijdelijk paar maanden zodat hij na kan denken en zijn keuze kan maken: of hij gedraagt zichg dat wij( hij,ik, dochter en de kleine in mijn buik) 1 gezin is waar hij gelijke liefde aan vertoont of we gaan definitief scheiden. Inmiddels heeft hij met mij gepraat en gezegd dat hij graag zijn best wil doen maar geen uitweg ziet en klem zit. Hij wilt een therapeut inschakelen omdat ik daar vroeger heb benoemd. Ik ben akkoord gegaan, maar heb wel gezegd dat dit een gezinstherapie moet worden, zodat de dochter ook in beeld komt tijdens therapie. Voor de rest wanneer ik mij goed bij voel, mag hij bij afspraken etc bij zijn, zo niet dan laat ik hem weten dat hij niet welkom is. Ook hebben we afgesproken ondertussen dingen op papier te zetten naar elkaar toe als huiswerk (ik ben daar meer leidend in..ben daar beter in) tot ons therapie begint. En voor de rest elkaar niet meer te storen over de prikkelende onderwerpen waar we beiden stress van krijgen. Dit is mijn verhaal. Ik weet niet hoe lang het gaande is bij jullie, maar ik hoop dat je iets met mijn verhaal kunt. Je mag mij altijd privé schrijven of hier mag ook. Maar ik hoop wel dat je jezelf niet teveel en te lang weg cijfert en opgegeven moment hem wel laat weten wat de bedoeling is; elkaar tegemoet komen is de antwoordt. En daar moeten jullie beide aan werken. En verder heb ik voor mij zelf besloten mij niet meer verder aan te storen...en te genieten van deze tijd met mijn kleine🙏🏼♥️🧿

Kijk bij jou is je man ook bezig om die jongen iets aan te vullen wat hij niet mag missen in zijn leven. Wat wel idd superlief en goedaardig is van hem. Maar wat hij niet beseft is dat het ten koste gaat van zijn eigen gezin en niet alleen zijn dochter waar hij geen aandacht voor geeft...of niet voldoende. Dus ik denk dat het goed is om eerst jou begrip te tonen naar hem dat je ziet dat hij iets heel goeds doet en dat die jongen hem zeker dankbaar voor zal zijn in zijn leven. Maar hij moet ook begrijpen dat er een grote maar ziet in dit verhaal...dat is het punt dat hij met zijn gedrag zijn gezin dag bij dag stukje aan het verliezen is als hij zo doorgaat. En je moet voor jezelf besluiten waar jij toe in staat bent als hij dit niet wilt begrijpen en iets wil ondernemen. (Trouwens wat ik ook dacht is; misschien is hij ergens in zijn jeugd ook mentaal verlaten door zijn vader... en gunt hij dat niet aan die jongen om ook beschadigd van te raken... probeer het eerst voor jezelf uit te vinden waarom allemaal en te begrijpen, dat maakt vervolg stappen makkelijker voor jou zelf in dit situatie.

Pff wauw wat een mooie verhaal :)❣️

Ik heb het hem zovaak duidelijk gemaakt is lief dat je het doet maar zorg eerst voor je eigen kind en dan pas voor anderen en hij wordt er gewoon boos over