Even van me afschrijven, inleiding psychische klachten

Hai, vervelend voor je dat je je zo neerslachtig voelt zeg. Ik herken het wel. Ik ben nu 37+6 en morgen gaan we bij mij het inleiden plannen. Ene kant fijn omdat je dan duidelijkheid hebt ipv afwachten, maar het komt ook wel heel dichtbij natuurlijk. Het gevoel hebben van: stel ik me aan? Is het wel nodig? Herken ik heeeeelemaal. Dit had ik ook. Persoonlijk merkte ik nu dat ik heel benauwd werd, constant huilen, fysiek en mentaal zwaar. Eigelijk is dat het "bewijs" dat het een goede keuze is en dat je je zeker niet aanstelt. Je kindje is volgroeid en heeft het meest aan een stabiele mama. Voor jou wordt het steeds oncomfortabeler dus het is juist fijn dat dit kan.

Ik denk dat jij een goede keuze gemaakt hebt. Je hebt naar je lichaam geluisterd en dat is heel erg belangrijk

Ik zit (soort van) in dezelfde situatie. Ook met die reden doorgestuurd en zo opgelucht dat het einde in zicht was (door inleiden). Mocht vanaf 39 weken, zelf gekozen voor 40 (volgende week). Eenmaal thuis voelde ik me schuldig en me een aansteller, dus ik herken me erg in je verhaal. Als ik jou verhaal lees, dan denk ik; good for you dat je deze keuze maakt en voor je (mentale) gezondheid kiest. Ook dan zorg je voor jezelf en je kindje! Maar snap dat dat niet zo voelt, enige wat ik dus wil zeggen; je bent niet alleen en dit zijn pieker gedachten, het is niet de 'waarheid'. Je maakt de goede keuze <3

Heel herkenbaar, ik ben 36 weken nu. Ik heb teveel vruchtwater en daardoor bijna continu krampen, buikpijn en een gekneusde rib. Ergens wil ik niet inleiden, maar nog 4 weken zo door lopen, voelt echt onmogelijk. Laat het even een dag bezinken, misschien vind je nog de kracht om door te zetten en anders is dit een hele goede keuze!

Precies dat inderdaad, vooral dat gevoel stel ik me niet gewoon aan… Bedankt voor je reactie, fijn om te horen dat ik niet de enige ben die dat gevoel heeft.. 😅 Veel succes morgen!!

Dankjewel voor je lieve reactie!

Bedankt voor je lieve reactie! Fijn om te lezen dat ik niet alleen ben met dit gevoel 😅

Ja, ik heb met mijn vriend afgesproken dat we het even laten zakken en we het er vanavond nog even rustig over hebben. Ik weet dat dit de juiste keuze is maar het voelt zo dubbel op het moment ineens…

Ha lieve mama, wat super naar dat je je zo voelt. Qua inleiden kan ik je geen advies geven, dat kun je alleen zelf met het team en de mensen om je heen die je kennen bepalen. Maarrr ik kan je wel wat moed en goede hoop meegeven 😘 mijn vorige zwangerschap had ik een prenatale depressie en toen ik beviel en m'n zoontje eruit kwam was het of alle last van m'n schouders viel. De depressie was direct verdwenen en ik voelde me zo enorm gelukkig met m'n zoontje (ondanks dat het met een newborn best pittig kan zijn). Het gaat bij iedereen natuurlijk anders, maar ik wil vooral even meegeven dat als je je nu zo vervelend voelt, dit niet perse na de bevalling nog steeds zo hoeft te zijn 😘

Wat fijn om jouw ervaring te horen! Ik hoop, en ga er vanuit, dat het na mijn bevalling ook weer goed gaat komen! Ben eigenlijk gewoon op wat niet echt een positief effect heeft op mn mentale gezondheid… Bedankt voor het delen van jouw ervaring!!

Ik snap dat het zwaar is en kan zijn.. begrijp de overweging ook. We zijn tegenwoordig heel erg vh supporten van eigen keuzes maken, wat niet verkeerd is, maar wat soms ook onderschat wordt. Stel je hebt straks de baby in je handen, krijg je dan geen spijt? Baby’s huilen.. ga je dit dan op jezelf betrekken omdat je hem/haar hebt laten halen? En ga zo maar door. Ik zou je toe wensen om te kijken of je een andere manier kan vinden om rust te vinden en mee te veren op de natuur ipv controle te nemen (waarbij je indirect tegen jezelf zegt dat je het niet kan en waarbij je ook juist de angst kan voeden van je slecht voelen na de bevalling). Heel eerlijk, je weet niet hoe je je gaat voelen na de bevalling. Niet als je inleid en niet als je het probeert los te laten. Ik zou die angst geen gelijk geven, maar proberen toe te laten dat die angst er is en dat dat er mag zijn. Het is ook heel spannend! Succes met je keuze. Laat je vooral niet opjagen.

