Gezeik thuis

Oh en nog een toevoeging: benadruk bij gesprek 1 ook dat het belangrijk is dat hij realistisch in wat hij denkt wel/niet te kunnen doen. Wat is behapbaar zonder dat jullie onaardig worden naar elkaar en er te veel spanning in huis hangt?

Ik ben alleen en deed met dikke buik alles alleen en nu dus ook het huishouden en het voeden en slaap zelf ook 3 uur per nacht gebroken en ben herstellend van een keizersnede. Ik snap opzich wel dat je vriend vermoeid is en chagrijnig. Ik zou al helemaal in extase zijn als iemand gezien mijn herstel alleen al de zware vuilniszakken zou weggooien en de boodschappen zou doen, want ik merk aan mijm buik dat ik toch steeds te veel doe en de pijn wordt minder maar komt ook steeds weer wat terug. Waarschijnlijk voelt hij zich dan ook een beetje een sloofje. Ik zou kijken of je hem meer kan ondersteunen met de wat lichtere taken. Hij had zijn verlof wellicht ook wat anders voorgesteld 😬 misschien voelt hij ook meer ruimte om in jullie zoon te investeren als hij iets meer tijd vrij heeft ervoor. Zoals eigenlijk al gezegd is zou ik hierom kijken hoe je de taken wat beter kan verdelen. Heel veel succes!!

Ten eerste, respect want het klinkt heel zwaar en je doet het allemaal maar alleen! Ja hij voelt zich ook een sloofje. Maar hij heeft geen zwangerschap doorstaan en geen kokosnoot uitgepoept🙈 Daarnaast doe ik de nachten en slaap ik heel weinig, terwijl hij zijn volledige nachtrust krijgt. Daar mag dan wel iets tegenover staan vind ik…vind het niet meer dan normaal dat hij dan de huishoudelijke taken doet en onze oudste wat meer bezig houd. Het is toch 2024? Wat hij nu doet, dat deed ik altijd. Ook tijdens mijn verlof. Nu wordt wat meer van hem gevraagd en dan gaat hij klagen. En het is nog niet eens 3 weken geleden dat ik ben bevallen.

Toen hij thuis kwam hebben we het er niet meer over gehad want dochter is er dan ook bij. Daarna hebben we eigenlijk er de kans niet meer voor gehad. Eigenlijk doen we nu alsof er nooit iets gebeurd is. Aan de ene kant geeft het rust want de spanning is weg. Aan de andere kant lost het natuurlijk niks op want dit kan zo weer gebeuren…ik hoop ergens ook dat de nachten wat beter gaan zodat ik niet zo oververmoeid ben en de dagen ook wat beter aan kan. En dat we dan de energie vinden om een manier te zoeken die voor ons allebei werkt. Nu is het gewoon puur overleven, zo voelt het.

Bedankt iedereen die de moeite hebben genomen om zo uitgebreid te reageren met tips! Ik neem alles zeker mee en ga er zeker wat mee doen!