Ik denk dat je er heel goed aan gedaan hebt om je gevoel te bespreken met een gynaecoloog lieve mama! Ik herken je gevoel en wil je vooral veel kracht meegeven. Maar als het zo lees denk ik dat je onderbewustzijn misschien wel weet dat dit de juiste keuze zou kunnen zijn, maar je twijfels nu ook een loopje met je nemen. Praat er goed over met je partner en daaruit komt vanzelf de juiste keuze voor jezelf naar boven. Uiteindelijk heeft het babytje in je buik meer aan een mama die niet over haar grens gaat door maar door te zetten. Vooral dat is het advies wat ik mee heb gekregen, aangezien ik ook bekend met psychische klachten in het verleden en daardoor wat beren op de weg begin te zien nu het einde nadert. Het komt helemaal goed 🍀🫶🏼 Als je er behoefte aan hebt mag je me altijd een berichtje sturen als je beetje wilt sparren hierover!

Ik snap je gevoel helemaal… ik word zelf met 39 weken ingeleid ivm HG. Ben vanaf week 4 tot einde eerste helft van de zwangerschap onwijs ziek geweest, sindsdien ben ik elke dag misselijk. Hoe verder ik nu in de zwangerschap kom, hoe misselijker ik weer word. Ondanks alle medicatie die ik ervoor slik. Daarnaast komen alle andere kwaaltjes erbij die bij zwanger zijn horen en het zorgt er al met al voor dat ik me gewoon echt niet oké voel. De verloskundige van het ziekenhuis stelde voor om eerder ingeleid te worden en ik was eerst echt een beetje tegen. Die laatste week(jes) kan ik dan ook toch wel uitzitten? Beter voor de baby blablabla… vol schuldgevoel. Maar de andere kant: de baby heeft er niks aan als ik helemaal op ben straks, wat ik eigenlijk nu al ben. En dan is elke dag dat de baby eerder is er 1. Ik kan er niks aan doen maar wil me zo graag weer oké voelen en ik vertrouw erop dat het veilig is om m’n kindje eerder te laten komen 🩷

Dankjewel voor je reactie!! Ik ga het nog even rustig laten bezinken allemaal

Bedankt voor je reactie, heel fijn!!

Bedankt voor je reactie! Ik had het er net met mijn vriend over en onze eigen verloskundige had gezegd dat als ze denken dat het niet nodig is en ik het gewoon vol kan houden ze het hier echt niet zouden doen dus ik me er niet op moest “verheugen”. Ze hebben het niet voor niets nu zo snel ingepland. Mijn schuldgevoel gaat steeds wat verder zakken door al jullie fijne reacties en ik denk dat ik gewoon de juiste keuze gemaakt heb. Ik laat alles nog even rustig bezinken, het komt ook gewoon ineens wel heel snel heel dichtbij nu 🥹💕

Heel erg goed dat je om je eigen gezondheid denkt en voor jezelf opkomt! Het enige wat ik nog kan meegeven, en ik bedoel het echt echt niet vervelend, is dat je je er wel van bewust moest zijn dat een ingeleide bevalling echt heel anders kan verlopen dan een zelf gestarte bevalling. Persoonlijk hoop ik enorm dat ik dit keer een inleiding kan voorkomen. Maar zoals gezegd, je eigen gezondheid is heel belangrijk! Veel succes gewenst 🌹

Welke keuze je ook maakt, het is oké.. wat je zegt: als het niet veilig is, doen ze het écht niet. En de gezondheid van mama is minstens zo belangrijk!! Fijn dat je wat hebt aan alle reacties. Succes 🍀

Toch weet je dit nooit helemaal zeker, aangezien je niet weet hoe je bevalling anders was gegaan 🤷🏼‍♀️

Dankjewel voor je reactie, daar denk ik inderdaad ook steeds aan nu.. Mag ik vragen waarom je hoopt dat er geen inleiding nodig is deze keer?